سیاست‌های مهاجرتی غرب و شیوه نوین استعمار؛ ترجیح منافع بر حقوق بشر
خبرگزاری میزان - سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) در گزارش مهاجرت جهانی خود گزارش کرد که تعداد مهاجران بین‌المللی در ۵۰ سال گذشته بیش از ۳ برابر شده است. داده‌های سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) نشان می‌دهد که این روند صعودی تا سال ۲۰۲۳ ادامه داشته است.
درحالی که استعمار قبلی بر مواد خام، منابع طبیعی و مسیر‌های تجاری متمرکز بود، تاکید استعمار در قرن ۲۰ و ۲۱ بر منابع انسانی معطوف شد. استعمار زمانی به‌عنوان وسیله‌ای برای «آوردن تمدن» به مناطق دیگر توجیه می‌شد، اما روند به بازپس‌گیری آن «تمدن» از طریق کار انسانی تبدیل شده است.
سازمان بین‌المللی مهاجرت خاطرنشان می‌کند که بیشتر مهاجران در اروپا (۸۷ میلیون نفر) و آسیا (۸۶ میلیون نفر) زندگی می‌کنند که در مجموع ۶۱ درصد از جمعیت مهاجر جهان را تشکیل می‌دهند.
میراث استعماری و سیاست‌های مهاجرت مدرن
قدرت‌های استعماری سابق که زمانی تمدن‌ها را غارت می‌کردند و جنایت‌های زیادی مرتکب می‌شدند، اکنون از سیستم استثمار معکوس سود می‌برند. درحالی که آن‌ها عامل توسعه نیافتن یا کمتر توسعه یافتن بسیاری از مناطق جهان بودند، مکانیسم‌هایی را برای استخراج نیروی کار با حداقل هزینه یا بدون هزینه ایجاد کردند.
لوپز ۲ مسیر اصلی را برای مهاجرت کلمبیایی‌ها به آمریکا شناسایی کرد؛ دریافت ویزای گردشگری و اقامت بیش از حد یا درخواست شغل از قبل. او مشاهده کرد که آمریکا اغلب از کارگران آمریکای لاتین در بخش‌هایی مانند کشاورزی استفاده می‌کند تا کمبود نیروی کار محلی را برطرف کند.
- بیشتر بخوانید:
- مخالفت دادگاه ایتالیا با طرح انتقال مهاجران به آلبانی
- رکوردشکنی مرگ مهاجران در کانال مانش؛ شمار قربانیان به ۵۲ نفر رسید
متین کوراباتیر، رئیس مرکز تحقیقات پناهندگی و مهاجرت (IGAM)، اظهار کرد که کشور‌های غربی تصمیم می‌گیرند که آیا مهاجران به جامعه میزبان کمک مثبت خواهند کرد یا کمکی نخواهند کرد. در این زمینه، استعداد، آموزش و نیاز‌های خاص از اجزای حیاتی سیاست‌های مهاجرتی غرب هستند.
سیاست جذب و استثمار افراد ماهر
آجانی وادیود، یک مهاجر سریلانکایی و کارشناس مهاجرت در استرالیا، تاکید کرد که بیشتر مهاجران در استرالیا کارگران ماهر هستند. این کشور روادید‌ها را براساس سهمیه‌های متناسب با نیاز‌های بازار کار، ازجمله مهندسان، پزشکان، معلمان و پرستاران اختصاص می‌دهد.
وادیود تاکید کرد که مهاجران علاوه بر تحصیلات و مهارت‌ها، باید در آزمون‌های مهارت زبان نیز قبول شوند.
علی‌ظفر ساغیراوغلو، یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه ییلدیریم بیازیت آنکارا در پایتخت ترکیه، توضیح داد که کشور‌های عمدتا غربی ترجیح می‌دهند که متخصصانی مانند پزشکان و مهندسان را از طریق تحصیل یا مهاجرت مستقیم جذب کنند، زیرا آموزش این افراد هم پرهزینه و هم زمان‌بر است.
سیاست‌های مهاجرتی و استاندارد‌های دوگانه
همه مهاجران از فرصت‌های یکسانی برخوردار نیستند. وادیود داستان خانواده‌ای را بازگو کرد که با قایق به استرالیا رسیدند و پیش از اخذ تابعیت نزدیک به ۵ سال را در بازداشتگاه سپری کردند.
او با توصیف زندگی در بازداشت به‌عنوان «جهنم» گفت که اگرچه این خانواده در نهایت به شهروندی رسیدند، اما آن‌ها تصمیم گرفتند به کشور خود بازگردند، زیرا چالش‌های استرالیا را بسیار طاقت‌فرسا می‌دیدند.
انتهای پیام/