انفجار دستگاه‌های ارتباطی در لبنان؛ مصداق جنایت جنگی از سوی رژیم صهیونیستی
مجموع قربانیان این حملات به دست‌کم ۳۷ نفر از جمله یک دختر ۹ ساله و یک پسر ۱۱ ساله و بیش از ۳ هزار مجروح رسید.
پزشکان در یکی از بیمارستان‌های بیروت گزارش دادند که بسیاری از مجروحان چشم‌های خود را از دست داده‌اند و مجبور به قطع دست و پا شده‌اند.
انفجار بی‌سیم‌ها باعث شد بیش از ۷۰ آتش‌سوزی در خانه‌ها و فروشگاه‌ها در سراسر لبنان به همراه بیش از ۱۲ خودرو و موتورسیکلت رخ دهد.
در حالی که رژیم صهیونیستی هنوز مسئولیت این حمله را رسما برعهده نگرفته، چندین مقام آمریکایی تایید کرده‌اند که این رژیم پشت انفجار‌ها بوده است.
نگرانی کارشناسان حقوق بین‌الملل درباره ماهیت انفجارهای لبنان
به گزارش اینترسپت، ماهیت به‌ظاهر بی‌مورد حملات، توجه و نگرانی کارشناسان حقوق بین‌الملل را به خود جلب کرده است که هشدار می‌دهند این انفجار‌ها ممکن است به سطح جنایات جنگی برسد.
برایان فینوکان، مشاور حقوقی سابق وزارت خارجه آمریکا، در دوران ریاست‌جمهوری باراک اوباما و دونال ترامپ، گفت: اگر اسرائیل پشت این موضوع است، باید به چند سؤال دشوار پاسخ دهد، از جمله به دولت آمریکا، زیرا دولت آمریکا حمایت نظامی زیادی به اسرائیل ارائه می‌دهد.
وی یادآور شد: این واقعا باید به نفع دولت آمریکا باشد که اطمینان حاصل کند شرکای نظامی آن از قوانین جنگ پیروی می‌کنند.
فینوکان گفت که اگر او همچنان به وزارت خارجه آمریکا مشاوره می‌داد، از آمریکا می‌خواست تا یک سری پرسش‌ها را در این زمینه مطرح کند؛ آیا اسرائیل اقدام‌های احتیاطی را برای به حداقل رساندن آسیب به غیرنظامیان انجام داده است؟ آیا پیشبینی می‌کرد که انفجار‌ها به اندازه‌ای باشد که به غیرنظامیان آسیب برساند؟ چگونه و چه زمانی دستگاه‌ها برای انفجار تغییر یافتند؟
قوانین جنگ درباره انفجار پیجرها چه می‌گویند؟
این کارشناس در مورد موضوع خاص انفجار پیجرها و بی‌سیم‌ها، قانون جنگ را برجسته کرد که «استفاده از تله‌های انفجاری یا سایر وسایل را به شکل اشیاء قابل‌حمل بی‌ضرر که به‌طور خاص برای حمل مواد منفجره طراحی و ساخته شده‌اند، ممنوع می‌کند».
رژیم صهیونیستی و لبنان هر دو با ممنوعیت بند ۲ ماده ۷ پروتکل دوم اصلاحشده، که در سال ۱۹۹۶ به قوانین بینالمللی جنگ اضافه شد، موافقت کرده‌اند.
دستورالعمل قانون جنگ وزارت دفاع آمریکا، هنگام ارجاع به قانون ۱۹۹۶، از نمونه هدست‌های ارتباطی استفاده می‌کند که نیرو‌های ایتالیایی در طول جنگ جهانی دوم پس از عقب‌نشینی با مواد انفجاری و چاشنی‌های الکترونیکی آن‌ها را به دام انداختند یا برای کشتن دشمنان خود به کار بردند.
فینوکان این سوال را مطرح کرد که آیا تغییر وضعیت پیجرها یا بی‌سیم‌ها با مواد منفجره با معیار‌های قانون مطابقت دارد یا خیر.
انتهای پیام/