باید و نباید‌های تنها گذاشتن کودکان در خانه
۱- اول این که برای تنها گذاشتن فرزندتان از زمان‌های کوتاه شروع کنید. به عنوان مثال برای شروع او را زمان خرید از مغازه محل همراه خود نبرید و برای ۲۰ دقیقه تا نیم ساعت او را تنها بگذارید. سپس آرام آرام مدت زمان را افزایش دهید.
۲- از بازی کردن نقش‌های مختلف بهره بگیرید و با کودک‌تان تمرین کنید که چه جملاتی را می‌تواند در وقت تماس‌های تلفنی یا وقتی غریبه‌ای زنگ در را می‌زند، بگوید. به عنوان مثال اگر کسی از حضور مادر در خانه پرسید، بگوید: «مامانم الان نمی‌تونه با شما صحبت کنه و گفته پیغامتون رو بگویید» یا «اسم‌تون چیه که به پدرم بگم با شما تماس بگیره». هدف از این تمرین‌ها این است که فرزندتان بدون دادن اطلاعات بیش از حد، بتواند اطلاعات لازم را از فرد مقابل کسب کند.
۳- درباره موقعیت‌های خطر یا اورژانس، حتما برای کودک‌تان توضیح دهید، اما از ترساندن بیش از حد او خودداری کنید. چهره فرزندتان در زمانی که به او توضیح می‌دهید، بهترین معیار برای این است که متوجه شوید آیا او ترسیده یا خیر.
۴- قوانین پاسخ دادن به تلفن و زنگ در را به صورت جزئی با او هماهنگ کنید. پیشنهاد می‌شود که کودکان تلفن‌ها و زنگ در را پاسخ بدهند، اما در را به هیچ عنوان روی غریبه باز نکنند و در صورت اصرار فردی که پشت در است، به همسایه یا پلیس تلفن بزنند.
۵- بعد از برگشت به خانه، با کودک‌تان صحبت و از تجربه او سوال کنید. این کار کمک می‌کند تا ایرادات روش شما مشخص شود.
۶- و نکته پایانی این‌که در تابستان از گزینه‌های دیگر مانند کلاس‌های ورزشی، خانه اقوام، کلاس‌های مساجد و مدارس و ... برای پر کردن زمان فرزندتان استفاده کنید چراکه تنها ماندن در خانه شاید به صرفه باشد، اما مهارت و توانایی چندانی را به فرزندتان آموزش نخواهد داد.
این فهرست را بررسی کنید
اگر ناچار از تنها گذاشتن فرزندتان هستید، فهرستی از کار‌هایی را که باید پیش از ترک خانه انجام دهید تهیه کنید. این فهرست شامل موارد زیر باشد. البته با توجه به شرایط خانوادگی، شاید لازم باشد شما مواردی را به آن اضافه کنید.
فرزندتان شماره تلفن پدر و مادر خود را بلد است و توان گرفتن شماره آن‌ها یا پلیس را دارد. گذاشتن فهرست مکتوب شماره تماس‌ها کنار تلفن توصیه می‌شود.
فرزندتان می‌داند در چه موقعیت‌هایی باید با پلیس تماس بگیرد؛ به عنوان نمونه اصرار یک فرد به ورود به ساختمان یا در وقت شنیدن صدای شکسته شدن شیشه با همسایه‌ای مورد اعتماد یا دوستی که نزدیک خانه شما ساکن است، هماهنگ کرده‌اید و او می‌داند فرزندتان در خانه تنهاست.
فرزندتان می‌داند در موقعیت‌های اورژانسی که نیاز به کمک بلافاصله یک بزرگ‌تر را دارد (مانند بریدن دست خود)، از کدام همسایه می‌تواند کمک بگیرد.
با فرزندتان هماهنگ کنید که اگر بسته‌ای برای شما آورده شد، یا اگر کسی چنین ادعایی کرد، آن فرد را به کدام همسایه یا مغازه محلی ارجاع بدهد تا ناچار از باز کردن در نباشد.
آموزش‌های مختصری درباره مسائل ایمنی به فرزندتان داده‌اید (مواردی، چون آتش سوزی یا ترکیدگی لوله آب یا بریدن دست با چاقو).
با مشارکت او قوانینی برای این زمان مشخص کرده‌اید؛ شامل میزان استفاده از تلویزیون، دسترسی به اینترنت، مرتب نگه‌داشتن خانه و...
امکانات اولیه برای فعالیت‌های مختلف مانند نقاشی، کاردستی، کتاب خوانی، بازی رایانه‌ای و... متناسب با مدت زمانی که باید تنها باشد، فراهم کرده‌اید.
غذا و خوراکی به قدر کافی برای او تهیه کرده یا به او آموزش‌های لازم در این باره را داده‌اید.
در این موارد، کودک را تنها نگذارید درباره برخی کودکان و در برخی شرایط، تنها گذاشتن کودکان به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. این موارد ممنوع عبارتند از:
کودکان زیر دبستان به ویژه برای مدت زمانی بیش از نیم ساعت نباید در خانه تنها گذاشته شوند.
تنها گذاشتن در صورتی که تلفن خانه قطع است. کودک باید امکان تماس تلفنی با شما، پلیس یا افراد قابل اعتماد نزدیک خانه را داشته باشد.
اگر کودک می‌ترسد و ناآرام است. توجه به احساسات فرزند حتی در سنین نوجوانی نیز اهمیت دارد. در مقابل اگر خود شما نیز بسیار نگران هستید، این کار را به تعویق بیندازید.
کودک مهارت‌های ضروری را (مواردی، چون تلفن زدن، قفل کردن در و باز کردن آن، آماده کردن غذا برای خود، توان مدیریت موقعیت‌های اورژانسی و ...) فرا نگرفته است.
تنها گذاشتن برای زمان طولانی- برای سنین دبستان بیش از پنج، شش ساعت نباشد و در دوره دبیرستان بیش از ۱۰، ۱۲ ساعت نباشد.
اگر بیش از یک فرزند دارید و این فرزندان رابطه خوبی با هم ندارند، آن‌ها را با هم تنها نگذارید.