تلاوت صفحه چهل و سوم قرآن مجید
خبرگزاری میزان-تلاوت صفحه چهل و سوم "سوره بقره از آیه ۲۵۷ تا آیه ۲۵۹" را با صدای استاد محمد صدیق منشاوی می‌شنوید.
گروه چند رسانه‌ای ، تلاوت صفحه چهل و سوم "سوره بقره از آیه ۲۵۷ تا آیه ۲۵۹" در قالب فایل صوتی با صدای استاد منشاوی را در اختیار مخاطبان خود قرار داده است.
تلاوت صفحه چهل و سوم "سوره بقره از آیه ۲۵۷ تا آیه ۲۵۹"
[video src="https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01"]
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
ٱللَّهُ وَلِیُّ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ یُخۡرِجُهُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِۖ وَٱلَّذِینَ کَفَرُوٓاْ أَوۡلِیَآؤُهُمُ ٱلطَّـٰغُوتُ یُخۡرِجُونَهُم مِّنَ ٱلنُّورِ إِلَى ٱلظُّلُمَٰتِۗ أُوْلَـٰٓئِکَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِیهَا خَٰلِدُونَ ۲۵۷
خدا سرپرست و یار کسانى است که ایمان آورده اند؛ آنان را از تاریکى‌ها [ى جهل، شرک، فسق و فجور]به سوى نورِ [ایمان، اخلاق حسنه و تقوا]بیرون مى برد و کسانى که کافر شدند، سرپرستان آنان طغیان گرانند که آنان را از نور به سوى تاریکى‌ها بیرون مى برند؛ آنان اهل آتش اند و قطعاً در آنجا جاودانه اند
أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِی حَآجَّ إِبۡرَٰهِـۧمَ فِی رَبِّهِۦٓ أَنۡ ءَاتَىٰهُ ٱللَّهُ ٱلۡمُلۡکَ إِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِـۧمُ رَبِّیَ ٱلَّذِی یُحۡیِۦ وَیُمِیتُ قَالَ أَنَا۠ أُحۡیِۦ وَأُمِیتُۖ قَالَ إِبۡرَٰهِـۧمُ فَإِنَّ ٱللَّهَ یَأۡتِی بِٱلشَّمۡسِ مِنَ ٱلۡمَشۡرِقِ فَأۡتِ بِهَا مِنَ ٱلۡمَغۡرِبِ فَبُهِتَ ٱلَّذِی کَفَرَۗ وَٱللَّهُ لَا یَهۡدِی ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِینَ ۲۵۸
آیا [با دیدۀ عبرت]ننگریستى به کسى که، چون خدا او را پادشاهى داده بود [از روى کبر و غرور]با ابراهیم دربارۀ پروردگارش به مجادله و ستیز و گفتگوى بى منطق پرداخت؟! هنگامى که ابراهیم گفت: پروردگارم کسى است که زنده مى کند و مى میراند [او]گفت: من هم زنده مى کنم و مى میرانم [و براى مشتبه کردن کار بر مردم، دستور داد دو زندانى محکوم را حاضر کردند، یکى را آزاد و دیگرى را کشت]ابراهیم [براى بستن راه مغالطه و تزویر به روى دشمن]گفت: مسلماً خدا خورشید را از مشرق بیرون مى آورد، تو آن را از مغرب برآور! پس آنکه کافر شده بود، متحیر و مبهوت شد و خدا گروه ستمگر را [به خاطر تجاوز، ستم، پافشارى بر عناد و لجاجشان]هدایت نمى کند
أَوۡ کَٱلَّذِی مَرَّ عَلَىٰ قَرۡیَةٖ وَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىٰ یُحۡیِۦ هَٰذِهِ ٱللَّهُ بَعۡدَ مَوۡتِهَاۖ فَأَمَاتَهُ ٱللَّهُ مِاْئَةَ عَامٖ ثُمَّ بَعَثَهُۥۖ قَالَ کَمۡ لَبِثۡتَۖ قَالَ لَبِثۡتُ یَوۡمًا أَوۡ بَعۡضَ یَوۡمٖۖ قَالَ بَل لَّبِثۡتَ مِاْئَةَ عَامٖ فَٱنظُرۡ إِلَىٰ طَعَامِکَ وَشَرَابِکَ لَمۡ یَتَسَنَّهۡۖ وَٱنظُرۡ إِلَىٰ حِمَارِکَ وَلِنَجۡعَلَکَ ءَایَةٗ لِّلنَّاسِۖ وَٱنظُرۡ إِلَى ٱلۡعِظَامِ کَیۡفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَکۡسُوهَا لَحۡمٗاۚ فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُۥ قَالَ أَعۡلَمُ أَنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیۡءٖ قَدِیرٞ ۲۵۹
یا، چون آن کسى که به دهکده اى گذر کرد، در حالى که دیوارهاى آن بر روى سقف هایش فرو ریخته بود [و اجساد ساکنانش پوسیده و متلاشى به نظر مى آمد]گفت: خدا چگونه اینان را پس از مرگشان زنده مى کند؟ پس خدا او را صد سال میراند، سپس وى را برانگیخت، به او فرمود: چه مقدار [در این منطقه]درنگ کرده اى؟ گفت: یک روز یا بخشى از یک روز درنگ کرده ام [خدا]فرمود: بلکه صد سال درنگ کرده اى! به خوراکى و نوشیدنى خود بنگر که [پس از گذشت صد سال و رفت و آمد فصول چهارگانه]تغییرى نکرده، و به دراز گوش خود نظر کن [که جسمش متلاشى شده، ما تو را زنده کردیم تا به پاسخ پرسشت برسى و به واقع شدن این حقیقت مطمئن شوى]، و تا تو را نشانه اى [از قدرت و ربوبیّت خود]براى مردم [در مورد زنده شدن مردگان]قرار دهیم، اکنون به استخوان‌ها [ىِ دراز گوشت]بنگر که چگونه آن‌ها را برمى داریم و به هم پیوند مى دهیم، سپس بر آن‌ها گوشت مى پوشانیم، چون [کیفیتِ زنده شدنِ مردگان]بر او روشن شد، گفت: اکنون مى دانم که یقیناً خدا بر هر کارى تواناست
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *