کریمی: شاید بعضیها از بقای سپیدرود در لیگ ناراحتند/کسی که به این تیم علاقه دارد، فعلا سکوت میکند
وی افزود: فکر میکنم هفته اول بهمن و بعد از بازی با پدیده در مشهد بود که تیم را بر اساس توافقات صورت گرفته به اداره کل تحویل دادم که البته مدارکش هم موجود است. در آن توافقنامه تمام موارد خیلی شفاف قید شده و فکر نمیکنم که بعد از آن دیگر مسائل مالی به من ارتباطی پیدا کند. این را مسئولان اداره کل و مدیریت فعلی باشگاه میتواند تایید کنند.
مالک سابق باشگاه سپیدرود رشت تصریح کرد: اگر در زمان من تسویه حسابی صورت گرفته در واقع این تسویه حساب با باشگاه بوده همانطور که امروز مدیریت فعلی این وظیفه را برعهده دارد. من تا زمانی که بودم به تعهداتم عمل کردم، اما چرا امروز و پس از گذشت سه ماه مطالبات بازیکنان پرداخت نشده؟ چرا مبالغی که وعدهاش را داده بودند و مصوب هم شده بود تا آلان به طور کامل به تیم تزریق نشده است؟ و البته چراهای دیگری که امروز زمان مطرح کردن آنها نیست.
کریمی در مورد برگشت خوردن چکها گفت: آنهایی که چک من را برگشت زدند همانهایی بودند که از عشق و علاقه به تیم صحبت میکردند. یادم است که چند نفری به خاطر سپیدرورد تا ریال آخر طلبشان را بخشیدند که در میان شان افراد غیر بومی هم بودند. اما آنها که بومی استان هستند و چکها را برگشت زدند به جای مصاحبه کردن از طریق قانون پیگیر مطالبات و حق حقوق شان باشند، چون همان قانون هم یک روز ثابت خواهد کرد پولهایی که در سالهای گذشته و به اشکال مختلف به تیم تزریق شده به چه کسانی رسیده و چطور تقسیم شده است.
وی افزود: شک نکنید این نوع رفتارها فقط آرامش را از تیم میگیرد. به همین دلیل من تصمیم گرفتم بعد از بازی روز گذشته این صحبتها را انجام دهم. اگر کسی واقعا به سپیدرود علاقه داشته باشد حداقل در این هفتههای پایانی سکوت میکند. شاید بعضیها از این که این تیم هنوز شانس بقا در لیگ برتر را دارد ناراحت هستند. اما مطمئنم هواداران سپیدرود به این مسائل توجه نمیکنند و مثل همیشه همراه تیمشان هستند.
سرمربی سابق تیم فوتبال سپیدرود عنوان کرد: عملکرد من در پرداخت مطالبات بازیکنان و تسویه حساب با طلبکاران سپیدرود کاملا مشخص و اسناد و مدارکش هم موجود است. امیدوارم آقایان برای دریافتیهایشان در سالهای گذشته و هزینه کردهایشان هم اسناد و مدارک داشته باشند.
کریمی در پایان خاطرنشان کرد: به هرحال همه ما میرویم و این سپیدرود است که میماند. همانطور که از سال ۱۳۴۷ تا امروز بوده و مانده است. امیدوارم امروز طوری رفتار کنیم که فردا روزی اگر خوبمان را نگفتند بدمان را هم نگویند. اگرچه همه ما در خلوت خودمان میدانیم چه کارهایی برای این تیم کردیم و چه کارهایی که در توان مان بوده را انجام ندادهایم.