درباره دیدار ایران و بحرین/ از امیدی که هنوز زنده است تا علامت سوال‌هایی روی نیمکت
با این شکست و با توجه به پیروزی عراق مقابل کامبوج، تیم‌های عراق و بحرین با ۷ امتیاز در رده‌های اول و دوم جدول هستند و تیم کشورمان هم با ۶ امتیاز در رده سوم.
امید هنوز زنده است
تیم ملی کشورمان اولین باخت خود را با مارک ویلموتس تجربه کرد، اما واقعیت این است که هنوز اتفاقی رخ نداده و تیم ملی در مسیر درستش برای صعود به جام جهانی قرار دارد. امید هنوز زنده است، اما البته باخت همیشه وجود دارد و چیز عجیبی نیست آنهم برابر تیمی که هیچ‌وقت در خانه به ایران نباخته است. اما از طرفی هم باید این شکست درس بزرگی برای ویلموتس و بازیکنان تیم ملی باشد و بدانند که شکست همیشه وجود دارد.
نوسان عجیب برخی بازیکنان
نکته‌ای که در مورد تیم ملی بسیار مهم است، نوسان برخی بازیکنان است. بعضی از بازیکنان تیم ملی در تیم‌های باشگاهی و حتی برخی بازی‌های ملی بسیار موفق و تاثیرگذار هستند، اما در بازی‌های مهم تیم ملی بسیار پرنوسان هستند. البته اینکه بازیکنی در برخی بازی‌ها به قول معروف «روزش نباشد» مسئله عجیبی نیست، اما این نکته در مورد برخی بازیکنان بیشتر از یک بازی است.
سوال‌های بی پایان روی نیمکت تیم ملی
یکی از مواردی که در مورد تیم ملی سوال برانگیز است، دعوت از برخی بازیکنان و عدم استفاده از آن‌ها است. اینکه بازیکنی باتجربه به تیم ملی دعوت شود و هیچ نقشی در بازی‌های مهم نداشته باشد، سوال بزرگی را ایجاد می‌کند. الان شرایط طوری شده که روی نیمکت تیم ملی جز یکی، دو مورد دیگر بازیکنی وجود ندارد که به قول معروف عصای دست سرمربی در مواقع حساس باشد. شاید بهتر است آرام آرم برخی بازیکنان از تیم ملی جدا شوند تا جا برای جوان‌تر‌ها باز شود و البته شرایط طوری شود که در زمان گره‌خوردن بازی سرمربی بتواند از نیمکت خود بهترین استفاده را ببرد.
تیم ملی هجومی و حملاتی که باید به ثمر بنشیند
جز نیمه اول بازی با بحرین، تیم ملی از زمان روی کارآمدن مارک ویلموتس بسیار هجومی بازی می‌کند که همین مسئله برای تیمی که ۸ سال فقط با فلسفه دفاع کردن به زمین می‌رفت بسیار خوب است، اما نکته مهم اینجاست که باید از موقعیت‌های ایجاد شده بهترین استفاده را برد. تیم ملی ممکن است در بازی با عراق هم مانند بازی با بحرین باوجود هجومی بازی کردن موقعیت‌های کمی را ایجاد کند که باید از این موقعیت‌ها استفاده بهینه شود.