راه مقابله با تحریم‌ها/ از عراق تا ونزوئلا و دستگاه دیپلماسی ما/ سنگر جریان دانشجویی کجای جنگ اقتصادی است؟ / سال تودیع و معارفه
• روزنامه حمایت یادداشتی با تیتر راه مقابله با تحریم‌ها را منتشر کرده که به این شرح است:
یک بخش مهم از نگاه به ظرفیت‌های درونی برای مقابله با تحریم‌ها، به آگاه‌سازی مردم و فعال کردن آن‌ها مربوط است. یکی از اشتباهاتی که در این بخش صورت گرفت این بود که زوایای تحریم‌ها آن‌گونه که باید برای مردم تشریح نشدند که البته برخی، عدم تشویش خاطر مردم و آرامش روانی آن‌ها را بهانه قرار دادند، در حالی که به نظر نویسنده این سطور، به‌جز بخش‌های حساس و امنیتی، نیازی به کتمان ابعاد گسترده این جنگ اقتصادی نبود و نیست. علت اینکه موفق شدیم پوزه دشمن را در جنگ تحمیلی به خاک بمالیم این نبود که مثلاً حمله بعثی‌ها به جبهه‌های مختلف را به اطلاع عموم نرساندیم، بلکه برعکس، انعکاس اخبار جنگ با جزئیات آن باعث شد که همه آحاد مردم از تمام اقشار به‌موقع وارد میدان شوند و با ایثار و جان‌فشانی، ماشین جنگی رژیم صدام را از کار بیندازند. خصوصیاتی که مردم در دوران دفاع مقدس از خود نشان دادند، در اوضاع فعلی به‌شرط محرم دانستن و در جریان قرار دادن آن‌ها هم دوباره بروز و ظهور پیدا خواهند کرد. بنابراین، اگر به مردم بگوییم که درگیر یک جنگ تمام‌عیار اقتصادی هستیم و آن‌ها چه‌کار‌هایی را باید انجام بدهند و چه‌کار‌هایی را نه، خیلی بهتر و راحت‌تر می‌توانیم از موقعیت کنونی برای حرکت در مسیر پیشرفت و آبادانی کشور استفاده کنیم؛ و بالاخره اینکه نباید برای بهبود اوضاع معیشت، دل به رفع تحریم‌ها ببندیم. تحریم و دیگر فشار‌های خارجی رفع نخواهند شد مگر اینکه خودمان به فکر باشیم و از توهمات، کم‌کاری‌ها و سستی‌ها فاصله بگیریم. پس عاقلانه‌تر و منطقی‌تر آن است که برای حل مشکلات داخلی، به شکل اساسی و ریشه‌ای از طریق عمل بدون شعارزدگی در پی حل مشکل اقتصاد در داخل و آن‌هم در شرایط تحریمی باشیم.
• روزنامه کیهان یادداشتی با تیتر از عراق تا ونزوئلا و دستگاه دیپلماسی ما را منتشر کرد که در ادامه می‌خوانید:
کسانی که تلاش می‌کنند نگاه دولت، تحت هر شرایطی به آن چند کشور غربی بد عهد «زیر برجام زده» باشد، همان‌هایی هستند که تلاش می‌کنند نگاه به سمت عراق، سوریه، چین، روسیه، پاکستان، هند و خلاصه باقی کشور‌های دنیا نباشد. شناسایی آن‌ها کاری ندارد. به تیترها، گزارش‌ها، خبرها، موضع‌گیری‌ها و فعالیت‌هایشان در شبکه اجتماعی اگر نگاهی بیندازید، قابل شناسایی‌اند. این عده هنوز هم با وجود خسارت‌های برجام، «برجام برجام» می‌کنند و دنیا را آلمان، فرانسه، انگلیس و آمریکا می‌دانند، حتی اگر از سوی این کشور‌ها تحقیر شوند! غربزدگی واقعا یک بیماری است. بیماری از این بالاتر که، هر بلایی خواستند سرت بیاورند، خرشان که از پل گذشت، به ریشت بخندند و شما همچنان دستتان به سویش دراز باشد؟! داعش را بسازند، به جانت بیندازند، از عقب مانده‌ترین رژیم‌های عصرحجری و بدترین دشمنانت حمایت کنند، تحریمت کنند، تحقیرت کنند، اما همچنان مشتاقشان باشی؟! راه، همانی است که رئیس‌جمهور محترم با سفر به عراق در آن قدم گذاشته و زمان بهتر از هر تحلیلگری میزان عیار اظهارات خوب آقای رئیس‌جمهور را مشخص خواهد کرد. فعال شدن دستگاه سیاست خارجی فقط یکی از ظرفیت‌هایی است که می‌تواند اوضاع را دگرگون کند انشاء الله...
