صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

خط کش اقلیت‌های دینی؛ از واقعیاتِ ایران اسلامی تا شعارهای انگلیسی!

۰۶ تير ۱۳۹۴ - ۱۶:۰۱:۰۷
کد خبر: ۵۶۹۰۳
خبرگزاری میزان : بند 18 اعلامیه جهانی حقوق بشر مربوط به اقلیت‌های دینی، به عنوان یک استاندارد مشترک برای تمام ملل متأسفانه تاکنون کارکردی نداشته است.
گروه فضای مجازی به نقل از ریشه : 

*** آزادی عقیده؛ یک اصل اصولی از یک سند جهانی

"اعلامیه جهانی حقوق بشر" (مصوب به سال 1948 در پاریس، مجمع عمومی سازمان ملل) مدعی است یک سند بین‌المللی در تشریح حقوق اساسی انسان‌ها تنظیم کرده و در مقابل همگان قرار داده است؛ سندی که به اصطلاح شاخصی برای رعایت یا نقض احتمالی حقوق بشر در سراسر دنیا، به ویژه در کشورهای امضاءکنندۀ این معاهده به شمار می‌رود.

ماده 18 این سند به آزادی عقیده و مذهب اختصاص داده شده، از سه بند مهم تشکیل شده و بدین قرار است:

  1. هر کس حق دارد در فکر، وجدان و عقیده‌اش آزاد باشد. این حق شامل آزادیِ داشتن یا انتخاب مذهب و اعتقاد به انتخاب خود است. این آزادی به صورت جداگانه (فردی) و یا در جامعه (با دیگران)، به صورت عمومی یا خصوصی می‌تواند در ابراز عقیدۀ فرد در عبادت، رعایت، اعمال، مناسک و آموزش نمود یابد.
  2. هیچ کس نباید تحت فشار قرار گیرد و آزادی‌اش در داشتن یا انتخاب مذهب و معتقداتش، مختل شود.

اما بند سوم، علاوه بر انتخاب و داشتن مذهب، حق اساسی دیگری را نیز برای بشر به رسمیت می‌شناسد و آن، حق ابراز مذهب بی هیچ گونه تبعیضی است:

  1. آزادی ابراز مذهب یا اعتقادات هیچ محدودیتی ندارد، مگر اینکه براساس قوانین پیش‌بینی شده، مخلّ امنیت و نظم عمومی، سلامت یا اخلاق یا حقوق و آزادی‌های اساسی دیگران باشد.

بر این اساس سلب کردن حق انسان‌ها برای انجام اعمال دینی خود، بی‌عدالتی محسوب می‌شود.

 

 

48 کشور به این اعلامیه رأی مثبت داده‌اند ولی مسئله اینجاست که از همان سال تصویب اعلامیه، 1948 و نگارش دو میثاق مشتمل بر آن (1. حقوق اقتصادی اجتماعی فرهنگی و 2. حقوق مدنی سیاسی) برخی از این کشورهای امضاءکننده، خود را در عرض دیگر کشورها نمی‌بینند که همانند سایرین موظف باشند مفاد آن را عملی کنند.

*** اقلیت‌ دینی مسلمان در بلاد غیرمسلمان

در حال حاضر و براساس آخرین آمار از مجموع ۴۵۵ میلیون نفر جمعیت اروپا، ۱۵ میلیون (۳/۳ درصد) آن را مسلمانان تشکیل مى‌دهند . این نسبت به ترتیب در کشورهاى آلمان، فرانسه، اتریش و هلند بیش از سایر نقاط اروپاست و البته جمعیت آن‌ها راکد، یا همانند رشد جمعیت برخی از همین کشورها، منفی نیست.

"مرکز تحقيقات پيو" نرخ رشد جمعيت مسلمانان اروپا را 35% گزارش کرده و به طور مثال در کشور انگلیس انتظار مي‌رود جمعيت مسلمانان از 4.6% در سال 2010 به 8.2% در سال 2030 افزايش يابد.

 

 

روزانه اخبار متعددی از تبعیض علیه مسلمانان اروپا گزارش می‌شود، به طوری که کمیسیون حقوق بشر شورای اروپا نیز در قبال آن سکوت نکرد و گزارشش در پایان سال 2014 حاکی است اقدامات نژادپرستانه علیه اقلیت‌های مذهبی مسلمان به ویژه زنان افزایشی چشمگیر داشته است.

قاطبۀ این تبعیض‌ها که در رسانه‌ها بیشتر نمود می‌یابد، مربوط به سختگیری‌هایی است که غرب نسبت به حجاب دختران و زنان اعمال می‌کند و فرصت‌های شغلی، تحصیلی و اجتماعیِ برابر را از آنان می‌گیرد.

اما اکنون همزمان با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، روزنامه "دیلی میل" 12 ژوئن 2015 (22 خرداد 94) از نامۀ مسئولان دبستان "برکلی" لندن خطاب به والدین دانش‌آموزان مسلمان خبر داد.

این مدرسه یکی از چهار مدرسه‌ای است که طبق دستورالعمل جدید مقامات انگلیس، ناگزیر است ممنوعیت روزه گرفتن توسط دانش‌آموزان را به والدین آن‌ها اعلام کند. در این نامه آمده است:

"از آنجا که هدف ما بر حفاظت از سلامت و آموزش بچه‌ها بنا شده، سیاست مدرسه بارکلی و سایر مدارس وابسته به "لیون آکادمی تراست" اجازه نخواهد داد که هیچ دانش‌آموزی درحالی که روزه است در مدرسه حاضر شود." (!)

