شبح اعتراضات هفتگی بر روی دولت مکرون؛ جلیقه زردها به دنبال چه هستند؟

به گزارش گروه بین الملل ؛ فرانسه و شخص «امانوئل مکرون»، رئیس جمهور این کشور، در سال‌های اخیر با طیف گسترده‌ای از اعتراض‌های داخلی به موازات تشدید تنش‌ها در عرصه بین المللی به ویژه در روابط با آمریکا و تقابل دو موضوع ناتو و ارتش اروپایی مواجه بوده‎اند؛ اما آنچه عرصه داخلی فرانسه را در یک سال گذشته به شدت متاثر و حتی سیاست خارجی «الیزه» را نیز تحت الشعاع قرار داده، موضوع اعتراض ضد دولتی است که در نوامبر سال گذشته آغاز و سبب شکل گیری اعتراض‌های سراسری موسوم به "جلیقه زردها" در روز‌های شنبه شد.

فرانسه در یک سال گذشته شاهد برگزاری اجتماعات اعتراضی متعددی از جمله اعتراض به وضعیت اقتصادی، پدیده رو به رشد زن کشی، تجمع حامیان استقلال کاتالونیا، تظاهرات ضد اسلام هراسی، راهپیمایی مهاجران و پناهجویان، تجمع‌های اعتراضی علیه برگزاری نشست سران گروه هفت، اعتصاب اصناف، و ... بوده است، اما تنها اعتراض‌های جلیقه زرد‌ها بود که هر شنبه به صورت سراسری برگزار و منجر به استقرار هزاران نیروی امنیتی در خیابان‌های شهر‌های مختلف این کشور می‌شد.

 

 

 

در هفدهم نوامبر ۲۰۱۸ (۲۶ آبان ۱۳۹۷) حدود ۲۸۰ هزار فرانسوی با پوشیدن جلیقه‌های زرد به خیابان‌های فرانسه رفتند تا اعتراض خود را به سیاست‌های به اصطلاح اصلاحی دولت مکرون به نمایش بگذارند. اقشار نادیده گرفته و ناشنیده شده فرانسه تلاش کردند با حضور در مرکز توجهات سیاسی، صدای خود را در مورد پیامد‌ها و تاثیرات دشوار این تصمیم بر زندگی خود، به گوش دولتمردان فرانسوی برسانند.

به عنوان مثال «بوردو»، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مراکز برگزاری اعتراض ها، شهری است که با افزایش قیمت خانه، کارگران کشاورز کم درآمد، بیکاری قابل توجه و البته احساس فراموش شدن روبرو است.

این اعتراض‌های مسالمت آمیز به سرعت با خشونت و مداخله پلیس، به یکی از مرگبارترین اعتراض‌های شهری تبدیل شد که تاکنون ۱۱ کشته و ۲۵۰۰ زخمی برجای گذاشته است. دولت فرانسه با مشاهده جدیت معترضان در دستیابی به مطالبات خود اقدام به لغو اصلاحات مذکور کرده و امتیازاتی اعم از افزایش دستمزد‌ها و کاهش مالیات اقشار فقیر را ارائه کرد.

 

 

 

اما این جنبش دیگر از شکل اعتراض محدود خارج شده و دامنه مطالبات خود را گسترده‌تر کرده بود. اقشار ضعیف فرانسه از این فرصت برای طرح مطالبات خود مانند لغو کامل مالیات، مقابله با هزینه‌های بالای زندگی، نابرابری عمومی و به عبارتی تغییر سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی دولت و نیز سهم خواهی در خصوص مشارکت سیاسی استفاده کردند.

معترضان که وابستگی به احزاب سیاسی و اتحادیه‌های صنفی نداشته و تحت کنترل فرد یا افراد خاصی نبودند، هر شنبه با وجود استفاده گسترده پلیس از گاز اشک آور، ماشین‌های آبپاش، نارنجک‌های انفجاری، گاز‌های شیمیایی و ... و البته حضور پلیس ضد شورش به خیابان‌ها رفتند. شدت خشونت پلیس فرانسه علیه معترضان به حدی بالا گرفت که گروه‌های حقوق بشری ضمن اعلام نگرانی از سلامت و امنیت معترضان، اقدامات فرانسه و پلیس این کشور را به شکل گسترده‌ای محکوم کردند.