• روزنامه خراسان مطلبی با عنوان تا خراسان باقی است «روزنامه خراسان» می‌ماند را منتشر کرد که به این شرح است:
سیل نظرات، تشویق‌ها و انتقاداتی که روزانه، از سوی خوانندگان پر و پاقرص روزنامه، به سوی آن روان می‌شود، گواه این است که خراسان، همچنان کاریزمای خود را حفظ کرده است و به مثابه بخشی از حافظه تاریخی خراسانیان، نقش راهبردی خود را در مسیر تنویر افکار عمومی و انعکاس دیدگاه‌ها و نظرات خوانندگانش ایفا می‌کند. طی سال‌های طولانی و متمادی حضور خراسان در میان مردم، این روزنامه، همواره انعکاس دهنده صدای نیاز و درخواست مردم بوده و در مسیر تحقق خواسته‌های آن ها، سر از پا نشناخته و حتی گاه، تاوان سختی نیز به دلیل این حمایت، پرداخته است. از سیل مهیب مشهد در سال ۱۳۲۹ و ایجاد ستون مخصوص «سیل‌زدگان» در روزنامه خراسان و انعکاس شکایات و نیاز‌های مردم شهر به مسئولان و پیگیری این مطالبات، تا انتشار اخبار مربوط به روز‌های پرالتهاب انقلاب اسلامی و تا امروز، خراسان بازگوکننده هزاران خواسته و مطالبه مردم شهر مقدس مشهد و استان بزرگ خراسان بوده و این موضوع، به تدریج، روزنامه خراسان را به بخشی از زندگی، تاریخ و هویت این خطه تبدیل کرده است؛ آن‌گونه که مردمانش، با تعصبی برخاسته از عشق و شناخت، روزنامه را از خود می‌دانند و به آن مهر می‌ورزند. راز ماندگاری این روزنامه ۱۱۰ ساله را باید در مردمی بودن آن جست‌وجو کرد؛ رازی که باعث می‌شود تا خراسان و خراسانی باقی است، روزنامه خراسان هم باقی بماند و در خدمت دوستدارانش باشد.
• روزنامه فرهیختگان یادداشتی با تیتر سنگر جریان دانشجویی کجای جنگ اقتصادی است؟ را منتشر کرد که در ادامه می‌خوانید:
تربیت نیروی انسانی برای مقابله با دشمن شاید بتوان یکی از مهم‌ترین اقدامات جریان دانشجویی در حوزه جنگ اقتصادی را انجام فعالیت در جهت فرهنگ‌سازی و تغییر نگاه بدنه دانشجویی پیرامون اشتغال دانست. واقعیت این است که یکی از نیاز‌های اساسی جامعه جوان، اشتغال است که عموما جریان دانشجویی برای این دغدغه اجتماعی برنامه‌ریزی مناسبی ندارد و در طول سال تحصیلی کمتر شنیده می‌شود که نشست‌ها و کارگاه‌هایی برای برآورده کردن این نیاز اساسی و مهم گام بردارد. این انتظار از جریان دانشجویی می‌رود در شرایط جنگ اقتصادی یا توجه بیشتر به ظرفیت‌های بومی و ملی و ارائه الگو‌های موفق در کارآفرینی و اشتغالزایی، ضمن اینکه زمینه دور شدن خود از سیاست‌زدگی را فراهم کرده و برای خود خلق بدنه اجتماعی می‌کند، زمینه تربیت نیروی انسانی برای مقابله با دشمن را نیز فراهم کند. واقعیت این است که در این میدان نبرد، با حرف نمی‌توان بر دشمن فائق آمد؛ ضمن اینکه پذیرش نقش و سهم مهم دولت و دیگر دستگاه‌های اجرایی، نظارتی و تقنینی در این جنگ به‌معنای رفع مسئولیت از دیگران نیست و یکی از اصلی‌ترین ظرفیت‌های مهم کشور در جهت فائق آمدن بر دشمن، بدنه دانشجوی مومن انقلابی است که ضمن تعیین و شناختن وظایف و تکلیف خود در این جنگ تحمیلی، باید هرچه سریع‌تر برای تحقق مطالبه رهبر انقلاب جهت عبور کشور از مشکلات اقتصادی گام‌های اساسی بردارد.
