صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

انتقال سفارت آمریکا به قدس؛ حرکت در مدار یکجانبه گرایی

۰۷ فروردين ۱۳۹۸ - ۱۳:۰۰:۰۱
کد خبر: ۴۹۶۹۳۵
یکجانبه گرایی‌های دولت آمریکا در دوران ریاست جمهوری ترامپ تشدید شده است؛ انتقال سفارت آمریکا به قدس اشغالی نیز اقدامی در این راستا است که مانند سایر موارد با واکنش‌های بین المللی مواجه شد.
به گزارش گروه بین الملل ، یکجانبه گرایی‌ «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا که سیاست خارجی این کشور را از زمان حضور در اتاق بیضی شکل کاخ سفید با تصمیمات جنجال برانگیز خود دچار تحولات بسیاری کرده، چه از سوی رقبا و چه از سوی متحدان مورد اعتراض و انتقاد قرار گرفته است.
 
تصمیمات یکجانبه دولت آمریکا از روزهای ابتدایی در دست گرفتن قدرت از سوی ترامپ تا به امروز ضمن به چالش کشیدن معادلات جهانی و نارضایتی بین المللی، پیامدهای ناخوشایند دیگری را نیز در پی داشته که گاها به صورت بومرنگی به سوی واشنگتن بازگشته است.
 

ترامپ در ۶ دسامبر ۲۰۱۷ در تصمیمی غیرقانونی اعلام کرد که سفارت آمریکا به قدس منتقل خواهد شد. این موضع‌گیری بسیار جنجالی ترامپ که به وعده انتخاباتی وی مبنی بر به رسمیت شناختن قدس به عنوان مرکز رژیم صهیونیستی بازمی گشت، به ادعای وی اجرای قانون انتقال سفارتخانه آمریکا از تل آویو به قدس مصوب ۱۹۹۵ کنگره بود که در دولت‌های پیشین به دلیل نگرانی از عواقب ناخوشایند و مخالفت‌های جهانی به حالت تعلیق درآمده بود.
 
 
در پی اعلام این خبر، رژیم صهیونیستی از شمار زیادی از کشور‌ها برای انتقال سفارت به قدس دعوت کرد، اما روسیه، آلمان، هلند، ایرلند، مکزیک، پرتغال، سوئد و ... این دعوت را رد کردند. اما نکته مهم این اقدام، یکجانبه گرایی ترامپ در مناسبات جهانی بوده است.
 
 
در واقع ترامپ که از زمان به دست گرفتن قدرت، سیاست مقابله با دولت‌ها یا جریان‌های مخالف و حمایت قاطع از متحدان را در پیش گرفته، تلاش کرد تا به زعم خود برخلاف اسلافش از مهم‌ترین متحد واشنگتن در مقابل دشمنانش محافظت کند.
 
 

از سوی دیگر نباید از این نکته غافل بود که فشار‌های داخلی و خارجی اعم از انتقادات فراوان به سیاست نامتعارف، تنش های درون حزبی و میان حزبی، رسوایی‌های مالی و جنسی، بحران کره شمالی و ... سبب شد تا اجرای قطعنامه ۱۹۹۵ کنگره که در دولت ترامپ نیز ۶ ماه به حالت تعلیق درآمده بود، تبدیل به مفری موثر شده و تا حدی توجهات را از موضوعات چالشی مذکور دور سازد.
 

تاثیرگذاری لابی‌های صهیونیستی در فرآیند‌های سیاسی آمریکا نیز از دیگر عوامل موثر در اجرایی کردن این اقدام پر مخاطره از سوی ترامپ بوده است. در واقع ترامپ با این اقدام و به شکلی ناخواسته تلاش اسلاف خود برای ارائه چهره‌ای بی طرف از خود در موضوع اختلافات فلسطین و رژیم صهیونیستی را مخدوش ساخته و نقاب‌ها را کنار زد.
 
ترامپ در اتخاذ این تصمیم قطعا به تبعات و پیامدهای منطقه ای آن که به شکل بی ثباتی‌های بیشتر در منطقه‎ای که همواره از پتانسیل بالای بی ثباتی رنج می‌برد، توجهی نداشته است. از سوی دیگر ادامه نوار یکجانبه گرایی‌های ترامپ که پیشتر در خروج از توافقنامه آب و هوایی پاریس و خروج از توافق آسیا پاسفیک، خود را نشان داده بود، به تشدید مخالفت‌های بین المللی با آمریکا منجر شد.


ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *