نگاه سنتی خانوادهها به مشکلات گفتاری مساله ساز است
هوشنگ دادگر، دبیر انجمن علمی گفتاردرمانی میگوید: اگر کودکی دچار مشکل گفتار باشد، یکی از علل اصلی مراجعه نکردن به هنگام خانوادهها به درمانگر، پدربزرگها و مادربزرگها هستند؛ زیرا در چنین شرایطی آنها این کودک را با فرزند چهار ساله خودشان در ۲۰ سال پیش مقایسه میکنند؛ این در حالی است که در سالهای اخیر ماهیت، علت، شکل و عوامل مختلفی که ایجاد کننده مشکلات گفتار و زبان هستند، فرق کرده است.
از دو دهه قبل، تغییر سبک زندگی، تغییر تعاملات، تغییر فرمهای ارتباطی، صنعتی شدن و افزایش مشغله خانوادهها، سبب شده است بازیهای بچهها به سمت بازیهای تکراری و رایانهای برود و کودک مدتزمان زیادی را جلوی تلویزیون سپری کند و به همین دلیل میزان مکالمه بین بچهها و خانوادهها کاهش یافته است. میزان صحبت و تعامل خانوادههای ایرانی با کودکان ۲۲ دقیقه در روز است که میزان بسیار کمی است؛ ما ورودیهای زبانی کودکان را کم کرده و شکل بازیها را تغییر دادهایم.