«ثبات»؛ واژه ناآشنا برای نیمکت تراکتورسازی/ باشگاه و هواداران باید به لیکنز فرصت کافی بدهند

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، جرج لیکنز در حالی به عنوان سرمربی جدید تیم تراکتورسازی انتخاب شده که او سومین سکان‌دار نیمکت تیم تراکتورسازی در فصل جاری به حساب می‌آید.

سرمربی جدید بلژیکی تراکتورسازی بعد از جان توشاک و محمد تقوی، سومین نفری است که پشت فرمان تراکتورِ زنوزی نشسته و می‌خواهد به حرکت آن شتاب دهد. نخستین سرمربی که تراکتورسازی امسال آن را روی نیمکت خود دید، جان توشاکِ نامدار بود که با سروصدای زیادی به تبریز آمد.

توشاک اگرچه در مقطعی نتایج خوبی با تراکتورسازی می‎گرفت اما در نهایت پس از حذف تیمش از جام حذفی و درگیری لفظی با اشکان دژاگه بر سر یک تعویض، به صورت توافقی از تراکتورسازی جدا شد. حضور توشاک در تبریز دوام چندانی نداشت و این سرمربی ۶۹ ساله در نهایت پس از گذشت ۱۰۱ روز از عقد قرارداد خود با باشگاه تراکتورسازی، از این تیم جدا شد. پس از توشاک، نوبت به محمد تقوی رسید تا دومین سرمربی تراکتورسازی در لیگ هفدهم باشد. تقوی اگرچه هیچ‌وقت نتوانست عنوان «سرمربی تراکتورسازی» را از آن خود بکند، اما حضورش به عنوان مربی موقت که در کادرفنی توشاک هم به عنوان مربی حضور داشت به مراتب بیشتر از مربی نام آشنای ولزی بود.

با این حال، تقوی هم نتوانست در تراکتورسازی زیاد دوام بیاورد و ساز جدایی از این تیم را کوک کرد. وی در نهایت پیش از برکناری، از سمت خود استعفا داد و ایران را ترک کرد. با گذشت کمتر از یک هفته از جدایی تقوی، سرمربی جدید تیم تراکتورسازی بالاخره از میان گزینه‌های متعدد انتخاب شد و جرج لیکنز، هدایت سرخپوشان تبریزی را برعهده گرفت.

لینکز بامداد دوشنبه در میان استقبال هواداران تراکتورسازی وارد تبریز شد تا یک شروع باشکوه را برای خود در این شهر رقم بزند. حرکات موزون لیکنز، در اولین برخورد او با هواداران تراکتورسازی اگرچه امید پرشور‌های تبریزی به آینده تیم‌شان را بیشتر می‌کرد، اما همچنان یک نگرانی را برای آن‌ها در پی داشت؛ نگرانی از آینده این سرمربی در تبریز. باشگاه تراکتورسازی این فصل روی نیمکت خود با واژه ثبات کاملاً ناآشنا بوده و تنها چیزی که در طول یک نیم فصل نداشته، همین ثبات بوده است. تراکتورسازی با در یک نیم فصل، دو سرمربی را روی نیمکت خود دید که دومین سرمربی هم در پایان نیم فصل جای خود را به سرمربی سوم داد.

تغییرات مکرر سرمربی و عدم ثبات در نیمکت، تنها تغییرات تراکتورسازی در طول نیم فصل نبوده و بلکه کادر مدیریتی این باشگاه نیز در این چند ماه بار‌ها دچار دگرگونی شد. نکته جالب توجه اینجاست که تراکتورسازی برای هر سرمربی، یک مدیرعامل جداگانه هم انتخاب می‌کند. گویا این یک قانون نانوشته در باشگاه خصوصی تراکتورسازی است که سرمربی و مدیرعامل باید با هم عوض شوند! تراکتورسازان در ابتدای فصل محمدصادق درودگر را به‌عنوان مدیرعامل این باشگاه منصوب کردند، اما وی تنها با ۱۳ روز کار در این باشگاه، کوتاه‌ترین زمان حضور یک مدیرعامل در تاریخ باشگاه تراکتورسازی را به نام خود ثبت کرد.

درودگر تنها پس از ۱۳ روز کار در باشگاه تراکتورسازی، از سمتش استعفا داد و شنیده می‌شود بعد‌ها در یک محفل خصوصی، از نداشتن اختیارات لازم به عنوان اصلی‌ترین دلیل جدایی‌اش از باشگاه تراکتورسازی یاد کرد. بعد از درودگر، نوبت به علیرضا اسدی رسید تا به عنوان مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی منصوب شود. عمر مدیریت دبیرکل پیشین فدراسیون فوتبال اگرچه طولانی‌تر از درودگر بود، اما او هم نتوانست در تبریز دوام بیاورد و در نهایت از سمت خود کناره‌گیری کرد.

جدایی اسدی از تراکتورسازی چند روز قبل از استعفای تقوی اتفاق افتاد تا دومین سرمربی و دومین مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی هم به نوعی با هم از این تیم جدا شوند. حالا با حضور لیکنز، تراکتورسازی منتظر معرفی سومین مدیرعامل خود در لیگ هفدهم است؛ جایی که این بار قرار است سومین مدیرعامل چند روز بعد از انتخاب سومین سرمربی معرفی شود. چیزی در در حال حاضر برای تراکتورسازی اهمیت دارد، این است که سومین سرمربی و حتی سومین مدیرعامل تراکتورسازی بتوانند با آرامش به کار خود ادامه دهند.

تجربه‌های قبلی در تیم تراکتورسازی نشان می‌دهد اگر این تیم از ابتدای فصل با وحدت رویه حرکت می‌کرد، الان جایگاهی بهتر داشت. با همه این تفاسیر، جرج لیکنز حالا به عنوان سرمربی جدید تراکتورسازی منصوب شده و در نیم فصل دوم هدایت این تیم را برعهده خواهد داشت. مشکلی هم که او باید در تبریز با آن دست و پنجه نرم کند، نداشتن شناخت از وضعیت بازیکنان و وضعیت فوتبال ایران بویژه در رسته باشگاهی است. جا افتادن لیکنز در فوتبال ایران قطعاً کمی زمان‌بر خواهد بود که این زمان‌بر بودن ممکن است حتی به قیمت از دست رفتن سهمیه حضور در لیگ قهرمانان آسیا برای تراکتورسازی تمام شود و به همین دلیل مسئولان باشگاه و هواداران این تیم باید به وی فرصت کافی بدهند تا حداقل برای فصل آینده تیمی قدرتمند و بر اساس افکار و شناخت خود نسبت به فوتبال و لیگ برتر  ایران بسازد.

البته نباید از نقش بازیکنان باتجربه تراکتورسازی در موفقیت لیکنز در این تیم نیز غافل شد، چون آنها می‌توانند به‌عنوان چشم و گوش این سرمربی در داخل زمین به ایفای نقش بپردازند و باعث انساجم و اتحاد بین اعضای تیم و حتی هواداران شوند.