ترکیه بازنده میدان است
دولت ترکیه درحالی که هیچگاه نتوانست گردِ اتهام از همکاری و دادن سلاح به داعش و حمایت از تردد اعضای آن گروه شبه نظامی را در خاک خود بزداید، اما همیشه با زدن انگ تروریست به کردها و یک کاسه کردن تشکل‌ها و جوامع و جمعیت‌های کرد با حزب کارگران کردستان، راه خود را برای حمله به مناطق کردنشین و کردتبار هموار کرده است.
وزارت خارجه ایران با درایت و به روشنی در مخالفت با اقدام ترکیه مبنی بر حمله به شمال سوریه، بیانیه‌ای صادر کرد و این اقدام را خلاف مصالح منطقه و صلح و آرامش در سوریه قلمداد کرد. تمام دول آزاد جهان هم این اقدام را به مثابه تجاوز و حملة غیر ضروری و سرانجام ضدیت با صلح احتمالی و حتی شروع یک دور غیر قابل باور از نسل‌کشی در قرن بیست و یکم قلمداد کردند.
هرچند پاسخ اردوغان و دولت ترکیه هیچ تناسبی با اصل موضوع نداشت و ندارد. اروپایی‌ها را تهدید به بازکردن راه میلیون‌ها پناهجو کرد و در چند دور گفتگوی تلفنی وزرای خارجه ایران و ترکیه هم بعید می‌دانم منطق و درایتی از سوی چاووش اوغلو ابراز شده باشد.
درحالی که سوریه با احتمال صلح و آرامش و قطعیت شکست داعش و بنیادگرایان سلفی به سوی تغییر مسیری آشکار از جنگ داخلی به بازسازی می‌رفت، این بازی جدید نظامی، نوعی به هم زدن بازی و قواعد پذیرفته از سوی تمام بازیگران است و بس!
نمی‌خواهم به گذشته‌های تلخ و عبرت‌های تضاد قومی و خشونت بی‌مهار و پاکسازی تبار‌ها اشاره کنم، اما ناچارم باز به تاریخ بازگردم و نکتة آموزنده‌ای را تذکر دهم که بازی‌های قرن نوزدهم نتوانسته است به پان‌های توران‌گرا درس مناسبی دهد. ولی شک دارم در مقابل ارادة آزمودة اقوام کرد به نتایج دلخواه برسند. این مسیر باتلاقی را امریکا و برخی رقبای ترک اردوغان جلو پای او و سیاستمردان و نظامیان متمایل به حزب حاکم عدالت و توسعه گذاشته‌اند و عاقبت ورود شبانگاهی به باتلاق برای هیچ کس خوشایند نبوده و نخواهد بود.
ترکیه درهر صورت بازندة این بازی خواهد بود، اگر زیان‌های هنگفت و تضاد‌های فراگیر دامن آنکارا و استانبول و کل اقتصاد ترکیه را در بر نگیرد و بحران‌های بزرگ به ظرفیت‌های توریسم و تجارت و ترانزیت و کشاورزی ترکیه صدمه نزند!
امریکای ناراضی از رفتار‌های متمرد و سرکشی‌های متعدد ترکیه که به ویژه از نزدیکی این کشور و روس‌ها آشکارا به خشم آمده است، با فرستادن ارتش ترک‌ها به این جاده لغزنده، قصد تنبیه و کنترل بیشتر دولت مستقر در آنکارا را دارد. اگر کنترل هم نشد با تضعیف موقعیت سیاسی و استراتژیک ترک‌ها، یا گسترش مشکلات و تضاد‌های داخلی، آن‌ها را از موقعیت بازیگر بزرگ و اثرگذار به کشوری پرمشکل و بلااثر تقلیل دهد.
در این جریان البته فقط ترکیه زیان نخواهد کرد؛ ایران و عراق و بیش ازهمه سوریه هم در گرداب مشکوک حمله به شمال سوریه متضرر خواهند شد.
ماجرای کردها، اما بیش از هر امر دیگری یک موضوع انسانی و بشردوستانه هم هست. کردها که همین سال‌های اخیر با حماسة بی همتای کوبانی و مبارزاتی همه جانبه با داعش، نشان دادند چه نقش ویژه و استواری در جنگ‌های متقارن و نامنظم دارند و به هیچ وجه حتی در شرایطی که مبارزانشان از راه معمول در ترکیه نتوانستند به همرزمان ملحق شوند، دشمن غدار و تا دندان مسلح را درهم شکستند؛ اینک نیز بعید است اجازه دهند ارتش ترکیه و بدون تلفات و ضربه‌های جدی به اهدافشان برسند یا بافت جمعیتی و بومی منطقه را تغییر دهد.
اما باید به خاطر داشته باشیم که بازیگران دیگری هم فالگوش ایستاده و منتظرند تا از این آب گل آلود ماهی بگیرند و وارد فضا‌های احتمالی برای خودنمایی و افزایش ضریب نفوذ شوند. ازجمله داعش و گروه‌های پرتعدادی که متحدشان بوده‌اند...
پس با این هشدار منتظر آینده و اخبار تازه خواهیم نشست، ولی مطمئن باشید که کردها یک گروگان دست بسته که زیر چرخ تانک افتاده نیست، یک رود توفنده است که در شرایط نامناسب طغیان می‌کند و سیلاب هم خواهد شد. به‌زودی و در وضع متفاوتی این موضوع را تحلیل می‌کنیم.