سیاست‌های شکست‌های خورده ترامپ در مقابل ایران
تحریم‌های مالی نمی‌تواند بسیاری از مهم‌ترین جنبه‌های روابط نیرو‌های نیابتی ایران را پوشش دهد. تهران هیچ‌گاه علاقمند به وابسته‌سازی نیرو‌های نیابتی‌اش به ارسال سلاح و تجهیزات نبوده و در عوض‌ترجیح می‌دهد آن‌ها در بافت سیاسی و اقتصادی کشور‌های خودشان در ساخت صنایع دفاعی خودکفا شوند.
همزمان با تصمیم ترامپ و خروج نیرو‌های آمریکایی از سوریه، تهران آرام آرام به هدفش در ساخت یک پل زمینی که در سرتاسر منطقه گسترده است، نزدیک می‌شود. یکی از مؤثرترین موانع پیش روی گسترش نفوذ ایران در داخل خاک سوریه به‌ویژه در جبهه شمال شرقی حضور نیرو‌های دموکراتیک سوریه است. بدون این عامل بازدارنده، ایران به راحتی می‌تواند نیرو‌های نیابتی‌اش را تغذیه و امنیت منطقه را تأمین کند. این موفقیت در نهایت به تقویت سپاه پاسداران منجر خواهد شد.
واشنگتن و متحدانش اگرچه هیچ علاقه‌ای به رسیدن تجهیزات نظامی به نیرو‌های نیابتی ایران ندارند، اما در چگونگی دستیابی به این هدف اختلاف‌نظر دارند. واشنگتن باید از مواضع حداکثری فعلی‌اش بر برنامه موشکی ایران صرف‌نظر کند و تغییرات دست یافتنی‌تری را دنبال کند. دولت‌ترامپ باید تنوع نیرو‌های نیابتی ایران را به خوبی بشناسد و متوجه این موضوع باشد که نمی‌توان با یک سیاست یکسان مثل تحریم‌های اقتصادی تمامی این نیرو‌ها را در هم شکست.