پشت پرده سقوط گرت بیل/ چرا سر نخواستن ستاره ولزی رئال مادرید دعواست؟!

به گزارش گروه فضای مجازی ، هنوز بیست دقیقه از شروع بازی پیش فصل رئال مادرید با آرسنال نگذشته بود که گرت بیل از روی نیمکت رئال مادرید بلند شد و از کناره زمین و پشت سر زین الدین زیدان راه رختکن استادیوم واشنگتن فدکس را در پیش گرفت و در طول این مسیر باید از جلوی جمعیتی از هواداران سفیدپوش رئال می‌گذشت.

بیل با سایر ذخیره‌های رئال شروع به گرم کردن نکرده بود و این اولین باری بود که هواداران رئال او را خارج از نیمکت و در کنار زمین می‌دیدند. شاید همین موضوع یاعث شده بود که بیل نگران نحوه برخورد آن‌ها باشد چرا که کمتر از ۲۴ ساعت قبل زیدان اعلام کرده بود که بیل خودش تمایلی به بازی مقابل بایرن مونیخ نداشته است.

با نزدیک شدن به هواداران رئال، بیل در حالی که مستقیماً به تونل ورودی رختکن نگاه می‌کرد، سرعت حرکتش را بیشتر کرد. هرچه به هواداران نزدیکتر می‌شد، صدای آن‌ها هم بلندتر می‌شد. ولی بر خلاف انتظارش صدا‌های هو کردن یا صدا‌های اعتراض آمیزی نبود که به شنیدنشان در سانتیاگو برنابئو عادت کرده بود. در واقع هواداران آمریکایی رئال برای تشویقش از جایشان بلند شده بودند، تشویق بازیکنی که کمتر کسی از مسئولین باشگاه تمایل به حفظش داشت.

بیل پس تکان دادن دستش به نشانه تشکر وارد رختکن شد. وقتی بیل در ابتدای نیمه دوم به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد، حال و هوای کسی را داشت که می‌خواهد چیزی را ثابت کند. یک گل زد و چند موقعیت خوب را خلق کرد و حتی با دور کردن توپ آرسنالی‌ها از روی خط دروازه توانست تمیش را از یک شکست دیگر نجات داد.

درست زمانی که بیل رهبر خط حمله رئال شده بود، مارکو آسنسیو در کناره زمین با درد ناشی از پارگی رباط صلیبی دست و پنجه نرم می‌کرد. آسنسیو در همان پست بیل بازیکن می‌کند و مانند او یک بازیکن چپ پا است؛ بنابراین سوالی که باید از زیدان پرسید کاملا مشخص بود: آیا با مصدومیت آسنسیو، بیل می‌تواند به ماندن در باشگاهی که تمام افتخاراتش را در آن به دست آورده امیدوار باشد؟

پاسخ زیدان کوتاه بود و واضح: " هیچ چیز تغییر نکرده "، زیدان تصمیمش را گرفته بود. موفق‌ترین لژینور تاریخ بریتانیا، برنده بسیاری از جام‌ها و زننده بسیاری از گل‌ها دیگر در باشگاهش جایی نداشت، شاید حتی باید گفت باشگاهش از او بیزار شده بود. زمان بیل تمام شده بود و او باید می‌رفت، در آن زمان حتی خبر پیوستش به باشگاه‌های چینی هم به گوش می‌رسید، ولی چی شد که بیل به اینجا رسید؟

شاید شروع این داستان در تاریخ ۴ ژآنویه ۲۰۱۶ اتفاق افتاده باشد. در صبح آن روز بیل به فلورنتینو پرز گفت که چقدر برای رافائل بنیتس به عنوان سرمربی ارزش قائل است. تنها چند ساعت بعد بود که بنیتس از سرمبیگری رئال اخراج شد.

بنیتس بیشتر از هر مربی دیگری در رئال تلاش می‌کرد کل تیم را حول محور گرت بیل بسازد. او از بیل در پست مهاجم مرکزی استفاده می‌کرد و عقیده داشت بهترین پست برای این بازیکن ولزی در قلب خط حمله تیمش است. در عوض بیل هم عنوان کرد احساس می‌کند تحت نظر بنیتس بیشتر در بازی تیمش نقش دارد. محبوبیت بنیتز انقدر کم بود که پس از جداییش بیل تنها کسی باشد به طور عمومی اعلام کند از جدایی سرمربی اسپانیایی ناراحت است.

با روی کار آمدن زیدان اوضاع برای بیل هم چنان خوب بود، او در ۳ بازی بعدی پنج گل زد و در اولین بازی اش تحت هدایت زیدان توانست هت تریک کند. بیل در روز‌های اوجش بسیار محبوب بود، در اولین فصل حضورش در مادرید با با زدن گل‌های مهم در دو بازی فینال‌های کوپا دل ری و UCL یک کهکشانی همه کاره بود. ولی در دوران افتش به عنوان یک بازیکن همیشه مصدوم با حقوق نجومی یاد آورده می‌شد.

