اعتبار ابلاغ از طریق سامانه ابلاغ الکترونیکی
رویت اوراق قضایی در سامانه ابلاغ به منزله ابلاغ واقعی است و اگر ابلاغات رویت نشود در واقع آثار ابلاغ قانونی بر آن بار می‌گردد.
رأی دادگاه تجدیدنظر استان
در خصوص دادخواست تجدیدنظرخواهی اقای ا. ی. فرزند ح. به طرفیت اقای ا. م. فرزند س. نسبت به دادنامه شماره *مورخه چهارم ابان ماه یکهزار و چهارصد و یک صادره از شعبه *که به موجب ان قرار رد دادخواست واخواهی بدین شرح: دادگاه با عنایت به اینکه اولا مطابق ماده ۳۰۶ قانون ایین دادرسی مدنی مهلت غیابی از احکام غیابی برای کسانی که مقیم هستند ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ واقعی می‌باشد؛ و مطابق تبصره ۱ ماده یاد شده چنانچه ابلاغ واقعی به شخص محکوم علیه ممکن نباشد؛ و ابلاغ قانونی به عمل اید ان ابلاغ معتبر بوده و حکم غیابی پس از انقضای مهلت‌های قانونی و قطعی شدن رای به موقع اجرا گذاشته خواهد شد.
ثانیاً در صورتی که حکم ابلاغ واقعی نشده باشد؛ و محکوم علیه مدعی عدم اطلاع از مفاد رای باشد. می‌تواند دادخواست واخواهی را به دادگاه صادرکننده حکم غیابی تقدیم نماید. دادگاه بدوا خارج از نوبت در این مورد رسیدگی و قرار رد یا قبول دادخواست را صادر می‌نماید. قرار قبول مانع اجرای حکم خواهد بود.
ثالثاً برابر مواد ۱۷۵ و ۱۷۶ قانون آیین دادرسی کیفری و نیز ایین نامه نحوه استفاده از سامانه‌های رایانه‌ای یا مخابراتی با توجه به راه اندازی سامانه ابلاغ الکترونیکی ثنا کلیه ابلاغیه‌ها و اوراق و دادنامه‌ها از طریق این سامانه به مخاطب ارسال می‌گردد؛ و طبق ماده ۱۳ ایین نامه استفاده از سامانه‌های رایانه‌ای وصول الکترونیکی اوراق قضایی به حساب کاربری مخاطب در سامانه ابلاغ، ابلاغ محسوب می‌شود. رویت اوراق قضایی در سامانه ابلاغ کلیه اثار ابلاغ واقعی بر آن بار می‌شود؛ و مطابق تبصره ماده مذکور در ابلاغ الکترونیکی مخاطب در صورتی می‌تواند اظهار بی اطلاعی کند که ثابت نماید. به لحاظ عدم دسترسی یا نقص در سامانه رایانه‌ای و سامانه مخابراتی از مفاد ابلاغ مطلع نشده است. در حالی که با ملاحظه اصل پرونده در صفحه ۴۵ پرونده رای صادره که بدون حضور محکوم در جلسه دادرسی به نحو غیابی صادر شده در تاریخ ۱۴۰۱/۳/۲۱ به سامانه ابلاغ واخواه ارسال شده است؛ و اجراییه نیز در تاریخ ۱۴۰۱/۵/۴ از طریق سامانه به وی ابلاغ شده است؛ و تاریخ تقدیم دادخواست واخواهی در تاریخ ۱۴۰۱/۷/۲۰ بوده است.
رابعاً واخواه دلیل عدم حضور در جلسه رسیدگی را ابتلا به بیماری کرونا اعلام داشته و اظهار داشته به همین علت شرکت در جلسه دادگاه برایش مقدور نبوده در حالی که نه تنها دلیلی اعم از گواهی پزشک قانونی یا معالج یا مدارک مثبته ابتلا به بیماری ارائه ننموده بلکه دفاعیات ایشان مربوط به عدم امکان حضور در جلسه دادگاه است. در حالی که انچه ملاک واخواهی است. اطلاع یا عدم اطلاع از مفاد دادنامه و رای صادره است؛ و نه شرکت در جلسه دادگاه چرا که رای صادره به علت عدم حضور غیابی صادر شده است؛ و اینکه با بررسی پرونده اخطاریه‌ها به سامانه مخابراتی واخواه ارسال شده مضافا به اینکه ان چه ملاک است. اثبات نقص در سامانه مخابراتی یا عدم دسترسی می‌باشد؛ که این امر اثبات نشده است. علیهذا عذر واخواه را موجه ندانسته و مستندا به تبصره ۱ ماده ۳۰۶ قانون آیین دادرسی مدنی قرار رد دادخواست واخواهی صادر و اعلام می‌گردد. پس از ابلاغ در فرجه قانونی نسبت به دادنامه تجدیدنظرخواهی انجام و پرونده کلاسه فوق به این شعبه از دادگاه تجدیدنظر ارجاع شده است. دادگاه با توجه به اینکه دادنامه در مورخ ۱۴۰۱/۳/۲۱ به سامانه تجدیدنظرخواه ارسال گردیده و با استعلام از سیستم ثنا مشخص گردید؛ که کیفیت ابلاغ ایشان مشخص نمی‌باشد؛ و توسط ایشان رویت نگردیده است؛ و قانونگذار در ماده ۱۳ قانون ابلاغ الکترونیکی رویت اوراق قضایی در سامانه ابلاغ را به منزله ابلاغ واقعی دانسته است؛ و اگر ابلاغات رویت نشود. در واقع اثار ابلاغ قانونی بر آن بار می‌گردد؛ لذا دادگاه با توجه به موارد معنونه و اینکه دادنامه غیابی بوده است؛ و تجدیدنظرخواه در تاریخ ۱۴۰۱/۰۷/۲۰ اعتراض واخواهی خود را به دادگاه ارائه نموده است، تجدیدنظرخواهی را موجه می‌داند و با امعان نظر به جمیع اوراق و محتویات پرونده، دلایل و منعکس، گواهی سامانه ثنا و استدلال دادگاه محترم نخستین و با ملاحظه لایحه اعتراضیه از جانب تجدیدنظرخواه که ایراد و اشکال موجهی جهت نقض دادنامه ارائه نموده، فلذا مستندا به ماده ۳۴۰٫۳۰۶ و ۳۵۳ از قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی ضمن پذیرش تجدیدنظرخواهی دادنامه مورد اعتراض را نقض می‌نماید؛ و پرونده جهت رسیدگی ماهوی به دادگاه محترم نحستین ارسال می‌گردد. رای صادره قطعی است.
انتهای پیام/