حضور در استادیوم به عشق ایران/ «نیما و سهراب» که از حاشیه‌های جام جهانی قطر می‌گوید

مستند «نیما و سهراب» ساخته حسین همایون‌فر تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی به جشنواره فیلم‌های ورزشی راه یافته است. این مستند پنجشنبه هشتم آذر، ساعت ۱۳ در سینما فلسطین روی پرده می‌رود. سهراب قوامی شخصیت اصلی این مستند، که عاشق فوتبال است، درباره حضور در جام جهانی قطر و همراهی تیم ملی و تجربه حضور مقابل دوربین گفتگو کرده است. 

سهراب قوامی از انگلیس به قطر می‌رود تا تیم ملی ایران را تشویق کند، او درباره این سفر و در گفت‌وگو با میزان اظهار کرد: در پایان بازی ایران و انگلیس، زمان خروج از استادیوم، آقای حسین همایونفر کارگردان مستند «نیما و سهراب» با من آشنا شد و با هم صحبت کردیم. آقای همایون‌فر آن روزها داشت روی مستندی درباره فوتبال ایران و جام جهانی قطر کار می‌کرد. من و پسرم نیما، برای دیدن بازی‌ها و طرفداری و پشتیبانی از تیم ملی ایران رفته بودیم. در نگاه اول پیشنهاد حضورمان در مستند جالب بود، اما کمی مشکوک شدم. چرا از بین صدها ایرانی، من و نیما پسرم سوژه فیلم شدیم؟ آنچه برای من و نیما، مهم بود، عشق به فوتبال و هواداری از تیم ملی کشورمان بود. ما دنبال هیچ حاشیه اجتماعی، سیاسی یا نژادی نیستیم، برایمان نفس فوتبال، رقابت و هیجان حاکم بر آن جذاب است. 

قوامی درباره حضور مقابل دوربین در هیاهوی فوتبال و هیجان آن گفت: حضور در این مستند برای من و نیما، تجربه جذابی بود، نیما زبان فارسی را خوب نمی‌داند و به آن مسلط نیست. دوست داشتم این حس در فیلم دیده شود و خودش با آن آشنا شود. برای او توضیح دادم که فیلم درباره چیست، حضور ما چه معنی دارد. نیما برایش مهم بود که حس و حال مردم را بشناسد، او در رشته روزنامه نگاری ورزشی لیسانس گرفته، ورزش از وجوه مختلف برای او قابل مطالعه است. این که خودش، به عنوان یک علاقه‌مند و روزنامه نگار ورزشی، موضوع یک مستند ورزشی است، برایش جالب بود. این فرصت که خودش را از لنز دوربین دیگری ببیند، برای او و من هیجان‌انگیز بود. 

سهراب قوامی در بخش دیگری از صحبت‌هایش به حال و هوای آن روزهای قطر اشاره و تشریح کرد: در طول ساخت فیلم، چالش‌های زیادی داشتیم، وقتی حرف از فیلمسازی و مستندسازی به میان می‌آید، سعی برای طبیعی رفتار کردن و معمولی بودن ساده نیست، حتی می‌شود گفت بعضی موارد این کار سخت است. من با شش نفر از دوستانم به سفر رفته بودم، هماهنگ شدن با دوستانم، در عین وفاداری به تعهدی که به مستندساز داشتیم، ساده نبود. رفتن به استادیوم، لذت بردن از بازی‌ها و تمرکز روی آن، در حالی که موضوع فیلم بودیم سخت بود. به هر حال، این تجربه برای من و نیما تازگی داشت، خوشحالم که فرصت این تجربه به ما داده شد، متاسفانه هنوز این فیلم را ندیده‌ایم، هر دو امیدواریم به زودی بتوانیم آن را تماشا کنیم. 

وی درباره احساسش به مستند «نیما و سهراب» گفت: برایم سخت است، بدون دیدن فیلم درباره احساسم از این تجربه صحبت کنم، امیدوارم حس و حال طبیعی، هیجان و شور و واکنش‌هایمان در آن روزها، در فیلم ثبت شده باشد. یک نکته که برایم مهم است و دلم می‌خواهد درباره آن صحبت کنم این است که آن روزها، بعضی طرفداران ایرانی به تیم ملی کم لطفی کردند، در شبکه‌های اجتماعی صحبت‌هایی می‌شد که واقعی نبود. حتی به ما تهمت می‌زدند که ایرانی نیستیم، و با پول یا زور به استادیوم آورده شده‌ایم، در حالی که هیچ یک از این حرف‌ها صحت نداشت. من و نیما، و خیلی‌ها شبیه ما، عشق فوتبال و عاشق ایران بودیم. 

سهراب قوامی درباره علاقه‌اش به فوتبال ا: فوتبال را از کودکی در تهران، دنبال می‌کردم. عاشق فوتبال و تیم پرسپولیس بودم. بعد از آنکه به انگلیس آمدم، در کالج و دانشگاه، فوتبال را ادامه دادم. حتی یک تیم تمام ایرانی در شرق لندن داشتیم، هنوز هم و در ۶۵ سالگی، فوتبال را کنار نگذاشته‌ام، دنبال آن هستم، من و پسرم طرفدار یونایتد هستیم و همسرم طرفدار آرسنال است، بنابراین بازار کری خوانی همیشه در خانه ما داغ است. 

وی در پایان اظهار کرد: تا به حال چهار جام جهانی فرانسه، قطر، روسیه و آلمان را از نزدیک شاهد بوده‌ام. با وجود گرفتاری‌هایی که این سفرها داشته، از تشویق تیم ملی و تیم‌های محبوبم لذت برده‌ام. بهترین خاطره‌ام به بازی ایران و آمریکا در فرانسه برمی گردد و برد ایران، به خاطر آوردن آن شور و آن اشک‌ها، هنوز مرا ذوق زده می‌کند. آشنایی با آقای حسین همایون‌فر در قطر و تماشای فوتبال و تجربه مستند «نیما و سهراب» بخش دیگری از خاطرات خوش من از جام جهانی است. 

انتهای پیام/