• روزنامه رسالت سرمقاله‌ای با تیتر سال تودیع و معارفه را منتشر کرد که به این شرح است:
جوانان بیانیه را یک «عهد ایمانی» تلقی کرده‌اند تا با «پیمان برادری و جوانمردی» پای این عهد بمانند. عهد قرار گرفتن بر مدار و منطق انقلابی و اجتماعی سازی حل مسائل کشور کار عظیمی است و عظیم‌تر آنکه این کار بزرگ قرار است در پروسه شکل گیری «جامعه دینی ونظام انقلابی» صورت پذیرد. رهبر انقلاب اسلامی در دیدار اعضای مجلس خبرگان با تأکید بر ضرورت شکل گیری یک گفتمان و فهم عمیق عمومی در باره مشکلات کشور و مواجهه با چالش‌ها و حوادث از ده «دوگانه» رونمایی کردند. خطاب معظم له هم به پیران و هم به جوانان انقلابی این بود که در مورد این دوگانه‌ها فکر کنند. متأسفانه در برخی محافل و مجالس مربوط به اصلاح طلبان شنیده می‌شود؛ کشور در شرایط بحرانی است، مسائل لاینحل است، ما به انسداد رسیدیم، راه برون‌رفتی برای مشکلات نیست! دلیل برخی از استعفا‌های زنجیره‌ای همین توهّم است. اینان بسان جماعتی که؛ «خود گویی و خود خندی»، مشکلات را پدید می‌آورند و بعد هم می‌گویند لاینحل است! این جماعت روسیاه با کارنامه شرم آور خروج بر حاکمیت و خروج از حاکمیت، نمی‌توانند باری از دوش مردم بردارند و همواره بیراه روی آن‌ها بر روی دست مردم و انقلاب هزینه گذاشته است. رهبر انقلاب در دیدار یاد شده، دوراهی‌های سرنوشت‌ساز در پیش‌روی کشور را رونمایی کردند و فرمودند؛ برای عبور از مشکلات باید فعال و در موضع ابتکار باشیم و نیز امیدوارانه، با حزم و تدبیر توأم با شجاعت و دلیری حرکت کنیم، و نیز فرمودند؛ اگر تهدید‌ها و فرصت‌ها را بشناسیم و نقشه‌های دشمن را بفهمیم و از تجربیات گران‌سنگ بهره ببریم، از دوراهی‌های سرنوشت ساز به سلامت عبور می‌کنیم. سال آینده سال واگذاری قدرت به جوانان است. پیران انقلاب در هر جا هستند باید امانت‌هایی را که در اختیار دارند به اهل آن واگذار کنند. ماه پایانی سال ۹۸ موسم برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی است. سؤال کلیدی این است؛ آیا انتقال قدرت به جوانان در مهم‌ترین نهاد مردمی نظام یعنی مجلس شورای اسلامی کلید زده خواهد شد؟ اگر این کار دقیق و هوشمندانه انجام شود، انتظار آن می‌رود سال بعد از آن، که انتخابات ریاست جمهوری است، تحولی عظیم در نظام دیوان سالاری کشور با انتقال قدرت به جوانان صورت پذیرد. آن وقت است که می‌شود اطمینان حاصل کرد؛ تحول نسلی و تحول ساختاری برای رسیدن به حکمرانی خوب ایجاد شده و انقلاب در دهه پنجم در مسیری که امام (ره) و رهبری تعیین کرده اند، به حرکت بالنده خود ادامه می‌دهد.
