اولین بانوی عکاس حرم امامین عسکریین(ع): اعتماد به ساحت مقدس ائمه معصومین (ع) رمز موفقیت است/ در سامرا جا مانده‌ام

خبرگزاری میزان –  تهمینه رحمانی اولین بانوی عکاس حرمین شریفین، در گفت‌وگو با میزان درباره سفرش به سامرا به عنوان اولین عکاس زن و کسی که توانسته از بخش بانوان حرم امامین عسکرین (ع) تصاویری را ثبت کند، گفت: اوایل تیرماه بود که مسئول رسانه‌ای تیم «دوران» به من پیشنهاد داد تا برای عکاسی از حرم امام حسن‌عسکری(ع) آن هم در بخش بانوان عکاسی کنم. این امر برای من که ۱۲ سال قبل توفیق حضور در پیاده‌روی اربعین را داشتم، یک پیشنهاد بکر و عالی بود؛ بنابراین طی هماهنگی با سایر بخش‌هایی که به آن‌ها فعالیت داشتم، تلاش کردم این توفیق را از دست ندهم.

وی ادامه داد: این اولین باری بود که به صورت تنهایی به عراق سفر می‌کردم، ولی از آنجا که هدفم مشخص بود، هیچگونه نگرانی نداشتم. بنابراین شرایط برای سفرم به سامرا مهیا و مناسب بود. نکته جالب اینکه هنگامی که به کربلا رسیدم با کاروانی آشنا شدم که آنان قصد داشتند به کاظمین و سامرا نیز سفر کنند. از این رو با آن‌ها همراه شدم و بعد از ۸ ساعت به سامرا رسیدم. چون شهر سامرا فضایی متفاوت دارد از این رو عکاسی در آنجا نیازمند توجه به برخی از قوانین و مقررات داشت. 

مسئولیتی مهم، زمانی محدود

رحمانی مشکلات عکاسی از بخش بانوان حرم امام حسن‌عسکری (ع) را مورد بررسی قرار داد و بیان کرد: سامرا شهری است که شرایط و ویژگی‌های مختص خود را دارد در همان ابتدای مسیر اطلاعاتی درباره این شهر کسب کردم و مطمئن بودم این شهر با موقعیت خاصش سبب شده تا مسئولیت مهمی را بر عهده من گذاشته شود. پس باید از تمام توانم برای این امر استفاده کنم این در حالی بود که زمانی بسیار محدود برای عکاسی به من در محیطی جدید سپرده شده بود.

اعتماد به ساحت مقدس ائمه معصومین(ع)

وی افزود: چون نگاه من از همان ابتدا ثبت احساسات عاطفی و لحظه‌های خاص زائران با ائمه معصومین (ع) بود و در عین حال خودم هم نگاهی ویژه نسبت به امام حسن‌عسکری(ع) و امام هادی(ع) داشتم بنابراین با اعتماد به ساحت مقدس این ائمه بزرگوار حرکت کردم و هر کجا که با دشواری و سختی مواجه شدم، دست به دامان این بزرگواران شده از آن‌ها مدد طلب کردم و هر بار پاسخ ائمه (ع) را به وضوح لمس کردم. همین امر سبب شد حرکتم را با پشت کار بیشتری ادامه دهم و هرگز به خاطر بعضی از برخورد‌ها دلسرد نشوم. 

این عکاس درباره رویداد‌های اولین روز حضورش برای عکاسی در حرم امامین عسکریین (ع) افزود: روز اول و پس از طلوع آفتاب، بهترین زمان برای ثبت عکس‌ها بود؛ بنابراین به سرعت عازم حرم شدم فضا به ظاهر مناسب بود، چند موکت داخل حرم در حال ارائه خدمات به زائرین‌ بودند و از آنجا که شب گذشته رایزنی‌های لازم را با مسئولان امنیتی حرم را انجام داده بودم، بنابراین فردای آن روز احساس می‌کردم هیچ مشکلی برای عکاسی وجود ندارد، پس از اینکه از محوطه حرم عکس‌هایی گرفتم به داخل رفتم در همین زمان دوربین‌های امنیتی متوجه حضور من شدند؛ در همان ابتدای راه دوربینم را ضبط کردند. ظاهرا با عوض شدن شیفت، و ورود خدام دیگر آن‌ها از حضور من آگاهی نداشتند. همین امر سبب شد تا زمان زیادی از من گرفته شود. در آنجا بود که احساس کردم باید به خود ائمه (ع) متوسل شوم و از آن‌ها یاری بگیرم همین کارو کردم که بسیار راهگشا بود.

وی بیان کرد: گویی کم کم گره‌های سخت باز می‌شدند و من به عنوان اولین عکاس خانم در بخش بانوان حرمین عسکریین (ع) با مسیر جدید روبرو می‌شدم. پس از انجام هماهنگی‌های لازم سرتیم محافظان حرم، بانویی را با من همراه کردند که به عنوان مترجم و همراه مرا در عکاسی یاری کند. اما قوانین سخت و عدم آشنایی این همراه با شرایط عکاسی سبب شد، محدودیت‌هایی در مقابلم قرار بگیرد. با این‌حال، دلم روشن بود که به زودی تغییر و تحولات بیشتری شکل خواهد گرفت. پس از ادامه کار با این همراه منصرف شدم و منتظر اتفاقات در بعد از ظهر شدم.

