استرس یک لحظه بچه‌داری مثل ۴۰ دقیقه بازی مقابل برزیل است!/ با هزینه دو بازیکن تراکتورسازی، یک تیم در فوتسال قهرمان می‌شود/ مقام‌هایی که ما کسب کردیم با فوتبال قابل قیاس نیست

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، بهترین دروازه‌بان ایران در سال ۹۷ روز‌های خوبی را با مس سونگون و تیم ملی سپری کرد.

علیرضا صمیمی حالا به مناسبت فرارسیدن سال جدید، در گفت‌وگو با میزان صحبت‌هایی را درباره اتفاقات زندگی شخصی و ورزشی‌اش انجام داده که در ادامه می‌خوانید:

سال ۹۷ سال خوبی برای من و فوتسال آذربایجان بود. ما با مس سونگون هم قهرمان آسیا شدیم و هم مقام قهرمانی‌مان را در لیگ برتر تکرار کردیم. خودم هم توانستم دستکش طلا را بگیرم و بهترین دروازه‌بان ایران شوم. همچنین دخترم در اواخر سال ۹۶ به دنیا آمد و یک تجربه جدید را در سال ۹۷ کسب کردم. در سال ۹۷ یک خانواده سه نفره بودیم و آرامش خاصی وجود داشت.

در گرفتن دستکش طلا با سپهر محمدی رقابت داشتم. البته در سال‌های گذشته هم می‌توانستم دستکش طلا را بگیرم، اما بنا به دلایلی این اتفاق رخ نمی‌داد. سال گذشته عملکردی داشتم که کارشناسان را متقاعد کردم و دستکش طلا را به من دادند. این اتفاق خوبی برای من بود، اما وظیفه‌ام سنگین‌تر شد. البته فقط گرفتن دستکش مهم نیست و ادامه دار بودن این روند هم اهمیت دارد.

خیلی؛ آن مقام‌هایی که ما چه در آسیا و چه در جهان کسب کرده‌ایم با فوتبال قابل قیاس نیست. ما بیش از ۱۰ قهرمانی آسیا داریم، اما فوتبال ۴۰ سال است که قهرمان آسیا نشده. ما سوم جام جهانی شدیم، اما فوتبالی‌ها صعود از گروه برای‌شان آرزوست.

در رنکینگ فیفا هم اگر حساب کنیم، باز هم خیلی اختلاف وجود دارد. البته خوشحالم که دیدگاه‌ها با حضور آقای ساکت و کفاشیان نسبت به فوتسال عوض شد. این نوع تفکر باید ادامه دار باشد، نه مقطعی. اگر می‌خواهیم «نامبر وان» فوتسال دنیا باشیم، باید این قضیه ادامه دار باشد.

بله متاسفانه. بازی کردن با تایلند، کرواسی و ژاپن دردی از ما دوا نمی‌کند. ما باید با آرژانتین، برزیل و روسیه بازی کنیم که یک چیزی به ما اضافه کند، چون سال ۹۸ برای فوتسال ما سال پُر ترافیکی است و تیم ملی چند تورنمنت مهم در پیش دارد.

شاید باور نکنید، اما من شوخی نمی‌کنم و این را جدی می‌گویم. من الان واقعاً یادم رفته که چند پاداش از فدراسیون فوتبال طلبکارم. دو سه مورد پاداش دادند، اما پاداش جام ملت‌ها را که مطمئنم نگرفتیم و جام جهانی را هم به خاطر نمی‌آورم. یک سری پاداش جزئی به ما می‌دادند، اما آنقدر کم بود که اصلاً یادم نیست.

بله، قرارداد‌های ما هر سال نسبت به سال گذشته پایین می‌آید و امسال فقط وضعیت مس سونگون و گیتی‌پسند خوب بود. لیگ ما از لحاظ مدیریتی افت کرده است و مدیران می‌توانند بهتر از اینها عمل کنند.

از مسئولان خواهش می‌کنم اجبار کنید که تیم‌های فوتبالی در فوتسال هم تیمداری کنند. با هزینه یک یا دو بازیکن تراکتورسازی، یک تیم می‌تواند در فوتسال قهرمان شود. در اصفهان، سپاهان و ذوب آهن پتانسیل تیمداری دارند و اگر اینها به فوتسال بیایند، لیگ مان بهتر می‌شود.

من اصلاً فوتبال ایران را زیاد پیگیری نمی‌کنم و طرفدار تیم خاصی نیستم. تیم شاهین بوشهر را دوست دارم که الان دوم است و امیدوارم صعود کند. بازی‌های پارس جنوبی را پیگیری می‌کنم و تراکتورسازی و ماشین‌سازی را هم دوست دارم. بیشتر طرفدار تیم ملی هستم. سالی که شاهین بوشهر در لیگ برتر بود، بازی‌ها را پیگری می‌کردم، اما الان نه.

 

زمانی که دخترم به دنیا آمد، من در اردو تیم ملی بودم. بعد هم یک ماه اول تولد او باز هم کنار همسرم نبودم، اما با این حال هر وقت کنار خانواده‌ام قرار می‌گیرم، آرامش خاصی پیدا می‌کنم.

صد درصد بچه داری! استرس هر لحظه آن مثل بازی با برزیل است. یک دقیقه بچه داری، با ۴۰ دقیقه بازی مقابل برزیل برابر است! دخترم در ابتدا خیلی اذیت می‌کرد و ما به خاطر این بچه شب بیداری‌های زیادی داشتیم، اما الان خدا را شکر کمی بزرگ‌تر شده و تا حدودی راحت شده‌ایم. البته دخترم الان با من همسو شده و ساعت ۱۱ شب می‌خوابد!

کنار خانواده هستم و امسال هفت سین را می‌بینیم.

سعی می‌کنم به این فکر بکنم که باید در سال ۹۸ کمترین اشتباه را داشته باشم، چه ورزشی و چه شخصی.

 

آرزو می‌کنم همه آنهایی که سفره هفت سین می‎چینند، از ته دل شان شاد باشند. شرایط امسال کمی برای مردم جالب نیست و امیدوارم مثل گذشته همه چیز درست شود.

امیدوارم بتوانم سال آینده در خدمت باشگاه حرفه‌ای مس سونگون باشم و یک انتخاب خوب بکنم.