هیچ نامه‌ای به رهبر انقلاب درباره انتخاب حقوقدانان شورای نگهبان ننوشتم/ از اینکه بدون استجازه از رئیس قوه قضاییه «اعلام انصراف نمودم»، عذرخواهی می‌کنم
متن نامه به این شرح است؛
بسم الله الرحمن الرحیم
تِلْکَ الْأَیَّامُ نُداوِلُها بَیْنَ النَّاسِ وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَداءَ وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمینَ
اینجانب به اقتضای شأن معلمی و اعتقاد راسخ به آیه شریفه «فَعَسى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ یَجْعَلَ اللَّهُ فِیهِ خَیْراً کَثِیراً» در ارتباط با وقایع پس از انتخاب حقوقدانان شورای نگهبان در مجلس شورای اسلامی، بنای سکوت داشتم و از گفتگو، مصاحبه یا هر رفتاری که در مسیر ایجاد هیاهو و تنش بوده و نتیجه آن ورود به مراء و مجادلات رسانه‌ای و تایید و تکذیب نسبت‌ها باشد، اجتناب نمودم؛ اما اکنون احساس می‌کنم باید نکاتی را جهت تنویر اذهان طالبان حقیقت ابراز نمایم.
۱. لازم می‌دانم تشکر خالصانه خویش را از ریاست معزّز قوه قضائیه حضرت آیت الله رئیسی بابت اعتماد به اینجانب و معرفی به عنوان نامزد حقوقدانی شورای نگهبان اعلام نموده و از اینکه بدون استجازه از ایشان «اعلام انصراف نمودم»، عذرخواهی نمایم.
۲. از ریاست محترم مجلس شورای اسلامی جناب آقای دکتر لاریجانی و نمایندگان گرامی که اینجانب را مرهون لطف و مهربانی خویش قرار دادند، صمیمانه سپاسگزاری نموده و از همه این بزرگواران نیز بابت انصرافی که سبب ایجاد محدودیت در انتخاب ایشان گردید، پوزش می‌طلبم.
۳. اینجانب «معتقد به حرمت تضعیف نهاد‌های قانونی نظام ازجمله شورای محترم نگهبان هستم» و قبول نامزدی حقوقدانی این شورا از سوی بنده، علی‌رغم خودداری از قبول مسئولیت‌های متعدد در سال‌های اخیر شاهد این مدعاست که خدمت در این نهاد را افتخاری شرعی و ملی می‌شمرم و معتقدم نباید عملکرد افراد سبب هجمه به جایگاه یک نهاد گردد.
۴. آنچه در روز‌های اخیر با هر قصد و نیتی له یا علیه اینجانب ابراز گردیده، حاصل «تحلیل و گمانه» افراد و نهاد‌های مختلف بوده و بنده از هیچ فرد یا نهادی درخواستی مبنی بر پیگیری امری یا اعلان مطلبی ننموده‌ام و به عنوان یکی از فرزندان کوچک این نظام مقدس هیچ‌گاه آبروی نظام مقدس اسلامی را فدای آبروی اندک خود نکرده و نخواهم کرد.
۵. ادعای نگارش نامه اعتراضی این حقیر به رهبر حکیم انقلاب حفظه الله تعالی مطلبی خلاف واقع است و اینجانب نسبت ایشان با خویش را نسبت، ولی و مولّی‌علیه می‌دانم و در قاموس شاگردان مکتب امام صادق علیه‌السلام و فرزندان معنوی حضرت آیت الله مهدوی کنیرحمه الله علیه اعتراض و تصدیع خدمت نائب امام عصرارواحنا فداه تعریف و جایگاهی ندارد. تکذیب نگارش چنین نامه‌ای دلیل اصلی نوشتن این سطور است.
در پایان خاضعانه به محضر ربوبی باری تعالی عرضه می‌دارم: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ إِیمَانا تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ یَقِینا حَتَّى أَعْلَمَ أَنَّهُ لَنْ یُصِیبَنِی إِلا مَا کَتَبْتَ لِی وَ رَضِّنِی مِنَ الْعَیْشِ بِمَا قَسَمْتَ لِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
علی غلامی
۱۲ مرداد ۱۳۹۸