پتروپالایشگاه‌ها حلقه مفقوده صنعت ایران/افزایش بهره‌وری ضرورت صنایع امروز

به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، تولید فرآورده‌های نفتی در رده‌های مختلف از اهداف از پیش تعیین شده در حوزه انرژی به حساب می‌آید که در صورت گسترش پالایشگاه‌ها و واحد‌های پتروشیمی شاهد تولید محصولات متعدد در کنار توسعه زنجیره ارزش افزوده نفت خام در داخل کشور باشیم.

با پیشرفت تکنولوژی مجموعه‌های چند منظوره در صنایع مختلف ایجاد شده تا در راستای افزایش بهره‌وری، یکسان‌سازی تولید نیز صورت گیرد که در این میان پتروپالایشگاه‌ها مصداقی از تجمیع واحد‌های پتروشیمی و پالایشگاه‌ها تشکیل شده است.

بررسی بازار فرآورده‌های نفتی نشان می‌دهد میزان مصرف محصولات پالایشگاهی به مروز زمان در حال کاهش و از سوی دیگر استقبال از محصولات پتروشیمی با توجه به تنوع محصولات افزایش می‌یابد.

کارشناسان این حوزه معتقدند متقاضیان فرآورده‌های پتروپالایشگاه‌ها بیشتر از مشتریان نفت خام است که این موضوع به تنهایی مزیت بالایی برای تولید این محصولات به حساب می‌آید.

همچنین هماهنگ سازی در دو صنعت پالایش و پتروشیمی، مشکلاتی مانند تامین خوراک و انتقال آن را پوشش می‌دهد.

در همین راستا، محمد صادقی کارشناس انرژی در گفت‌وگو با ، گفت: واحد‌های پالایشگاهی که از سال‌های گذشته ساخته شده بودند برشی به نام نفتا داشته که از آن به عنوان خوراکی برای واحد‌های پتروشیمی در تولید محصولات پلیمری استفاده می‌شود.

وی با اشاره به اینکه غیر از منابع میعانات گازی سایر فرآورده‌های شیمیایی از فرآیند پالایشگاهی به دست می‌آید، افزود: منظور از پتروپالایشگاه‌ها این است که بتوانیم کنار هر پالایشگاهی واحد پتروشیمی داشته باشیم که بخشی از خوراک واحد‌های پتروشیمی از پالایشگاه‌ها تامین شود.

این کارشناس حوزه انرژی عنوان کرد: از مزایای این طرح می‌توان به مشترک بودن برخی تجهیزات و فضا‌های استفاده و عدم نیاز انتقال محصولات مشترک میان این دو گروه اشاره کرد که نتیجه نهایی آن ایجاد زنجیره پایین دستی صنعت پتروشیمی و افزایش بهره وری می‌شود.

صادقی اظهار کرد: صنعت پتروشیمی در تولید زنجیره اول و محصولات ابتدایی باقی مانده که این مسئله ما را از تولید سایر محصولات با ارزش افزوده بالا بی بهره گذاشته است.

وی با اشاره به اینکه به تازگی در کنار واحد‌های اصلی، مجتمع‌های مکمل در حال ساخت است، گفت: صنایع پتروشیمی از گذشته بیشتر بر روی واحد‌های سنتی تمرکز داشته که در صورت برخورداری از بنگاه‌های تولیدی جدید و فرآوری مواد اولیه خام، ارزش افزوده بالایی ایجاد می‌کند که هرچه بتوانیم میزان فرآوری را افزایش داده درآمد بیشتری را نصیب صنعتگران می‌کنیم.