رحمانی اظهار کرد: بعد از ظهر روز اول و با تغییر شیفت تیم حفاظتی خدام؛ «همراه» دوم که برای من گذاشته شد و نقش یک مترجم بانوی را داشت، مهربان بود و کار عکاسی برای من آسان شد. اگرچه او کمی عجله داشت و این کمی استرس به من وارد می‌کرد، اما هر طور بود. شب اول عکس‌های را برای تایید تحویل دادم. دوست داشتم تصاویر بهتری تهیه و ارائه کنم چون خودم از عکس‌هایم راضی نبودم، اما برخورد‌های روز دوم نشان داد که مسئولین حرم از عکس‌ها بسیار خوششان آمده است. 

در فضای حرم جا مانده‌ام 

وی در توصیف فضای حرم امام حسن عسکری (ع) اظهار کرد: روز دوم در سامرا و حرم امامین عسکریین(ع) کاملا آزادانه به عکاسی پرداختم، زیرا توانسته بودم نظر موافق بخش حفاظت حرم را کسب کنم.  نماز مغرب و لحظاتی که حرم خلوت شده بود به سراغ ضریح رفتم احساس کردم، اکنون اینجا دیگر باید مشغله کار را کنار بگذارم و به تامل بپردازم و در گوشه‌ای خلوت کردم، همین زمان بود که با خودم فکر کردم چه کردم که چنین سعادتی نصیبم شده است، من کجا و این لحظات ناب کجا؟ چگونه شد که علاوه بر عکاسی از حرم امام حسن‌عسکری(ع)و امام هادی، زائر این بزرگواران شدم؟ در کل دو روز و سه شب من در سامرا حضور داشتم، اما به قدری این زمان برایم ارزشمند بود که احساس می‌کنم هنوز در سامرا و در آن فضای قدسی جا مانده‌ام.

این عکاس تاکید کرد: تمام تلاشم این بود که حس و حال زائران را بر هم نزنم و صرفا لحظه‌های خاص را شکار کنم؛ بنابراین سعی کردم تا هوشیارانه عمل کنم و به شکار لحظه‌های ناب عاطفی بین زائر و ائمه معصومین (ع) بپردازم. در انتها یک سری فیلم از ضریح مطهر گرفتم که به لطف و مدد عنایت ویژه امام حسن‌عسکری(ع) و امام هادی(ع) فریم‌های خوبی از آب درآمد. 

رحمانی به ویژگی‌های عکاسی در اربعین اشاره و بیان کرد: عکاسی در حرم امام حسن‌عسکری(ع) آن هم در اربعین بسیار کوتاه بود و امکان اینکه بخواهم ارتباط بسازم وجود نداشت. زیرا من کار مهمتری را در دست داشتم و آن هم ثبت لحظات ویژه و خاص در حرم امام حسن‌عسکری(ع) بود از سوی دیگر وظیفه مهم‌تری بر عهده داشتم و آن اینکه خاطره خوب برای مسئولان حرم برجای بگذارم تا مسیر برای سایر عکاسان زن فراهم شود.

وی تصریح کرد: وقتی شما یک عکاس هستید و صرفا باید با محیط و فضا ارتباط بگیرید، ثبت لحظه‌هایی که زائران ارتباط قلبی، عاطفی و پیوندی خاص با ائمه برقرار کرده‌اند بسیار مهم است. از سوی دیگر این خلوت نباید به هم بخورد این‌ نکات مقوله‌هایی هستند که به عنوان خط قرمز شناخته می شود و باید به آن توجه می‌کردم. 

رحمانی درباره شباهت‌ها و تفاوت‌های عکاسی در حرم امام رضا (ع) و امامین عسکریین(ع) تصریح کرد: عکاسی در عتبات عالیات ویژگی‌ها و خط قرمز‌های خاص خود را دارد، اما با این حال باید تاکید کنم که عکاسی در حرم امام رضا (ع) برای بانوان محدودیت‌های بسیاری دارد، زیرا حتی اگر مجوز عکاسی از تمام صحن‌ها را داشته باشی باز هم به بانوان اجازه عکاسی از پشت بام، رواق‌ها و صحن انقلاب داده نمی‌شود. گویی یک رقابت نانوشته و تنگاتنگ برای عکاسان زن و مرد در نظر گرفته شده است. اما در کل از اینکه توانستم به عنوان یک عکاس زن به حرم امام حسن‌عسکری(ع) رفته و بخش بانوان را به تصویر بکشم به خود می‌بالم و افتخار می‌کنم. ترجیح می‌دهم از این منظر نگاه کنم که سختی‌های مسیر عکاسی سبب می‌شود تا بیشتر از پتانسیل‌های درون خود استفاده کنیم و خروجی بهتری را ارائه کنم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: مسئولان حرم امام حسن‌عسکری(ع) از نتایج عکاسی خرسند بودند و در آخرین لحظات حضورم مرا شگفت زده کردند، زیرا هدایایی به من دادند که نه از بعد مادی بلکه از زاویه معنوی ارزشمند هستند. آن‌ها بخشی از سنگ‌های حرم در گذشته را به من دادند همچنین آب سردابی که در روز‌های مشخص روان می‌شد و چند قلم دیگر که همگی برایم بسیار بسیار ارزنده هستند.

انتهای پیام/