تلاوت صفحه سی و هشتم قران مجید

 

 

وَٱلَّذِینَ یُتَوَفَّوۡنَ مِنکُمۡ وَیَذَرُونَ أَزۡوَٰجٗا یَتَرَبَّصۡنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرۡبَعَةَ أَشۡهُرٖ وَعَشۡرٗاۖ فَإِذَا بَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَیۡکُمۡ فِیمَا فَعَلۡنَ فِیٓ أَنفُسِهِنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِیرٞ ۲۳۴ و کسانى از شما که مى میرند و همسرانى باقى مى گذارند، باید همسرانْ چهار ماه و ده روز انتظار برند [و از شوهر کردن خوددارى ورزند]؛ پس، چون به پایان مدتشان رسیدند، در آنچه دربارۀ خودشان به طور شایسته و متعارف [نسبت به ازدواج یا ترک آن]انجام دهند بر شما [حاکمان، وارثان متوفّى و اقوام زنان]گناهى نیست؛ و خدا از آنچه انجام مى دهید، آگاه است
وَلَا جُنَاحَ عَلَیۡکُمۡ فِیمَا عَرَّضۡتُم بِهِۦ مِنۡ خِطۡبَةِ ٱلنِّسَآءِ أَوۡ أَکۡنَنتُمۡ فِیٓ أَنفُسِکُمۡۚ عَلِمَ ٱللَّهُ أَنَّکُمۡ سَتَذۡکُرُونَهُنَّ وَلَٰکِن لَّا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّآ أَن تَقُولُواْ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗاۚ وَلَا تَعۡزِمُواْ عُقۡدَةَ ٱلنِّکَاحِ حَتَّىٰ یَبۡلُغَ ٱلۡکِتَٰبُ أَجَلَهُۥۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ یَعۡلَمُ مَا فِیٓ أَنفُسِکُمۡ فَٱحۡذَرُوهُۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ حَلِیمٞ ۲۳۵ در سخنانى که هنگام خواستگارى زن‌ها [یى که در عدّه وفات اند]بدون صراحت و وضوح گویید [مانند اینکه: من «خوش معاشرتم» و «زن دوستم» و به زنى که داراى چنین صفاتى باشد علاقه مندم]یا قصد ازدواج با آنان را در دل پنهان دارید، گناهى بر شما نیست خدا مى داند که شما به زودى آنان را [بر اساس میل فطرى و خواسته طبیعى]یاد خواهید کرد؛ ولى با آنان در پنهانى و خلوت قرارداد ازدواج نگذارید، جز آنکه گفتارى پسندیده [و بدون صراحت و وضوح]بگویید و هرگز تصمیم بستن عقد ازدواج نگیرید تا عدّۀ وفات به پایان رسد، و بدانید که خدا آنچه در دل دارید مى داند؛ بنابراین از [مخالفت با]او بپرهیزید، و بدانید که خدا بسیار آمرزنده و بردبار است
لَّا جُنَاحَ عَلَیۡکُمۡ إِن طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ مَا لَمۡ تَمَسُّوهُنَّ أَوۡ تَفۡرِضُواْ لَهُنَّ فَرِیضَةٗۚ وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى ٱلۡمُوسِعِ قَدَرُهُۥ وَعَلَى ٱلۡمُقۡتِرِ قَدَرُهُۥ مَتَٰعَۢا بِٱلۡمَعۡرُوفِۖ حَقًّا عَلَى ٱلۡمُحۡسِنِینَ ۲۳۶ اگر زنان را پیش از آمیزش جنسى یا تعیین مهریه طلاق دادید [در این طلاق]بر شما گناهى نیست؛ و [در چنین موقعیتى بر شما واجب است]آنان را [از مال خود]بهره اى شایسته و متعارف دهید؛ توانگر به اندازۀ خویش، و تنگدست به اندازۀ خویش که این حقّى لازم بر عهده نیکوکاران است
وَإِن طَلَّقۡتُمُوهُنَّ مِن قَبۡلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَقَدۡ فَرَضۡتُمۡ لَهُنَّ فَرِیضَةٗ فَنِصۡفُ مَا فَرَضۡتُمۡ إِلَّآ أَن یَعۡفُونَ أَوۡ یَعۡفُوَاْ ٱلَّذِی بِیَدِهِۦ عُقۡدَةُ ٱلنِّکَاحِۚ وَأَن تَعۡفُوٓاْ أَقۡرَبُ لِلتَّقۡوَىٰۚ وَلَا تَنسَوُاْ ٱلۡفَضۡلَ بَیۡنَکُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِیرٌ ۲۳۷ و اگر آنان را پیش از آمیزش جنسى طلاق دهید، در حالى که براى آنان مهرى تعیین کرده اید، پس [بر شما واجب است]نصف آنچه تعیین کرده اید [به آنان بپردازید]، مگر آنکه خود آنان یا کسى که پیوند ازدواج به دست اوست [مانند ولىّ یا وکیل]آن را ببخشند و گذشت و بخشش شما [که تمام مهریه را به زن بپردازید]به پرهیزکارى نزدیک‌تر است و فزون بخشى و نیکوکارى را در میان خودتان فراموش نکنید که خدا به آنچه انجام مى دهید، بیناست