 

 

این لحن کورکورانه و اجباری برای وضع مقررات ضدّاسلامی، در حالی از قول دولتمردان انگلیس شنیده می‌شود که نزدیک به سه میلیون مسلمان مقیم انگلیس همزمان با آغاز ماه رمضان در این کشور روزه می‌گیرند.

مسلمانان البته نسبت به این اتفاق سکوت نکردند، مراکز اسلامی انگلیس هم اعتراض خود را به انحای گوناگون نشان دادند و تصمیم در مورد روزه‌داریِ نوجوانان را امری وابسته به نظر والدین دانش‌آموز دانستند.

چنانچه می‌دانیم روزهای تابستان در اتحادیه اروپا به حدود 19 ساعت در شبانه‌روز می‌رسد. مثلاً در بروکسل پایتخت بلژیک هنگام اذان صبح حدود ساعت 3 بامداد، زمان اذان مغرب و افطار حدود ساعت 22 است. "شخ عبدالهادی عقل" امام جماعت مسجد مرکز اسلامی بروکسل طولانی بودن مدت روزه و گرمای شدید را برای مسلمانان این کشور این طور توضیح داد:

اگر مدت روزه در روز و یا گرمی هوا، روزه را بر کسی سخت کرد، جایز است که چنین فردی افطار کرده و قضای آن را بعدا ًبه جا آورد.

اما با این حال مسلمانان اروپا شعار "صبر و شکیبایی" را سر داده و نه تنها روزه خود را با وجود طولانی بودن روز افطار نمی‌کنند، بلکه جالب‌تر اینجاست که مشتاقانه خود را برای حضور در راهپیمایی روز قدس در آخرین جمعۀ ماه مبارک نیز آماده کرده‌اند.

 

 

فراخوان شرکت در تظاهرات با عنوان "صلح برای فلسطین در روز جهانی بیت‌المقدس"- 11 ژوئیه 2015 ساعت 14:30 در شهر برلین پایتخت آلمان

 

این امر به خوبی گویای عزم جدی مسلمانان ساکن کشورهای غیرمسلمان برای دین‌داری و دین‌مداری است که علی‌رغم تمام تبعیض‌ها و دشواری‌های روزه‌داری در روزهای گرم، ماه رمضان را نه به دیدۀ یک ماه گرسنگی و تشنگی، بلکه به منزلۀ یک جهاد حقیقی تلقی می‌کنند.

حال چرا یک دولت غربی مانند انگلیس، در مورد نوجوانان مسلمان احساس خطر می‌کند و مدارس را موظف به ممنوعیت روزه‌داری می‌کند؟ آیا روزه‌داری، عبادتی مخلّ امنیت و نظم عمومی، سلامت یا اخلاق یا حقوق و آزادی‌های اساسی دیگران است که مشمول بند 18 اعلامیۀ حقوق بشر نمی‌شود؟

اعلامیه جهانی حقوق بشر مدعی است به عنوان شاخصی برای سنجش رفتارِ "همۀ" کشورها به کار می‌رود، اما در مورد نقض حقوق اقلیت‌های مذهبی مسلمان به طور مثال ممنوعیت روزه‌داری در ماه رمضان در مدارس انگلیس، علناً هیچ نهاد حقوق بشری به این سند بین‌المللی استناد نمی‌کند.

جای تأسف است که برخی سیاستمداران غربی نگرانِ محاکمۀ معدود جن‌گیر و رمال و کف‌بین در دادگاه‌های ایران هستند، حتی درصددند این شیّادانِ سودجو را "اقلیت دینی" بنامند و در نتیجه سنگِ نقض حقوق آن‌ها را به سینه بزنند. اما در جوامعِ مدعیِ خود، بدیهی‌ترین حقوق اقلیت مذهبی مسلمان با میلیون‌ها نفر جمعیت، حتی در فردی‌ترین احکام پایمال می‌شود، به آسان‌ترین حدّ ممکن.

مسئله اقلیت‌های دینی از یک طرف به یکی از راهبرد غرب در تخریب چهرۀ بین‌المللی ایران تبدیل شده است و از طرف دیگر به تازگی شاهدیم که مستمسکی برای موش‌دوانی در مذاکرات هسته‌ای با 5+1 نیز شده است.

"تد راچ" نماینده کنگره آمریکا از فلوریدا، در 24 مه 2015  در گفتگو با "اورشلیم پست" اظهار داشت:

"آمریکا و جامعۀ جهانی باید ایران را به دلیل پیگرد قضاییِ اقلیت‌های مذهبی محکوم نمایند. فارغ از اینکه چه اتفاقی در حوزۀ هسته‌ای رخ دهد، تحریم‌ها علیه آن دسته از مقام‌های حکومت ایران که مرتکب نقض حقوق بشر گردیده‌اند، قابل برداشتن نیست و باید افزایش هم بیابد."

بند 18 اعلامیه جهانی حقوق بشر مربوط به اقلیت‌های دینی، به عنوان یک استاندارد و خط‌کش مشترک برای تمام ملل متأسفانه تاکنون کارکردی نداشته است.

 

منابع:

http://www1.umn.edu/humanrts/instree/b3ccpr.htm

http://www.euronews.com/2015/02/19/warning-over-rise-in-discrimination-and-hate-speech-in-france/

http://www.qudstag.de/aufruf-zur-qudstag-demonstration-am-internationalen-jerusalemtag-2015/

http://www.news.de/gesundheit/855606283/fastenzeit-2015-im-islam-ab-18-06-2015-beginn-des-religioesen-fastenmonats-ramadan-fuer-muslime/1/


/

: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.

منبع : ریشه



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *