کارنامه نه چندان مطلوب کشتی آزاد و فرنگی ایران در مسابقات جوانان جهان
یکی از نکات بسیار مهمی که باید به آن اشاره شود، شکست اکثر کشتیگیران ایران مقابل رقبای روس و آمریکایی بود و نکته جالبتر اینکه برخی از آنها حتی مقابل حریفان نه چندان مطرحی از الجزایر، مولداوی، لهستان و آلمان هم تن به شکست دادند.
کسب عناوین دوم و سوم تیمی در رقابتهای جهانی شاید در ظاهر نتایج قابل قبولی به نظر برسند، اما حقیقت این است که در زمینههای مختلف فاصله زیادی با مدعیان درجه یک داریم و همین فاصله اگر در ردههای سنی پایه به حداقل نرسد، بیشک در رده بزرگسالان با مشکلات جدیتری مواجه خواهیم شد و احتمالا دایره رقابت فراتر از آمریکا و روسیه خواهد شد و مانند دو سال گذشته جایی بین تیمهای برتر جهان نخواهیم داشت.
تیم کشتی فرنگی جوانان کشورمان که سال گذشته عنوان قهرمانی را به دست آورده بود اگر امسال هم در کورس رقابت برای کسب عنوان قهرمانی قرار داشت نقدی به عملکردش وارد نبود، اما اینکه با اختلافی فاحش نسبت به تیم اول در جایگاههای دوم قرار گرفت قطعا جای بحث و بررسی دارد.
در کشتیآزاد هم علیرغم اینکه توانستیم عنوان سومی سال گذشته را تکرار کنیم، اما هنوز شرایط امیدوار کنندهای برای رسیدن و پشتسر گذاشتن روسها نداریم. تیم کشورمان با اختلاف ۴۹ امتیاز نسبت به تیم روسیه در جایگاه سوم جهان قرار گرفت و در اکثر اوزان مقابل نمایندگان روسیه و آمریکا شکست خوردیم تا همچنان نقطه امیدی برای رسیدن و پشتسر گذاشتن قدرتهای اول جهان مخصوصا در ردهسنی بزرگسالان وجود نداشته باشد. فارغ از شکستهای پیدرپی جوانان مقابل نمایندگان روسیه و آمریکا، باخت آنها مقابل کشتیگیران نه چندان مطرح برخی کشورها که در پایان رقابتها جایگاهی در بین مدالآوران نداشتند هم سؤال برانگیز و نگران کننده است.
به هر حال عملکرد تیمهای کشتی آزاد و فرنگی به گونهای نبود که بسیاری از بزرگان کشتی کشورمان در فضای مجازی پیام تبریک بدهند و از عملکرد آنها تقدیر کنند و به جای اینکار باید درک درست از واقعیتهای موجود و شناسایی نقطه ضعفها را دستور کار قرار دهند. سؤال اساسی این است که تیم جوانان نسبت به گذشته چقدر پیشرفت داشته است تا بتوانیم به آن اشاره کنیم و از عملکرد آنها دفاع کنیم؟
آنقدر که شکست کشتیگیران ایران مقابل نمایندگان آمریکا و روسیه و برخی کشورهای گمنام در چنین میدانی حائز اهمیت است، کسب عناوین دوم و سوم تیمی چشمگیر و مورد توجه نیست.
عناوینی که اگر واقعگرایانه و با توجه به فاصلهای که با حریفان درجهیک دنیا داریم به آنها نگاه شود، نه تنها چنگی به دل نمیزنند بلکه نگرانیهای فراوانی را در زمینههای مختلف به دنبال خواهد داشت و اگر هرچه سریعتر فکری اساسی برای این موضوع نشود در سالهای آتی چوب آن را در ردهسنی بزرگسالان خواهیم خورد.