دانش‌آموزان چه نوع کوله پشتی‌هایی را باید استفاده کنند؟
فتانه اکبری، متخصص طب فیزیکی و توانبخشی با اشاره به قرار گرفتن دانش‌آموزان در سن رشد، گفت: به همین دلیل باید جنس کیف مدرسه و لوازم‌التحریر دانش‌آموزان تا حد ممکن از انواع سبک انتخاب شوند تا حجم زیاد و وزن سنگین آن آزار دهنده نبوده و کمترین وزن را به بدن دانش‌آموز وارد کند؛ چرا که دانش‌آموزان در سن رشد هستند و تحمیل وزن سنگین به بدن در این سن آسیب‌های اسکلتی را به دنبال دارد. به همین دلیل وزن کوله پشتی مناسب برای کودکان حداکثر معادل حدود ۱۵ درصد وزن‌شان است.
وی استفاده از کیف‌های کوله پشتی را مناسب‌تر از انواع دستی و بندی آن عنوان کرد و گفت: نحوه تنظیم دو بند کوله پشتی باید طوری باشد که وزن کیف در ناحیه پشت و میان دو کتف قرار گیرد. همچنین بند‌های کوله‌پشتی‌ها نباید آنقدر بلند باشند که روی ناحیه لگن و کمر قرار گیرند. از طرف دیگر کوله پشتی‌های یک طرفه مناسب نبوده و غیراستاندارد هستند؛ چرا که برای حمل آن، فرد ناچار است به یک طرف متمایل می‌شود.
این متخصص طب فیزیکی ادامه داد: توصیه می‌کنم کیف‌های بنددار یا کیف‌های دستی به طور متناوب با دست یا شانه چپ و راست حمل شوند تا وزن کیف به طور متناسب در هر دو طرف بدن تقسیم شود. عادت کردن به حمل کیف با یک دست یا یک طرف بدن، می‌تواند زوایای کمی از کج شدن ستون فقرات، افتادگی شانه و عوارضی از این قبیل را در دانش‌آموزان به دنبال داشته باشد.
وی تحمیل وزن زیاد به بدن دانش‌آموزان را مسبب آسیب به مفاصل دانست و تصریح کرد: وزن نامناسب کیف‌ها در دراز مدت در بدن دانش‌آموزان، افتادگی شانه به یک طرف یا حتی انحراف ستون فقرات، افزایش قوس کمر و بدشکلی در ستون فقرات را به دنبال دارد.
اکبری در خصوص انتخاب کفش مناسب برای دانش‌آموزان اظهار کرد: کفش‌های اسپرت مخصوص پیاده‌روی برای استفاده دانش‌آموزان در مدارس مناسب است. کفش مدارس باید راحت باشد؛ بنابراین کفش‌های پاشنه‌دار برای مدارس مناسب نیستند. بهتر است کفش مدارس حداکثر دو تا سه سانتی‌متر پاشنه پهن داشته و جنس کف کفش نیز از اسفنج فشرده و تا حدی قابل انعطاف باشد.
وی کفش‌های بندی با پنجه پهن را برای استفاده دانش‌آموزان در مدارس مناسب دانست و گفت: به منظور تحمل فشار‌های کف زمین و عدم انتقال آن به پا، جنس کف کفش‌ها نباید بیش از حد نازک و انعطاف پذیر باشد؛ چرا که کفش‌های دارای کف نازک درد و ناراحتی در پا را سبب می‌شوند. همچنین کف کفش‌ها نباید بیش از حد محکم و سنگین باشد.
این متخصص طب فیزیکی گفت: عوارض ناشی از حمل روزانه کیف‌های سنگین و نشستن‌های نادرست، با اصلاح عادت‌ها و ورزش تا حدودی برطرف می‌شود. هرچند توصیه می‌شود که برنامه مدارس طوری تنظیم شود که دانش آموزان مجبور نباشند در طول روز وزن زیادی را حمل کنند.
وی با تاکید بر اینکه میز و نیمکت مدارس باید متناسب با جثه دانش آموز باشد، بر نشستن صحیح دانش‌آموزان تاکید کرد و گفت: نحوه نشستن دانش‌آموزان بویژه در طولانی مدت باید به شیوه‌ای صحیح باشد تا به سیستم اسکلتی آسیب نرسیده و فرصت رشد مناسب به دانش‌آموز داده شود. دانش‌آموز در صورتی می‌تواند به روشی صحیح و استاندارد بنشیند که از میز و نیمکت‌های استاندارد استفاده شود. میز و نیمکت‌های مورد استفاده در مدارس باید متناسب با قد و قواره دانش‌آموز باشد؛ چرا که عمده اشتباه نشستن‌ها هنگام خواندن و نوشتن به دلیل نامناسب بودن اندازه میز و نیمکت‌هاست و دانش‌آموز برای انطباق خود با میز ناچار قوز کرده و یا به یک سمت متمایل می‌شود.
اکبری ضمن اشاره به ویژگی‌های میز و نیمکت استاندارد، گفت: ارتفاع صندلی نیمکت باید به اندازه‌ای باشد که با چسباندن بازو به کنار تنه و خم کردن ۹۰ درجه‌ای آرنج، دست همسطح نیمکت باشد. همچنین ارتفاع صندلی باید به میزانی باشد که زمانی که فرد تا آخرین قسمت نشیمنگاه روی آن قرار گرفت، پا‌ها به راحتی روی زمین قرار گیرند.
وی ادامه داد: لازم است میز و نیمکت‌ها این قابلیت را داشته باشند که دانش‌آموز بتواند موقعیت خود را جابجا کرده و یا تغییر دهد. میز و نیمکت‌های نامناسب و به دنبال آن حالت‌های نادرست نشستن می‌تواند در درازمدت، افزایش قوز پشتی، مشکلات عضلانی و اسکلتی را در ستون فقرات، کمر، پشت و گردن و گا‌ها مشکلات جدی را به دنبال داشته باشد.