مبارزه با پیری غیرممکن نیست
پژوهشگران این پروژه را با بررسی روش کار سیستم ایمنی در فعالیت‌های حیاتی یعنی از بین بردن سلول‌های پیر و از کار افتاده‌ای که بدن را به دردسر می‌اندازند، آغاز کردند. سلول‌های پیر، سلول‌هایی هستند که کاملا از بین نرفته‌اند اما از فقدان عملکرد یا آسیب غیرقابل ترمیم رنج می‌برند که در بیماری‌های ناشی از افزایش سن نقش دارند.
در آزمایش مربوط به این بررسی، پژوهشگران از موش‌هایی که فاقد یک ژن مهم در فعالیت سیستم ایمنی خود بودند، استفاده کردند. بدن موش‌ها در طول دو سال، نسبت به موش‌هایی که این ژن را داشتند، سلول‌های از کار افتاده بیشتری داشت. موش‌های فاقد این ژن، از بیماری التهابی مزمن رنج می‌بردند و بسیاری از فعالیت‌های بدن آنها کاهش یافته بود. همچنین این موش‌ها، پیرتر به نظر می‌رسیدند و زودتر از زمان معمول، از دنیا رفتند.
در مرحله بعد، پژوهشگران به موش‌ها دارویی دادند تا عملکرد پروتئین‌هایی که به باقی ماندن سلول‌های پیر کمک می‌کنند، کنترل کنند. هدف آنها از این کار، بررسی نقش این دارو در حذف سلول‌های پیر بدن بود.
این داروها، هم برای موش‌هایی که پیری آنها ناشی از ناکارآمدی ژن به خصوصی در سیستم ایمنی بود و هم برای موش‌هایی که از پیری زودرس ناشی از خطای ژنتیکی رنج می‌بردند، تجویز شد.
موش‌های تحت درمان، واکنش خوبی به دارو نشان دادند. در آزمایش خون و بررسی فعالیت آنها، بهبود چشمگیری مشاهده شد و بافت‌های بدنشان، شباهت بیشتری به بافت بدن موش‌های جوان پیدا کرد. پژوهشگران پس از شمارش سلول‌های پیر دریافتند که تعداد کمتری از آنها در بدن موش‌های تحت درمان باقی مانده‌اند. همچنین، نشانه‌های بیماری التهابی نیز به شکل قابل توجهی کاهش یافته بود. موش‌هایی که با این دارو درمان شدند، بسیار فعال‌تر شدند و طول عمر آنها نیز افزایش یافت.
دانشمندان در نظر دارند اکتشافات خود را برای بهبود بدن انسان و حذف سلول‌های پیر آن ادامه دهند تا سیستم ایمنی بدن دوباره فعال شود. اگر آزمایش‌های آینده، اثر مثبتی روی بدن انسان داشته باشند، ارائه درمان‌هایی برای مبارزه با پیری، ممکن خواهد شد.
منبع: ایسنا