• روزنامه سیاست روز سرمقاله‌ای با تیتر تنها گزینه منطقه را منتشر کرد که گزیده‌ای از آن را می‌خوانید:
طی هفته‌های اخیر اقدامات آمریکا علیه جبهه مقاومت به شدت افزایش یافته که اعمال تحریم علیه گروه‌های مقاومت عراق مانند الحشدالشعبی از سوی آمریکا، قرار دادن نام حزب‌الله لبنان در لیست گروه‌های تروریستی، تشدید تحریم‌های اقتصادی علیه سوریه و جمهوری اسلامی ایران و... بخشی از این رفتارهاست. بر این اساس ایجاد هماهنگی نظامی و اطلاعاتی برای مقابله با تحرکات بحران‌ساز آمریکا و اروپا در منطقه امری ضروری است که همگرایی سه کشور ایران، سوریه و عراق را طلب می‌کند. نکته مهم آنکه هماهنگی نظامی اصلی مهم برای تحقق اهداف اقتصادی است. اکنون میان این کشور‌ها برای توسعه مناسبات اقتصادی از جمله در عرصه بازسازی سوریه و عراق و فعال‌تر شدن بخش خصوصی این کشور‌ها توافقات خوبی میان طرفین صورت گرفته که سفر بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه به تهران و نیز سفر حسن روحانی رئیس‌جمهوری اسلامی ایران به عراق نشست مهم در تحقق این مهم داشته است. با توجه به شرایط منطقه اصل مهم برای به نتیجه رسیدن توافقات اقتصادی، برقراری ثبات و امنیت پایدار است لذا برگزاری نشست‌های مشترک نظامی و امنیی امری ضروری می‌نماید که برگزاری نشست سه‌جانبه دمشق در این چارچوب قابل ارزیابی است. در جمع‌بندی نهایی از آنچه ذکر شد می‌توان گفت که سفر سردار باقری به سوریه در کنار تقویت مناسبات امنیتی دو کشور با برگزاری نشست سه‌جانبه ایران، سوریه و عراق این پیام مهم را به جهانیان مخابره می‌کند که اراده سه کشور برای برقراری امنیت پایدار ناگسستنی بوده و طرفین برای تحقق این مهم از هیچ اقدامی فروگذار نخواهند بود. دستاورد‌های ایران، سوریه و عراق در مبارزه با تروریسم این اصل مهم را دارد که هر کشوری که به دنبال مبارزه واقعی با تروریسم است باید در کنار این سه کشور قرار گیرد چنانکه روسیه و در مقاطعی ترکیه این مهم را صورت داده و نتایج مثبت آن را نیز مشاهده کرده اند.
• روزنامه ایران یادداشتی با تیتر ارمغانی برای مردم ایران را منتشر کرد که در ادامه گزیده‌ای از آن را می‌خوانید:
بهبود وضع محیط زیستی از طریق جایگزین کردن گاز با سوخت مایع در نیروگاه‌ها و همینطور تأمین خوراک مجتمع‌های پتروشیمی از دیگر دستاورد‌های افزایش تولید از این میدان بود که روی تولید ناخالص داخلی اثر خواهد گذاشت. ان‌شاء‌الله بزودی شاهد به ثمر رسیدن پروژه‌های دیگر بخصوص پروژه‌های جلوگیری از سوزانده شدن گاز‌های همراه باشیم که این روز می‌تواند نزدیک باشد. روزی که حداقل گاز در فلر‌ها بسوزد، هوای شهر‌های دارای نفت و گاز تمیز شود و حتی برای کشور درآمد زایی به همراه داشته باشد.
• روزنامه اطلاعات یادداشتی با تیتر میراث فرهنگی در یونسکو و ثبت جهانی نوروز را منتشر کرد که در ادامه گزیده‌ای از آن را می‌خوانید:
در یونسکو، مدیریت پرونده «نوروز» با ایران است. این بزرگ‌ترین پرونده چندملیتی ثبت میراث جهانی است. در سطح ملی نباید از یاد ببریم که ارتباط و هماهنگی‌های سازنده با کشور‌های حوزه نوروز وظیفه‌ای خطیر است. باید به راستی و نظم و تواضع، مشوق این همکاری‌ها بود. این میراث یک ذخیره و پشتوانه عظیم فرهنگی است. جغرافیای فرهنگ، احکام خاص خود را دارد، و دانش خاص خود را هم می‌طلبد.