یک مشکل بسیار بزرگ برای بیل فیزیک بدنی او بود، مصدومیت‌های متعدد از ناحیه مچ پا، ماهیچه ساق پا، کشاله ران و ... باعث شد مجموعا بیش از ۱۰۰ بازی رئال مادرید را از دست بدهد. او در یک مصاحبه با مجله گاردین در سال ۲۰۱۶ با خنده اعلام کرد اگر بخواهد رکورد دو ۱۰۰ متر دوران مدرسه خودش را بزند، احتمالا از ناحیه همسترینگ مصدوم خواهد شد. با اینکه این جمله یک شوخی بود، ولی بدن شکننده اش را نشان می‌داد. در همان زمان بود که زیدان به سراغ سایر مهاجمین تیمش رفت و حتی متوجه شد به برخی از آن‌ها می‌تواند بیشتر اعتماد کند.

جام‌ها هم چنان برای مادرید می‌آمدند از جمله ۳ قهرمانی دیگر در اروپا، ولی نقش بیل دیگر مانند قبل حیاتی نبود. او در فینال UCL سال ۲۰۱۷ مقابل یوونتوس تنها ۱۷ دقیقه بازی کرد و در مرحله گروهی فصل بعد هم بسیار کم به کار گرفته شد. این روند تا فینال کیف مقابل لیورپول ادامه داشت، جایی که بیل توانست زیباترین گل تاریخ فینال‌های اروپایی را به ثمر برساند. ولی شاید حالا بیل از حرف‌هایی که بعد از آن بازی زد پشیمان باشد. او با گفتن اینکه از فیکس نبودن در بازی فینال بسیار ناراحت است، تمام احساس مثبتی را ساعتی قبل برای هواداران رئال به وجود آورده بود از بین برد.

از نگاهی دیگر شاید بیل در مادرید بهای یک چیز را داد: نبودن در سطح کریستیانو رونالدو. وقتی بیل در سال ۲۰۱۳ از لندن به مادرید رفت، او را جانشین آینده رونالدو می‌دانستند. ولی هیچ چیز طبق برنامه پیش نرفت، چرا که رونالدو تا ۳۳ سالگی در دوران اوجش بازیش در رئال باقی ماند و مرکز تمام توجهات تیمش بود. این شاید یکی از طبعات بازی رونالدو و البته یک جنبه شخصتی او باشد که خودش در همه تیم‌ها مانند خورشید است و باقی بازیکنان مانند سیاره‌ای به دورش هستند. وقتی که رونالدو سمت چپ زمین و جلوی مارسلو بازی می‌کرد، بیشتر بازی رئال هم از همین سمت بود و از بیل دور می‌شد. وقتی که رونالدو در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد، تغییر سبک بازی رئال باعث کمرنگ شدن اثر بیل می‌شد.

در فینال سال ۲۰۱۴ لیگ قهرمانان بود که بیل یک گل بسیار حیاتی به ثمر رساند، ولی باز هم همه جا صحبت از رونالدو بود. ستاره پرتغالی در دقیقه ۱۲۰ و در حالی که تیمش ۳ بر یک از اتلتیکو مادرید پیش بود، از روی نقطه پنالتی گلزنی کرد و برای شادی گل پیراهنش را درآورد و همین باعث شد تصویر اصلی تمامی روزنامه‌های فردا صبح دنیا عکس عضلات شکم رونالدو شد. قبل از آن هم بهترین لحظه گرت بیل یعنی آن گل تماشایی و به یاد ماندنی اش به بارسلونا در روزی رقم خورد که رونالدو به علت مصدومیت در بازی حضور نداشت.

بزرگترین افسوس برای بیل این است که با رفتن رونالدو در تابستان قبل نتوانست خود را به عنوان جانشین واقعی او ثابت کند. زیدان هم که تمایل داشت او را برای تأمین هزینه‌های بازسازی تیمش به فروش برساند در همان زمان از مادرید جدا شد. پرز در عوض رونالدو را به یوونتوس فروخت تا مادرید یک فصل فاجعه آمیز و تلخ را با لوپتگی و سولاری تجربه کند. با بازگشت مجدد زیدان، بیل می‌دانست که زمانش در مادرید به پایان رسیده است.

رئالی‌ها اگر می‌خواهند بر این پنجره نقل و انتقالا باز هم بازیکن بخرند باید ابتدا بازیکنی را بفروشند. آن‌ها تا اینجا برای جذب ادن هازار، لوکا یوویچ، ادر میلیاتو، فرلان مندی و رودریگو بیش از ۲۷۰ میلیون پوند هزینه کرده اند. به نظر می‌رسد بازسازی رئال پس از جدایی رونالدو با یکسال تأخیر در حال انجام است و این بازسازی شاید پایان راه بیل در مادرید باشد.

بیل در سال ۲۰۱۴ عنوان کرد برای بردن تمامی جام‌ها به رئال مادرید آمده است و به این هدفش هم رسید. ولی با وجود کسب تمامی این جام‌ها و مدال ها، در صورت جداییش از رئال کم‌تر کسی در مادرید دلتنگش خواهد شد.

منبع: ورزش سه