یک بام و دو هوای کنفدراسیون فوتبال آسیا؛ سراسر تناقض و بی‌عدالتی/ هرکه زورش بیش شانسش بیشتر
خبرگزاری میزان - چندی پیش بود که تیم موهان باگان هند به بهانه‌های واهی غیر ورزشی از سفر به ایران و تبریز برای دیدار مقابل تراکتور در لیگ قهرمانان آسیا امتناع کرد، تصمیمی که با برخورد سخت و قاطع کنفدراسیون فوتبال آسیا مواجه شد و این تیم به طور کامل از گردونه مسابقات کنار گذاشته شد.
اما این تمام ماجرا نیست، چند روز قبل بود که کنفدراسیون فوتبال آسیا در نامه‌ای به فدراسیون فوتبال ایران اعلام کرد که به علت فراهم نبودن شرایط پروازی، داوران ژاپنی از سفر به ایران برای قضاوت دیدار تیم ملی فوتبال کشورمان و قطر در مرحله سوم مقدماتی جام جهانی خوددداری کرده‌اند. در حالی‌که انتظار می‌رفت AFC تیم داوری جدیدی را برای قضاوت این دیدار انتخاب و معرفی کند، اما در کمال تعجب اعلام کرد که این مسابقه باید در کشوری ثالث و در زمین بی‌طرف برگزار شود.
البته بازهم ماجرا به اینجا ختم نشد و کنفدراسیون فوتبال آسیا اعلام کرد باشگاه استقلال هم باید برای دیدار مقابل النصر عربستان در هفته سوم لیگ نخبگان آسیا یک زمین بی‌طرف را معرفی کند تا داستان اجحاف در حق فوتبال ایران کامل شود.
اما نکته عجیب اینجاست که در این حد فاصل چه اتفاقی افتاده که رأی دیدار تراکتور و نماینده هند به آن صورت اعلام شد و تصمیم درباره تیم ملی و استقلال به این صورت.
اما آنچه مسلم است و در اولین نگاه به این تصمیمات به ذهن مخاطب متبادر می‌شود لابی‌های سنگین پشت پرده و زورآزمایی کشور‌های صاحب نفوذ در فوتبال است.
ظاهراً در این ماجرا هر کشوری که ارتباطات بهتر و زور بیشتری داشته باشد حرفش به کرسی می‌نشیند و کشوری که از این ارتباطات بی‌بهره باشد باید تاوان آنرا بپردازد.
در حالی‌که در این خصوص موضوعات غیرورزشی دستاویزی برای گرفتن میزبانی این ۲ دیدار مهم از کشورمان قرار گرفته است، در سوی مقابل یوفا و فیفا هیچ واکنشی درباره برگزاری بازی‌های فوتبال در سرزمین‌های اشغالی و مسابقات رژیم صهیونیستی نداشته است و نه تنها درخواست‌ها برای تعلیق این کشور را نادیده می‌گیرند بلکه با وجود درگیری مستقیم این کشور در جنگ و موشک‌باران مناطق مختلف این سرزمین‌های اشغالی حاضر نیست بازی‌های این رژیم را به زمین بی‌طرف و کشور ثالث منتقل کند. تصمیماتی سراسر متناقض که هر مخاطبی را به یاد ضرب‌المثل «یک بانک و دو هوا» می‌اندازد.
البته این موضوع تازگی ندارد و در موقعیت‌های ورزشی مختلف با وجود شعار جدایی ورزش از سیاست شاهد اجرای نامتوازن و ناعادلانه آن هستیم؛ مانند اتفاقاتی که علیه روسیه و در نبرد آن‌ها برابر اوکراین رخ داد و کمیته بین‌المللی المپیک اجازه حضور ورزشکاران روس را در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس نداد.
تناقضاتی که ظاهراً تمامی ندارد و این آخرین باری نیست که نهاد‌های ورزشی بر اساس فشار‌های غیرمنطقی کشور‌های صاحب نفوذ پا روی حق کشوران صاحب حق می‌گذارند تا ثابت شود تمام این‌ها شعاری بیش نیست.
انتهای پیام/