به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی ، به نقل از روزنامه صبح نو، سال‌هاست در ایران دوقطبی‌سازی به حربه‌ای برای پیروزی در کمپین‌های انتخاباتی‌ای بدل شده که با هدف کسب قدرت صورت می‌گیرد؛ اینکه آیا ماهیتاً دوقطبی مطرود است یا مطلوب، موضوع این بحث نیست؛ اما آنچه را باید جدی گرفت نظریه پشتیبان این دوقطبی‌سازی است که جامعه را به دو بخش اصلی سیاه و سفید و بخش حائل خاکستری تقسیم می‌کند؛ بخش حامی، بخش دشمن و بخشی که باید آن را جذب کرد. بعضاً تصور می‌شود که بخش خاکستری با طبقه متوسط شهری، دارای همخوانی است، حال آنکه طبقه متوسط شهری کاملاً طیفی بوده و از بابت چارچوب کلی نیاز‌ها و خواسته‌ها، دارای یک الگوی واحد است و نمی‌توان آن را به سیاه یا سفید تقسیم‌بندی کرد.
در واقع خاکستری دیدن، برچسبی واجد محتوا و نگاه منفی است که خودبه‌خود بخش سفید را وادار به مرزبندی با آن می‌کند و در نتیجه فاصله و شکاف تشدید می‌شود. در ادامه، سیاه و سفید دیدن جامعه، به سرعت به سمت نادیده‌گرفتن اصل وحدت حرکت می‌کند و پس از آن حذف حریف؛ امری که در پاره‌ای مقاطع در ادارات دولتی شاهد بوده‌ایم و از آن به‌عنوان لشکرکشی اتوبوسی کارکنان یاد می‌شود.
اکنون در سال پیش رو به انتخابات، اگر نتوان ذهنیت خاکستری‌پندار را کنار گذاشت، بعید است بتوان با آحاد مردم ارتباط برقرار کرد و در بر همان پاشنه‌ای خواهد چرخید که می‌چرخید.