کپسولی که انسولین را به معده تزریق می‌کند
این کپسول که به اندازه بلوبری است، سوزن کوچکی حاوی انسولین فشرده دارد که پس از رسیدن به معده، تزریق را انجام می‌دهد. پژوهشگران در آزمایش‌های صورت گرفته روی حیوانات نشان دادند که این کپسول می‌تواند انسولین کافی برای کاهش قند خون را به بدن برساند و برای رساندن انواع پروتئین هم کارآمد است.
سوزن داخل کپسول، به یک فلز فشرده متصل است که با یک لوح از جنس مواد قندی نگه داشته می‌شود. هنگامی که بیمار، کپسول را می‌بلعد، لوح قندی در مایع معده حل می‌شود و فلز فشرده را آزاد می‌کند؛ سپس سوزن می‌تواند انسولین را به دیواره معده تزریق کند.
"رابرت لنگر" (Robert Langer)، استاد مؤسسه پژوهش تلفیقی سرطان "دیوید اچ. کوک" " Koch Institute" و یکی از نویسندگان این پژوهش گفت: ما امیدواریم که این کپسول، به بیماران دیابتی و کسانی که به درمان‌های تزریقی نیاز دارند کمک کند.
دیوار معده، فاقد گیرنده‌های درد است؛ در نتیجه پژوهشگران باور دارند که بیماران هیچ دردی را احساس نخواهند کرد. آن‌ها برای اطمینان از تزریق دارو، این کپسول را طوری طراحی کردند که بتواند به تنهایی و بدون مشکل، سوزن را در معده آزاد کند. با فرو رفتن سوزن به دیواره معده، انسولین با سرعتی حل می‌شود که پژوهشگرانریال قدرت کنترل عملکرد آن را داشته باشند.
"جیووانی تراورسو" (Giovanni Traverso)، از پژوهشگران این پروژه گفت: پس از بلعیدن کپسول، کار آن آغاز می‌شود و می‌توان از تماس آن با بافت بدن مطمئن بود.
پژوهشگران، این کپسول را روی لاک‌پشتی موسوم به "لاک‌پشت لئوپارد" (leopard tortoise) آزمایش کردند. این لاک‌پشت که معمولاً در آفریقا یافت می‌شود، پوسته‌ای با برآمدگی بلند و شیب‌دار دارد که امکان غلتیدن روی زمین را برایش فراهم می‌کند. پژوهشگران در این بررسی، از یک مدل رایانه‌ای استفاده کردند امکان تغییر مسیر کپسول را در محیط پویای معده لاک‌پشت بررسی کنند.
"الکس آبرامسون" (Alex Abramson)، از نویسندگان این پژوهش گفت: نکته مهم در مورد کپسول این است که سوزن آن پس از تزریق، در تماس با بافت معده قرار می‌گیرد. همچنین، اگر فرد حرکت کند، سوزن حرکت نمی‌کند و جهت حرکت آن عوض نمی‌شود.