«امام حسن مجتبی (ع)» با سیره سیاسی خود موجب بقای دین اسلام شدند

حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالصالح شمس‌ اللهی کارشناس علوم قرآنی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی پیرامون سیره شخصیتی «امام حسن مجتبی (ع)» گفت: صحبت کردن از شخصیت بزرگوار و عظیم «امام حسن مجتبی (ع)» کار ساده و راحتی نیست. شخصیتی که در ابعاد مختلف قابل توجه و بررسی است، باید به زندگی «ائمه معصومین (ع)» به عنوان یک جریان عینی نگاه کنیم و از اعمال آن‌ها الگوبرداری کنیم. 

بیشتر بخوانید:

برای مطالعه سیره اخلاقی «حصرت رسول اکرم(ص)» اینجا کلیک کنید.

وی در همین راستا افزود: در بعد اجتماعی باید گفت بالاترین مسئله‌ای که در زندگی «امام حسن مجتبی (ع)» وجود داشت توجه به معیشت‌ جامعه بود، با اینکه ایشان قدرت را در دست نداشتند زمانی که طی چهار سال و نه ماه، چند جنگ بر «امیرالمومنین (ع)» تحمیل شد «امام حسن مجتبی (ع)» نیز در این جنگ‌ها حضور داشتند، بنابراین بحث قدرت و حکومت ایشان مطرح نبود بلکه ایشان در مورد اطرافیان خود احساس مسئولیت داشتند.


این کارشناس مذهبی درباره اهمیت حضور «امام حسن مجتبی (ع)» در جامعه اظهار کرد: «امام حسن مجتبی (ع)» پس از شهادت پدر بزرگوارشان شش ماه خلافت در اختیار داشتند، که دائما کشمکش در جریان خلافت ایشان وجو داشت، که در نهایت به صلح انجامید. ایشان در آن زمان با وجود تمام مشکلات، جامعه را رها نکردند و تا جایی که برایشان ممکن بود سعی داشتند نیاز‌های اولیه یتیمان و مستمندان را برآورده سازند و طوری نباشد که نیازمندی در اطراف ایشان باشد و گرسنه بخوابد.

شمس اللهی در همین راستا ادامه داد: امام دوم به تمام فقرا مانند یتیمان و در راه‌ماندگان محبت و توجه داشتند. در زمان «امیرالمومنین (ع)»، ایشان خود به دنبال رفع نیاز نیازمندان می‌رفتند و حتی بعد از «امیرالمومنین (ع)» مطابق وصیت ایشان، رسیدگی به فقرا به «امام حسن مجتبی (ع)» سپرده شد.

این کارشناس علوم قرآنی پیرامون توجه «امام حسن مجتبی (ع)» به نیازمندان و چگونگی حمایت ایشان از آنها افزود: ایشان شب‌ها مانند پدرشان کیسه‌های نان، خرما و مایحتاج را روی دوش می‌گذاردند و به خانه فقرا و یتیمان رفته و اغذیه را تقسیم می‌کردند، امام دوم درست مانند همان شیوه پدر، بدون اینکه کسی متوجه شود این کار را انجام می‌دادند.

وی در همین راستا ادامه داد: اهتمام «امام حسن مجتبی (ع)» در رسیدگی به فقرا وجود داشته است، در تاریخ نقل شده که ایشان دو مرتبه تمام دارایی خود را در راه خداوند انفاق کردند، «اهل بیت (ع)» همه اهل تلاش و کار بودند.

حجت‌الاسلام والمسلمین شمس‌اللهی درباره انفاق «امام حسن مجتبی (ع)» بیان کرد: وقتی امام دوم شیعیان می‌دیدند با نگه داشتن مال خود، مالی که با تلاش به دست آمده، عده‌ای در جامعه گرسنه هستند و با اموال ایشان دردی از جامعه کاسته می‌شود انفاق می‌کردند نه اینکه برای خودنمایی دست به چنین عملی بزنند. ایشان متوجه بودند که جامعه بیش از ایشان به دارایی شان نیاز دارد و توجیهی نمی‌دیدند این دارایی را نزد خود نگه دارند.

این کارشناس مذهبی با اشاره به روایات متعدد از کرامات حضرت «امام حسن مجتبی (ع)» بیان کرد: «ابن صباغ مالکی» درباره کرم و بخشندگی امام دوم می‌نویسند «کرم وجود در واقع یک مولفه‌ای بود که در وجود ایشان کاشته شده بود».

حجت‌الاسلام والمسلمین شمس‌اللهی درباره سیره سیاسی «امام حسن مجتبی (ع)» و شجاعت ایشان توضیح داد: علاوه بر زندگی اجتماعی، زندگی سیاسی «امام حسن مجتبی (ع)» نیز بسیار قابل توجه است. متاسفانه عده‌ای به امام دوم جفا کرده و وجود ایشان را به دلیل صلح‌نامه نادیده می‌گرفتند. ایشان در شجاعت و شهامت چیزی کمتر از «امام حسین (ع)» نداشتند.

وی تصریح کرد: در جنگ صفین «امام دوم(ع)» مبارزات شجاعانه‌ای داشتند، اما شاید بزرگ‌ترین و بالاترین شجاعت «امام حسن مجتبی (ع)» این بود که ایشان برای دفاع از حریم اسلام و باقی ماندن اسلام حاضر شدند ناسزای اطرافیان را بشنوند، اما در بعد سیاسی، سیاست و کیاست به خرج بدهند، «امام حسن مجتبی (ع)» زمانی که به معاویه اعلام جنگ کردند چهار هزار نفر را در نخیله آوردند، معاویه مکر کرد و آن چهار هزار نفر را از امام دور کرد و به سمت خود کشاند.


این کارشناس علوم قرآنی بیان کرد: «امام حسن مجتبی (ع)» وقتی تشخیص دادند که در آن شرایط جنگیدن و ریختن خون فایده‌ای ندارد با معاویه صلح‌نامه را امضاء کردند، مظلومیت امام همین جا است که نمایان می‌شود، برای ایشان تقدیم کردن جان و شهید شدن که راحت‌تر بود نهایتا شهید می‌شدند، اما ایشان منفعت و مصلحت اسلام را در امضای این صلح‌نامه دیدند و در همان صلح نامه شرایطی قرار دادند که اگر معاویه به آن شرایط عمل می‌کرد آینده به نفع اسلام بود، اما معاویه شرایط را مراعات نکرد.

وی در همین راستا تصریح کرد: «امام حسن مجتبی (ع)» نشان دادند چیزی که برای ایشان ملاک است بقای اسلام و زمینه سازی برای تعالی انسان است. «ائمه معصومین(ع)» به دنبال جنجال و کار فریبانه نیستند بلکه به دنبال انسانیت  ساخته شدن و کمال انسان‌ها هستند. «امام حسن مجتبی (ع)» تشخیص دادند در آن برهه موظف به صلح هستند بنابراین طعنه دوستان را تحمل کردند و برای بقای اسلام این کار را انجام دادند.

حجت‌الاسلام والمسلمین شمس‌اللهی خاطرنشان کرد: جوانان زندگی «امام حسن محتبی (ع)» و دیگر «ائمه معصومین(ع)» را در تمام ابعاد مطالعه کنند تا نکات خوبی را در پیروی کردن که معنی واقعی شیعه است دریافت کنند.