همه چیز درمورد استهلاک دارایی/ روش‌های محاسبه استهلاک دارایی ثابت

به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، درپایان هر سال مالی مبلغ استهلاک اموال و دارایی‌ها باید محاسبه شود و این مبلغ به حساب هزینه منظور می‎شود که هزینه استهلاک طی یک سند حسابداری، پیش از بستن حساب‌های موقت ثبت و پس از آن می‌توان در سیستم مالی عملیات مربوط به بستن سال مالی را انجام داد.

در هر دوره مالی نمی‌توان یک روش خاص را به کار برد، بلکه در نحوه محاسبه استهلاک در دوره‌های متوالی، روش‌های محاسباتی باید ثابت باشد البته در برخی موارد استثنایی با رعایت استاندارد‌های حسابداری تغییر روش نیز صورت می‌گیرد، اما اصولا ثبات رویه در روش‌های حسابداری یکی از ویژگی‌های اساسی اطلاعات حسابداری می‌باشد که باید رعایت شود.

با توجه به اینکه دارایی‌های ثابت دارای عمر مفید دارند و ارزش ریالی آن‌ها به مرور زمان کاسته می‌شود، به این کاهش تدریجی ارزش دارایی‌ها استهلاک گفته می‌شود.

اندوخته استهلاک یا ذخیره استهلاک چیست؟
براساس اصل قیمت تمام شده دارایی‌ها و اساسا وقایع مالی به قیمت تمام شده در دفاتر قانونی ثبت می‌شوند، بنابراین در مقابل حساب هزینه استهلاک حساب ذخیره استهلاک یا اندوخته استهلاک را بستانکار می‌کنیم.

تفاوت دارایی‌های ثابت با هزینه:
اگر وسیله‌ای خریداری شود که عمر آن کمتر از یک سال مالی باشد جزء هزینه‌های ثبت محسوب می‌شود و در غیر این صورت جزء دارایی‌ها محاسبه می‌شود.

به عنوان مثال اگر یک تابلو برای سردر شرکت خریداری شود، اگر این تابلو کمتر از یک سال استفاده شود به عنوان هزینه و اگر بیشتر استفاده شود به عنوان دارایی‌های ثابت محاسبه می‌گردد.

از نمونه دارایی‌های ثابت می‌توان به زمین، ساختمان، اثاثه و ملزومات، و خودرو اشاره کرد، این دارایی‌ها به غیر از زمین در هر سال مقداری از ارزش آن‌ها کم شده که به آن استهلاک گفته می‌شود که مقدار این استهلاک توسط متخصصین حسابداری و اموال محاسبه و به عنوان هزینه ثبت می‌گردد.

یعنی فرض کنید شما یک کامپیوتر به ارزش ۷.۰۰۰.۰۰۰ ریال خریداری کرده اید و بعد از یک سال ممکن است ارزش آن ۵.۰۰۰.۰۰۰ ریال محاسبه شود در این صورت مبلغ ۲.۰۰۰.۰۰۰ ریال از دارایی‌ها کم شده و به عنوان هزینه ثبت گردیده است.

عوامل استهلاک به دو بخش اصلی تقسیم می‌شوند، عوامل فیزیکی و عوامل کاربردی.

در ادامه گزارش با دو روش برای محاسبه استهلاک دارایی‌های ثابت آشنا می‌شویم، البته روش‌های دیگری جهت انجام این کار وجود دارد، اما این دو، نسبت به روش‌های دیگر کارآمد‌تر و دقیق‌تر است.

۱-روش مستقیم:
در این روش ارزش هر قلم دارایی مورد استهلاک در تمام سال‌های عمر آن مساوی فرض می‌شود، به این معنا که ارزش دارایی را به تعداد سال‌های عمر آن تقسیم ودر پایان هر سال به عنوان هزینه استهلاک در صورت سود وزیان وارد وبرای طرف بستانکار ذخیره محاسبه میکنیم.

در ادامه، در آغاز دوره مالی بعد در تراز افتتاحیه ارزش دفتری سال اول ثبت وذخیره استهلاک در قسمت بستانکار ثبت می‌شود.

۲-روش نزولی:
در این روش استهلاک بر مبنای مانده ارزش دفتری سال قبل محاسبه وعدد بدست آمده از ارزش دارایی کسر و مانده آن به دوره بعد منتقل میگردد، مثلا اگر وسائط نقلیه به مبلغ ۵۰۰۰۰۰۰۰ریال در سال اول خریداری شود و فرض کنیم ابتدای دوره خریداری شده باشد وبه همان میزان مثال قبل یعنی ۵ساله مستهلک شود.