هیات رئیسه اتاق بازرگانی نیازمند پویایی
تهرانی‌ها مانند ادوار گذشته در تلاشند ابتکار عمل را در اختیار داشته باشند، اما امسال با مسکوت گذاشتن فضای انتخابات و پایین نگه داشتن ارتباطات رسانه‌ای تلاش شده تا استراتژی‌های انتخاباتی پنهان بماند.
در هرحال رصد کنش‌های انتخاباتی نشان می‌دهد که یار دوازدهم تهران، حسابی فعال است و شرق و غرب و شمال و جنوب کشور را بهم دوخته تا با چینش هیات رئیسه نهم، خروج پیروزمندانه‌ای داشته باشد و طالقانی را فاتحانه ترک کند.
اما طیف شهرستان، بیش از هر زمان دیگری شکننده شده و به نظر می‌رسد شورای روسای اتاق‌های استانی با تجربه‌ای که در دوره قبل داشتند، بیش از هر زمان دیگری دچار تشکیک و چند دستگی شده اند.
شواهد نشان می‌دهد در این دوره شهرستانی‌ها چندان ازنمایندگان خود در دور هشتم راضی نیستند، چرا که اعتقاد دارند آن‌ها بیش از آنکه نماینده شهرستانی‌ها باشند منصوب طیف تهران بوده اند و، چون اغلب از شهرستان‌های کوچک با GDP پایین در اقتصاد کشور آمده اند، بیشتر از آنکه به فکر اقتصاد کشور بوده و صدای واقعی بخش خصوصی باشند در اندیشه حفظ موقعیت و منافع شخصی هستند.
طیف شهرستانی‌ها معتقدند که اتاق هشتم یکی از ضعیف‌ترین اتاق‌های ادوار گذشته بوده و تهران نفوذ گسترده‌ای بر هیات رئیسه داشته است.
در این دوره اعضا هیات رییسه هر کدام مسئولیت راهبردی یکی از بخش‌های اتاق، مانند تشکل ها، بین الملل، اتاق‌های استانی و ... را به عهده داشتند و تلاش کردند از این طریق میزان اثرگذاری خود را بر مسائل بالا ببرند.
آنچه همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد، معرفی نمایندگان دولت در جمع هیات نمایندگان اتاق است.
دولت هنوز سه نفر از نمایندگان خود را معرفی نکرده، شاید دولت هم گوشه چشمی به ریاست پارلمان بخش خصوصی داشته باشد و قصد دارد با معرفی فردی خاص در دقایق آخر، همه محاسبات برای ریاست اتاق ایران را بهم بریزد.
به نظر می‌رسد در میان کاندیدا‌های جدید باید روی نمایندگان اتاق‌های تبریز، شیراز، اصفهان، کرمان، زنجان و البرز به واسطه حجم اقتصاد استانشان، توانمندی کاندیداها، مقبولیت نسبی آن‌ها در بین هیات نمایندگان، کسب و کار موفق آن‌ها حساب ویژه باز کرد. در هر حال باید منتظر ماند و نتیجه لابی‌های هفته آخر را شاهد بود.