• روزنامه دنیای اقتصاد سرمقاله‌ای با تیتر ضرورت بازنگری در استراتژی رشد را منتشر کرد که در ادامه گزیده‌ای از آن را می‌خوانید:
بعد از جنگ تحمیلی دولت‌ها مجددا تلاش کردند تا فرآیند انباشت سرمایه را فعال کنند. جنبش‌های سدسازی و مسکن‌سازی در زمینه انباشت سرمایه فیزیکی و گسترش آموزش عالی در زمینه انباشت سرمایه انسانی رویکرد گذشته‌نگر دولت‌ها در ایجاد رشد اقتصادی را به تصویر می‌کشند. اما تجربه دو دهه گذشته نشان می‌دهد که تاکید بر عوامل قدیمی رشدزا نه تنها برای ایجاد رشد اقتصادی موثر نیستند، بلکه پیگیری پیشرفت از این مسیر نیز برای اقتصاد بسیار پرهزینه است و حتی نمی‌توان نسبت به ثمربخش بودن آن‌ها در بلندمدت امید داشت. تغییر استراتژی رشد را می‌توان با توجه به حجم قابل‌توجهی از زیرساخت‌ها و نهاده‌های تولیدی که با صرف مخارج سنگین ایجاد شده و بدون استفاده باقی مانده‌اند، ضروری دانست. سد‌هایی که آبی در آن‌ها ذخیره نشده، کارخانه‌های سیمانی که ظرفیتشان مازاد بر نیاز داخلی است و جمعیت جوان تحصیلکرده‌ای که بیکار هستند، همه جلوه‌هایی از اتلاف منابع هستند. با این اوصاف هر سال دولت و مجلس تلاش می‌کنند تا منابعی را برای تامین مالی رشد فراهم کنند و بی‌اثری این تلاش‌ها را می‌توان از مسیر نزولی تشکیل سرمایه و رشد اقتصادی مشاهده کرد. خروج از شرایط فعلی، نیازمند گسترش باور همگانی در ایجاد رشد اقتصادی از مسیر بهبود بهره‌وری است. ایجاد رشد، فقرزدایی و خلق فرصت‌های شغلی برای بیکاران تنها با برنامه‌ریزی‌های بلندمدت در خصوص بهبود فضای کسب‌و‌کار و ایجاد محیط امن اقتصادی برای نوآوران امکان‌پذیر است. چطور می‌توان نسبت به آینده رشد و رفع فقر امیدوار بود؛ در‌حالی‌که محدودیت دسترسی به منابع مالی، بی‌ثباتی قیمتی، حکمرانی ضعیف و... زمینه‌های سودآوری را به شدت محدود می‌کنند. نفت گذر از مراحل اولیه رشد را برای اقتصاد ایران فراهم کرد؛ اما ادامه پیشرفت نیازمند بازنگری در استراتژی رشد است؛ اکنون اقتصاد نیازمند یک استراتژی رشد است که بر بهبود مستمر بهره‌وری - و نه فقط بر انباشت سرمایه - تاکید کند.
• روزنامه صبح نو سرمقاله‌ای با تیتر پیچ تاریخی را منتشر کرد که در ادامه گزیده‌ای از آن را می‌خوانید:
جامعه وقتی تغییر کند و ساختار‌های لازم حکومتی را داشته باشد، در طلیعه ایجاد تمدن قرار می‌گیرد؛ ایران۱۳۹۸ در چنین میعادگاهی است. چهل سال مقاومت، پیشرفت‌هایی در دو شعار اصلی استقلال و آزادی فراهم آورده که برای بسیاری از دول همسایه و فرامنطقه‌ای، رشک‌برانگیز است. البته این به معنای نادیده‌انگاشتن گرفتاری‌ها و تنگ‌دستی‌ها و سختی‌کشیدن‌ها نیست و مگر می‌توان به بدر و احد رسید و شعب ابی‌طالب را ندید؟ تمدن اسلامی به مدد همین جان‌فشانی‌ها و ایستادگی‌ها حاصل شد و در آن شاکله‌ای توحیدی بر مبنای عبودیت و کرامت انسانی به وجود آمد و صورت نهایی آن، سبک زیستن بود؛ همان نقطه مشکل‌زایی که تداوم انقلاب اسلامی را زیر بار فشار غرب و غربزدگی، قرار داده و بازتولید عناصر فرهنگی و اجتماعی طاغوتی و امپریالیستی، زنگ خطر را به صدا درآورده است؛ آن هم در موقعیتی که ایرانِ بزرگ در مرز‌های جغرافیایی‌اش محدود نمانده و با صدور انقلاب، آفتابش صبح‌ها در شبه قاره طلوع و شب‌ها در مدیترانه غروب می‌کند. این‌ها همه نشانه‌ها و گزاره‌هایی است بر وجود پیچی تاریخی که ملت را به مبارزه می‌طلبد؛ مبارزه‌ای برای بسط، توسعه و گسترش معارف حقیقی. سال۹۸ سال سختی است، چون دل‌های برخی کارگزاران اجرایی خالی شده و در جلسات درونی حرف‌هایی تکراری و کهنه را تکرار می‌کنند و سال امیدوارکننده‌ای است از آنجا که وعده الهی «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً... إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً» راهگشاست و نشانه‌های گشایش را از هم‌اکنون در زمین و آسمان بارانی ایران، نشان داده است.