فضای تجارت زده سینما، تئاتر را آلوده کرده است/بازی در سینما، تئاتر و یا تلویزیون برایم فرق چندانی ندارد
پیام دهکردی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی ، پیرامون حضورش در نمایش جنایت و مکافات به کارگردانی رضا ثروتی گفت: بنده خیلی دیر به گروه پیوستم، تمرینات فشرده‌ای داشته و یک ماه درگیر تمرین تئاتر بودم، نقشی به نام «مارمالادوف» را بازی می‌کردم، این شخصیت درگیری‌هایی با نقش اصلی داستان یعنی «راسکولنیکف» دارد و بر روی آن بسیار تأثیرگذار است.
وی نقش خود در این نمایش را سخت دانست و افزود: نقش بسیار پیچیده‌ای که شخصیت بسیار دشواری دارد، من در سال‌های بازیگری که داشتم در مجموع نقش‌هایی که بازی کردم به این کیفیت نبوده و کوشش کردم یک اجرای متفاوتی از این جنس آدم‌ها را ارائه دهم، «مارمالادوف» بسیار آدم خاص و دوست‌داشتنی است و شاید ازنظر حضوری نقش بلندی نباشد، اما اثرگذاری‌اش در قصه بسیار زیاد و ماندگار است و امیدوارم درخور پذیرش مخاطبان باشد.
بازیگر سریال تلویزیونی گاندو وضعیت فعلی تئاتر را اینگونه تشریح کرد: وضعیت از نظر کمیت بسیار رو به رشد است، اینکه هر شب تعداد کثیری تئاتر در سالن‌های مختلف در حال اجرا داریم اتفاق مبارکی است، اما متأسفانه از لحاظ کیفیت روند رو به رشدی را در این سال‌ها نداشته‌ایم و شرایط تئاتر ایران از سرفصل‌های خود در حال دور شدن بوده است.
وی گیشه زدگی تئاتر را ناامید کننده خواند و تاکید کرد: به نظر من تئاتر ایران باید تئاتر متکثر باشد یعنی هم شامل تئاتر تجاری و هم شامل تئاتر خلاق، پویا و زنده باشد، اما متأسفانه امروزه فضای تجارت زده سینما به تئاتر سرایت کرده و آن را آلوده می‌کند، اما آنچه مسلم است نه وضعیت تئاتر ما و نه به‌طور کلان‌تر وضعیت فرهنگ ما خوب نیست.
بازیگر سریال تلویزیونی شهریار درباره تفاوت حضور در عرصه تئاتر و تصویر ادامه داد: من خیلی قائل بر تفکیک نیستم که مثلاً بازیگر تئاتر، باید فقط در تئاتر حضور داشته باشد و بازیگر سینما، فقط در سینما و به نظرم اشکالی ندارد ما بلد باشیم در هر محیطی کارکنیم، ما می‌توانیم در هر عرصه‌ای موفق باشیم و به نظر من چنانکه بازیگران سینما بتوانند در تئاتر خوب عمل کنند و موفق ظاهر شوند می‌توانند تماشاچی‌ها را با تئاتر پیوند و آشتی دهند، من اعتقاد دارم که اگر تئاتر خوب تولید شود مردم به دنبالش خواهند آمد.
دهکردی در همین راستا خاطرنشان کرد: در همین یکی دو سال اخیر هم شاهد این بوده‌ایم که فارغ‌التحصیلان دانشگاهی کار‌های بسیار موفقی را اجرا کرده‌اند و بااینکه معروفیت نداشتند مردم از آن‌ها بسیار استقبال کردند، اما اینکه ما اگر با دید ابزاری به چهره‌ها در عرصه تئاتر نگاه کنیم به این عزیزان توهین کرده‌ایم، ثانیاً زمانی که این نگاه ابزاری باشد ماهیت کیفیتی از بین می‌رود و این آسیب دوم است، اما اگر این‌طور نباشد و تنها به دلیل ضرورت نقش و فضای کار و ... انتخاب‌شده باشند حضور این عزیزان بسیار اتفاق خوبی است.