«جروم رودریگرز»، نماینده شناخته شده جلیقه زرد‌ها که یک چشم خود را در نتیجه خشونت پلیس از دست داده، علت حضور مردم فرانسه را در خیابان‌ها این گونه شرح داد: "آنچه مردم می‌خواهند این است که بتوانند با حقوق خود زندگی کنند ...، اما نتایج اعتراض یک ساله جلیقه زرد‌ها ناچیز بوده و آن‌ها نه تنها به مطالبات اجتماعی و اقتصادی خود دست نیافتند، بلکه توسط پلیس فرانسه سرکوب و مثله شدند. "

با این حال رودریگرز می‌گوید: " این جنبش نقش مهمی در آگاهی شهروندان فرانسوی داشته و این باور را در آنان ایجاد کرده که می‌توانند برای حل مشکلات با هم گفت‌وگو کنند. "

براساس گزارش رسانه‌های فرانسوی، ۲۴ معترض در پی اصابت فلش بال (سلاح پرتاب کننده گلوله‌های دفاعی) چشم خود را از دست دادند. ۱۱ معترض که ۵ نفر آنان در نتیجه شلیک مستقیم پلیس کشته شدند در این اعتراض‌ها جان باختند و ۲۵۰۰ جلیقه زرد زخمی شدند.

 

 

 

براساس نظرسنجی موسسه «ادوکسا» که چندی پیش برگزار شد، تقریبا از هر ۲ فرانسوی یک نفر بر این باورند که جنبش مجددا ظهور خواهد کرد. چنین نتایج و پیش بینی‌هایی سبب وحشت مقامات فرانسوی شده است؛ آن‌ها به شدت از همراهی و انباشت اعتراض‌ها در فرانسه نگران هستند.

دولت فرانسه از تصور همراهی سایر گروه‌های ناراضی مانند کارگران حمل و نقل، کارکنان بهداشت، معلمان، نیرو‌های امنیتی، دانش آموزان، دانشجویان، ... با جلیقه زرد‌ها و شکل گیری موج جدید و شدیدتر اعتراض‌ها در زمستان امسال هراس دارند؛ چراکه دولت مکرون در ۱۲ ماه گذشته با رشد روزافزون جنبش‌های اعتراضی و اعتصاب‌های بی سابقه در بخش‌های مختلف روبرو بوده است. اتحادیه‌های مختلف فرانسوی اعتصاب‌های سراسری را علیه قوانین جدید بازنشستگی برای ۵ دسامبر (۱۴ آذر) برنامه ریزی کرده اند که می‌تواند بحران حمل و نقل در این کشور را سبب شود.

پذیرش ۶۹ درصدی اعتراض جلیقه زرد‌ها در افکار عمومی براساس نظرسنجی «لافیگارو» بر نگرانی‌های دولت دامن می‌زند.

 

 

 

بررسی‌ها نشان می‌دهد که ده‌ها هزار معترض به سیاست‌های دولت فرانسه در شهر‌های بزرگ و کوچک و حتی روستا‌های حاشیه‌ای در سالروز یک سالگی جنبش جلیقه زرد‌ها یکی از بی سابقه‌ ترین و بزرگ‌ترین جنبش‌های اعتراضی تاریخ فرانسه را برگزار می‌کنند. این پیش بینی‌ها سبب شده تا نیروهای امنیتی و دولت فرانسه به حالت آماده باش درآید.

اکنون مکرون در آستانه یک سالگی سخت‌ترین چالش دوران ریاست جمهوری خود قرار دارد. قشر نامرئی فرانسه در سالروز آغاز اعتراض‌های ضد دولتی سعی دارند صدای خود را بلندتر از همیشه به گوش دولتمردان فرانسوی برسانند.