ناکامی نشست‌های اخیر سران آمریکا و کره شمالی؛ واشنگتن به دنبال کاهش تنش در شبه جزیره نیست

به گزارش گروه بین الملل ، چشم انداز توافق آمریکا و کره شمالی به دلیل نگرش غیر منطقی رئیس جمهور آمریکا و تصمیم گیران کلیدی حوزه تجارت و اقتصاد کاخ سفید مبنی بر این که "هرچه مال من است، به من تعلق دارد و هر آنچه مال تو است، قابل مذاکره است" همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

پایگاه چینی «سی. جی. تی. ان» در گزارشی به بررسی مذاکرات دوجانبه آمریکا و کره شمالی پرداخته و توجه را به موضع ترامپ در محول کردن توافق به فردایی نامعلوم جلب می‌کند.

 

 

 

متقابلا کیم نیز ضرب الاجلی تقریبا یک ساله برای واشنگتن تعیین کرده و خواستار "تصمیم شجاعانه واشنگتن" شده است.

 

گزارش با اشاره به موضوع مذکور آن را تنها بخشی از مسئله توصیف کرده و امید به برگزاری نشست سوم از سوی طرفین را مقدمه‌ای برای یک سقوط دیپلماتیک دیگر می‌داند؛ چرا که سیاست خارجی آمریکا همواره شامل گرفتن همه چیز و در عوض ارائه هیچ چیز است. ضمن این که در این مورد نگرانی‌های امنیتی موجود در شبه جزیره را نیز نادیده می‌گیرد.

 

خلع سلاح هسته‌ای همزمان با توقف آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی نیازمند رفع تدریجی تحریم‌های موجود است؛ کاری که ترامپ از انجام آن سرباز می‌زند. در حالی که ترامپ از توافق ایجاد منطقه عاری از تسلیحات هسته‌ای (NWFZ) سخن می‌گوید، «وار پارتی» (گروه تندرو حاضر در دولت آمریکا شامل مایک پمپئو و جان بولتون که اهداف جنگ طلبانه‌ای در سر دارند) مشوق هسته‌ای شدن کره شمالی است و این موضوع را بهانه‌ای برای افزایش شمار تروریست‌های مستقر در شبه جزیره، مانور‌های نظامی و فرصتی برای وادار کردن سئول به افزایش بودجه‌های نظامی خود از جمله خرید تسلیحات گران قیمت از آمریکا کرده‎اند.

 

 

 

این موضوع نشان می‌دهد که واشنگتن تلاش دارد تا با طرح آزمایش‎های مناقشه برانگیز، اسناد بحث برانگیز، منایع غیرقابل اعتماد و مجموعه‌ای از لفاظی‌های سیاسی تهدید خطرناک هسته‌ای را برای جهان به تصویر در بیاورد. در واقع امتناع واشنگتن از لغو تحریم‌ها به منظور همراه کردن جهان با خود در این مسیر انجام می‎شود. اما این خطر نیز وجود دارد که آن‌ها ناچار به جنگ با تهدیدی شوند که اساسا وجود ندارد.

 

در ادامه گزارش اذعان دارد که نخست، ترامپ در عالم واقع هیچ برنامه‌ای ندارد و دو، نشست‌های ترامپ و کیم همگی با شکست مواجه شدند. ضمن اینکه آمریکا علیرغم شواهد زیادی از نقض توافق معاهدات بین المللی همواره پشت سیاست خارجی تشدید تحریم‌ها سنگر خواهد گرفت. این موضع نیز هرگز به صلح در شبه جزیره منجر نخواهد شد یا روند تداوم مذاکرات را تضمین نخواهد کرد.

آمریکا گزینه‌های محدودی برای حل این مسئله از طرق دیگر دارد و در صورت شکست نشست سوم که منجر به بی ثباتی بیشتری می‌شود، وار پارتی باید خود را تنها مسئول ناکامی بداند و ترامپ باید پیامد‌های آن را بپذیرد.

 

 

در نهایت به نظر می‎رسد که ترامپ و پیروان نئوکان وی در مسیر دیپلماسی حرکت نمی‌کنند و تلاش کیم برای دستیابی به توافق با هدف گشودن در‌های کشور به سوی جهان خارج به خطر خواهد افتاد و آمریکا بهانه‌ها و توجیهات دیگری برای عدم لغو تحریم‌های خود براساس اعلامیه «پانجونمون» ارائه خواهد کرد.

 

گزارش در ادامه همه این‌ها را ناشی از رویکرد کوته نظرانه، مخرب و بخشی از یک فعالیت جامع بزرگتر مخرب سیاستمدارانی در واشنگتن می‌داند که بدون شرمساری از انجام آن، آشکارا تلاش می‌کنند پیونگ یانگ را به تسلیم وادارند. این مایه تاسف است.این موضوع مهر تاییدی بر عدم جدیت واشنگتن در مسیر نیل به نتیجه دیپلماتیک است. بخش مضحک ماجرا اصرار نئوکان‌ها بر مقصر اعلام کردن پیونگ یانگ و باقی ماندن گزینه نظامی بر میز است.

گزارش در پایان یادآور می‌شود که اگرچه از منظر واقع‎گرایانه طرفین برای دستیابی به توافق و حل اختلافات انگیزه و در برخی مسائل کلیدی اختلاف نظر دارند، اما هنوز همه عوامل ایجاد یک توافق قاطع وجود ندارد و در این مسیر باید به نقش عمده آمریکا در قطع ارتباط از طریق اقدامات تحریک آمیز ترامپ و حامیان نئوکانش اشاره کرد که همواره منجر به شکست مذاکرات می‌شود. همه این اقدامات دال بر این گمانه هستند که آمریکا واقعا برای بهبود روابط با پیونگ یانگ علاقه‌ای ندارد.