پروژه آمریکایی منطقه خاکستری بر ضد ایران

به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی ، حسن عابدینی، تحلیل‌گر ارشد مسائل بین‌الملل در فضای مجازی پستی به این شرح منتشر کرد:

«هندسه نوین قدرت جهانی در دهه دوم قرن بیست و یکم در حال دگرگونی است. دو قطبی دوران جنگ سرد پایان یافته است. عصرتک قطبی سال‌های پایانی قرن بیستم هم دیده نمی‌شود. قدرت‌های نوظهور اقتصادی در قالب بریکس دیگر قابل کتمان نیست.
چین که بسان اژد‌هایی سالیان دراز در شرق آسیا خفته بود به آرامی درحال بیدار شدن است. روسیه هم که با فروپاشی اندیشه الحادی کمونیسم، ۱۵ پاره شده بود به آرامی در رویای بازیابی قدرت پیشین است.
جمهوری اسلامی ایران هم در نظم نوین جهانی به دنبال کسب جایگاه بازی‌گیری است. بازیگر که کفایت منطقی در برخورد با مولفه‌های بی‌ثبات ساز ملی، منطقه‌ای و حتی بین‌المللی دارد. باور دوست و دشمن این است که نقش ایران را در بازی‌سازی و بازیگردانی قابل کتمان نیست. نظریه پردازان آمریکایی کانون برخورد ایالات متحده آمریکا با جمهوری اسلامی ایران را در قالب پروژه منطقه خاکستری gray zone project تحلیل می‌کنند. منطقه خاکستری واژه‌ای است که تصمیم‌سازان آمریکایی برای ترسیم نزاع نوپدید گیتی بکار می‌برند. جایی که نه جنگ فراگیر است و نه صلح به صورت کامل حاکم است.
جنگ ترکیبی، جنگ نامنظم، جنگ نامتقارن یا جنگ سیاسی هم نام‌هایی است که به جنگ‌های جدید می‌توان اطلاق کرد. ارزیابی ایالات متحده آمریکا این است که کسب منافع، گسترش نفوذ و افزایش قدرتش درکازار‌های نوین با ایران به چالش کشیده است.
در نبرد‌های نوین از همه ابزار‌ها در قالب جنگ نیابتی و حملات سایبری بهره‌گیری می‌شود، اما فقط بایستی زیر آستانه جنگ باشد. زمانی که پهپاد فوق پیشرفته آمریکا بر فراز جغرافیای سرزمینی ایران ساقط می‌شود، آمریکا پاسخ نمی‌دهد، زیرا نگران شروع جنگ فراگیر است.
بازیگران منطقه خاکستری از همه نیرو‌ها شامل نظامی، شبه نظامی و نیرو‌های تحت کنترل دولت بهره می‌گیرند. آمریکا هنگام استفاده از این نیرو‌ها بر ضد دولت – مل‌ها با در نظر گرفتن اصل غافلگیری می‌کوشد، عملیات در نهایت ابهام، پنهان کاری و انعطاف پذیری صورت گیرد.
مرکز بین المللی مطالعات راهبردی Center for Strategic and International Studies (CSIS) که مبدع پروژه منطقه خاکستری است، بهره‌گیری از نیرو‌های نیابتی، نبرد‌های اطلاعاتی، تطمیع سیاستمدراران و شکل دادن به تنش‌های مدنی را در زمره ویژگی‌های کارزار‌های نوین قلمداد کرده است.»