رهایی از چنگال هیولای کلاس‌های تابستانی!
به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی ، صفحه ریحانه منتسب به پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی سید علی خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب در فضای مجازی پستی درباره چگونگی گذراندن اوقات فراغت منتشر کرده که به این شرح است:
آیا می‌دانستید فرزند شما از ابتدای شروع تحصیل تا پایان دوران متوسطه حدود چهار سال از عمر خود را در اوقات فراغت به سر می‌برد؟ کلاس‌های رنگارنگ تابستانی بهترین راه برای پر کردن اوقات فراغت فرزندان ما نیستند که این‌گونه با حرص و ولع آن‌ها را از کلاسی به کلاس دیگر می‌کشانیم. بیایید دست بچه‌هایمان را بگیریم و به کارگاه یا مغازه‌های مطمئنی که در اطراف مان وجود دارد سری بزنیم. آشنایی با جامعه و کسب مهارت در یک شغل می‌تواند تاثیر به سزایی در آینده شغلی بچه‌ها داشته باشد. علاوه‌بر این یادگیری یک مهارت یا هنر نیز می‌تواند روحیه اعتماد به نفس را در فرزندان ما تقویت کند.
کلاس‌های تابستانی اولین و آخرین راه نیستند
پدر و مادر‌ها معمولا تابستان فرزند خودشان را به دو شکل پر می‌کنند. بعضی خانواده‌ها تعریف‌شان از واژه فراغت، بیکاری است. آن‌ها معتقدند که فرزندشان باید اوقات فراغت خود را راحت و فارغ از دنیا و برنامه‌ای که در آن وجود دارد؛ بگذراند آن‌ها در این ایام حتی برای ساعت خواب فرزندشان هم محدودیتی قائل نمی‌شوند. این در حالی است که اوقات فراغت از جمله زمان‌های با ارزش زندگی انسان است.
عده‌ای دیگر اوقات فراغت فرزندشان را با انواع کلاس‌های آموزشی و هنری پر می‌کنند. کلاس‌هایی که فارغ از هزینه‌های بالای آن؛ در پایان تابستان هیچ نتیجه‌ای به جز پر شدن ساعت‌های روز، برای فرزندشان ندارد. علاوه بر آن اشتغال مستمر و بدون وقفه فکری و عملی، موجب فشار ذهنی و خستگی جسمی فرزندشان می‌شود. به طوری که ممکن است بچه‌ها به تدریج نشاط و سرزندگی خود را از دست بدهند.
در گذشته‌های نه‌چندان دور، وقتی که پدر و مادر‌های نوجوان‌های امروز، خودشان نوجوان بودند؛ اوقات فراغت خود را چگونه می‌گذراندند؟ هنوز مهر کارنامه‌های آخر سال خشک نشده بود که والدین دست فرزندشان را می‌گرفتند و به مکانیکی‌ها، نجاری‌ها، خیاطی‌ها یا هر کارگاه یا فروشگاهی که اطراف منزلشان بود، سر می‌زدند. به این ترتیب با یک توافق نانوشته، دوره‌ی کارآموزی فرزندان شروع می‌شد. خیلی از بچه‌ها در این دوران یک مهارت خاص را فرا می‌گرفتند و پس از پایان تحصیل‌شان به عنوان یک نیروی ماهر وارد بازار کار می‌شدند. برخی هم می‌توانستند درآمد اندکی کسب کنند و کمک خرج خانواده‌شان باشند.