تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۱۲۵

 

 

وَإِذَا قِیلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ إِلَىٰ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ وَإِلَى ٱلرَّسُولِ قَالُواْ حَسۡبُنَا مَا وَجَدۡنَا عَلَیۡهِ ءَابَآءَنَآۚ أَوَلَوۡ کَانَ ءَابَآؤُهُمۡ لَا یَعۡلَمُونَ شَیۡـٔٗا وَلَا یَهۡتَدُونَ ۱۰۴
و هنگامى که به آنان گویند: به سوى آنچه خدا نازل کرده و به سوى پیامبر آیید، گویند: روش و آیینى که پدرانمان را بر آن یافته ایم، ما را بس است آیا هر چند پدرانشان چیزى نمى دانستند و هدایت نیافته باشند [باز هم این تقلید جاهلانه و ناروا را بر خود مى پسندند؟!]

 

یَـٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ عَلَیۡکُمۡ أَنفُسَکُمۡۖ لَا یَضُرُّکُم مَّن ضَلَّ إِذَا ٱهۡتَدَیۡتُمۡۚ إِلَى ٱللَّهِ مَرۡجِعُکُمۡ جَمِیعٗا فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ ۱۰۵
اى اهل ایمان! مراقبِ [ایمان و ارزش هاى معنوىِ]خود باشید؛ اگر شما هدایت یافتید، گمراهى کسى که گمراه شده به شما زیانى نمى رساند بازگشت همۀ شما به سوى خداست؛ پس شما را از آنچه انجام مى دادید، آگاه خواهد کرد

یَـٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ شَهَٰدَةُ بَیۡنِکُمۡ إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ ٱلۡمَوۡتُ حِینَ ٱلۡوَصِیَّةِ ٱثۡنَانِ ذَوَا عَدۡلٖ مِّنکُمۡ أَوۡ ءَاخَرَانِ مِنۡ غَیۡرِکُمۡ إِنۡ أَنتُمۡ ضَرَبۡتُمۡ فِی ٱلۡأَرۡضِ فَأَصَٰبَتۡکُم مُّصِیبَةُ ٱلۡمَوۡتِۚ تَحۡبِسُونَهُمَا مِنۢ بَعۡدِ ٱلصَّلَوٰةِ فَیُقۡسِمَانِ بِٱللَّهِ إِنِ ٱرۡتَبۡتُمۡ لَا نَشۡتَرِی بِهِۦ ثَمَنٗا وَلَوۡ کَانَ ذَا قُرۡبَىٰۙ وَلَا نَکۡتُمُ شَهَٰدَةَ ٱللَّهِ إِنَّآ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡأٓثِمِینَ ۱۰۶
اى اهل ایمان! هنگامى که یکى از شما را [آثارِ]مرگ فرا مى رسد، باید در حال وصیت، دو عادل از هم کیشان خود را بر وصیت شاهد بگیرید؛ یا اگر در سفر بودید و مصیبت مرگ شما را فرا رسید [و شاهدى از مؤمنان نیافتید]دو نفر از غیر هم کیشان خود را شاهد وصیت بگیرید و اگر [شما وارثان در صداقت و راستى آن دو شاهد غیر مسلمان]شک کردید، هر دو را بعد از نماز حبس کنید، پس به خدا سوگند یاد مى کنند که ما این شهادت را به هیچ قیمتى نمى فروشیم هر چند [مورد شهادت]خویشاوندان ما باشد، و شهادت الهى را [که در حقیقت شهادت بر وصیت است]پنهان نمى کنیم، که اگر پنهان کنیم از گناهکاران خواهیم بود

فَإِنۡ عُثِرَ عَلَىٰٓ أَنَّهُمَا ٱسۡتَحَقَّآ إِثۡمٗا فَـَٔاخَرَانِ یَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ ٱلَّذِینَ ٱسۡتَحَقَّ عَلَیۡهِمُ ٱلۡأَوۡلَیَٰنِ فَیُقۡسِمَانِ بِٱللَّهِ لَشَهَٰدَتُنَآ أَحَقُّ مِن شَهَٰدَتِهِمَا وَمَا ٱعۡتَدَیۡنَآ إِنَّآ إِذٗا لَّمِنَ ٱلظَّـٰلِمِینَ ۱۰۷
پس اگر اطلاعى حاصل شود که آن دو شاهد [با شهادت ناحقّ خود]مرتکب گناه شده اند، دو شاهد دیگر از کسانى که به میّت نزدیک‌تر [و از کم و بیش وصیت آگاه تر]ند به جاى آن دو شاهدِ [خائن]مى ایستند، و به خدا سوگند مى خورند که شهادتمان از شهادت آن دو نفر درست‌تر و به حق نزدیک‌تر است، و [در شهادتى که بر خلاف شهادت آنان مى دهیم]بناى تجاوز از حق را نداریم، [که اگر داشته باشیم]قطعاً از ستمکاران خواهیم بود

ذَٰلِکَ أَدۡنَىٰٓ أَن یَأۡتُواْ بِٱلشَّهَٰدَةِ عَلَىٰ وَجۡهِهَآ أَوۡ یَخَافُوٓاْ أَن تُرَدَّ أَیۡمَٰنُۢ بَعۡدَ أَیۡمَٰنِهِمۡۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱسۡمَعُواْۗ وَٱللَّهُ لَا یَهۡدِی ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡفَٰسِقِینَ ۱۰۸
این [حکم به ترتیبى که خدا براى شما مقرّر کرده]براى اینکه شاهدان شهادت را به صورتى درست و صحیح ادا کنند و بترسند، [از اینکه مشتشان باز شود و سوگندشان مورد توجه قرار نگیرد]و حقّ سوگندشان به دیگران برگردانده شود، به حقیقت نزدیک‌تر است و از خدا پروا کنید و [فرمان هایش را]بشنوید؛ و خدا گروه فاسقان را هدایت نمى کند