فیلمنامه‌نویسان میانسالان را از نقش‌های مهم محروم کرده‌اند/نزدیک به ۲ سال مشغول بازی در «۸۷ متر» بودم

علی دهکردی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی ، پیرامون آخرین فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری گفت: من همچنان مشغول بازی در سریال هشتاد و هفت متر به کارگردانی کیانوش عیاری هستم و فعلاً تمام تمرکزم را روی این سریال گذاشته ام. 

وی درباره سایر پیشنهادات خود برای بازیگری اظهار کرد: دوستان همواره لطف داشته و مرا از خاطر پاک نمی‌کنند، این مدت هم پیشنهاداتی داشته‌ام اما به دلیل مشغله و حجم بالای کار و نقشم در سریال کیانوش عیاری نتوانستم این پیشنهادات را قبول کنم، البته خودم هم بازی در چند پروژه به صورت همزمان را نمی پسندم.

بازیگر سریال «هشتاد و هفت متر» درباره نوع کارگردانی کیانوش عیاری در این سریال اضافه کرد: تفاوت کیانوش عیاری با سایر کارگردانان در این است که وی به صحیح بازی کردن و چیدمان درست بازیگران در کنار یکدیگر اهمیت فراوانی می دهد، وقتی به آثار قبلی عیاری هم رجوع کنیم می بینیم که بازیگران در جای خودشان قرار گرفته و به اندازه و درست بازی می‌کنند که این اتفاق طبعاً از هدایت کارگردان نشات می گیرد. 

وی در همین رابطه تاکید کرد: کیانوش عیاری انتظار عجیبی از بازیگر خود ندارد، وی انتظار دارد که بازیگرش به نسبت نقش و داستان اثر بازی درستی را با درک درست از آن لحظه ارائه دهد، همین درک کردن لحظه ای درام توسط بازیگر و اصرار کارگردان بر آن از ویژگی های کارگردانی عیاری است. 

بازیگر فیلم سینمایی «از کرخه تا راین» درباره فعالیت کمرنگ خود در سینما تصریح کرد: مجموعی از شرایط من را از سینما دور کرده است، در ابتدا اینکه من نزدیک به دو سال است که در تعهد سریال هشتاد و هفت متر هستم و به همین در این فاصله پیشنهادات را قبول نمی کردم زیرا نه زمان کافی بود و نه از لحاظ چهره پردازی حضورم در آن آثار میسر بود. 

وی مشکل فیلمنامه نویسی را یکی از بزرگترین مشکلات سینما دانست و اذعان کرد: در حال حاضر نویسندگان و فیلمنامه نویسان ما توجه ویژه ای به سنین میانسال ندارند و به عنوان مثال نقشی جدی برای بازیگرانی در سن من نوشته نمی شود، اکثریت نقش ها بی تاثیر، کوتاه و کم رمق هستند، معمولاً کاراکترهای مهم در یک فیلمنامه به میانسالان نمی رسد و نویسندگان هم ریسک نوشتن چنین شخصیت هایی را نمی‌کنند. 

بازیگر فیلم سینمایی «دریاچه ماهی» خاطرنشان کرد: یکی از دلایل عدم پرداختن به سنین میانسال در فیلمنامه ها به عدم شناخت درست نویسندگان از این سنین نشات می گیرد، این روزها عموماً در بسیاری از فیلم‌ها تمام توجهات به کاراکترهای جوان است زیرا نویسندگان به خصوصیت جوانان اشراف بیشتری دارند.