سرنوشت جهان زیر فشار ماشین جنگی مبتنی بر هوش مصنوعی

خبرگزاری میزان – نسل‌کشی مداوم و مستمر با استفاده از فناوری‌های پیشرفته منادی سرنوشتی است که پیش روی بقیه جهان قرار دارد.

به گزارش الجزیره، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، در سخنرانی خود در کنگره آمریکا در جولای ۲۰۲۴ (تیر سال جاری)، ادعا‌های خود را در مورد غزه جدید مطرح کرد تا این منطقه را پس از پایان تجاوز وحشیانه رژیم صهیونیستی توصیف کند؛ او مدعی آینده‌ای با امنیت، رفاه و صلح شد.

دفتر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در ماه مه سال جاری (اردیبهشت) طرحی مفصل به نام غزه ۲۰۳۵ منتشر کرد که شامل طرح‌هایی موسوم به بازسازی از هیچ، طراحی‌های مدرن و ... بود.

جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، درباره ادعا‌های نتانیاهو اظهارنظری نکرده است، اما در سخنرانی اواخر مه خود که طرح آتش‌بس سه مرحله‌ای را ارائه می‌کرد، به طرح بازسازی بزرگ غزه اشاره کرد؛ پس از آن، قطعنامه ژوئن (خرداد) شورای امنیت سازمان ملل از ابتکار بایدن حمایت کرد.

این تحولات حاکی از مسیری نگران‌کننده برای آینده مردم فلسطین است؛ عناصر پشت این نسل‌کشی، پس از پایان قتل‌عام همچنان به این رویه ادامه خواهند داد؛ قتل‌عامی که در صورت خنثی و متوقف نشدن، به تداوم نابودی سرزمین‌های فلسطینی و فقر و در مجموع انسانیت‌زدایی فلسطینی‌ها منجر می‌شود.

عناصر نسل‌کشی در غزه همچنین آینده‌ای غیرانسانی و دیستوپیک (ویران‌شهری) را برای بسیاری از جمعیت‌های دیگر در منطقه و فراتر از آن ترسیم خواهند کرد.

ویران‌شهری بناشده روی گور‌های دسته‌جمعی

طرح غزه ۲۰۳۵ نتانیاهو اگرچه غیرواقعی است، اما نباید سبب چشم‌پوشی از این واقعیت شود که چشم‌اندازی از تمدنی است که در محافل فین‌تک (فناوری مالی) برای پیشرفت آینده‌نگرانه به مخاطبان جهانی فروخته می‌شود.

غزه ۲۰۳۵ باریکه را به‌عنوان یک کلون ثروتمند از یک شهر تجاری و صنعتی شده جهانی یا دولت شهری ثروتمند به تصویر می‌کشد؛ براساس این تصاویر ادعایی از غزه، باریکه محله صهیونیست‌نشین و منطقه آزاد تجاری در فلسطین خواهد بود که ثمرات فناوری و تمدن را برای ساکنان آن و جهان به ارمغان می‌آورد (!).

این نخستین بار نیست که تمدن غربی به دنبال ساخت و توسعه در مناطق مختلف است؛ اما پروژه ۲۰۳۵ در غزه به شکلی ویژه وحشیانه و غیرانسانی است؛ متحدان غربی رژیم صهیونیستی نیز از این پروژه دفاع و آن را با عبارت‌هایی مانند دفاع از خود و به‌اصطلاح تنها دموکراسی در غرب آسیا توجیه می‌کنند.

پروژه ۲۰۲۳۵ تاکنون حدود ۴۰ هزار کشته و هزاران مفقود برجای گذاشته است؛ برآورد‌های علمی شمار قربانیان غزه طی ۱۰ ماه گذشته را ۱۸۶ هزار نفر اعلام کردند؛ بمباران مستمر غزه از جمله مناطق امن باریکه در کنار گرسنگی تحمیلی و بیماری گسترده احتمالا این ارقام تکان‌دهنده را افزایش خواهد داد.

در حالی که برخی وحشی‌گری رژیم صهیونیستی را به یک آسیب‌شناسی انتقام‌جویانه نسبت می‌دهند، یک منطق اقتصادی روشن پشت آن وجود دارد و همین منطق اقتصادی باعث می‌شود نسل‌کشی در حال انجام حتی وحشتناک‌تر شود.

فرهنگ و زندگی بومی فلسطین بر مراقبت دقیق از زمین که در رشد آهسته درخت زیتون تجسم یافته است، باید از بین برود تا راه برای استخراج بسیار سریع و با فناوری پیشرفته هموار شود؛ به‌اصطلاح پیشرفتی که بر روابط اجتماعی و محیط‌زیست پایدار تاثیر می‌گذارد و آغازگر یک ویران‌شهر بی‌چهره خواهد شد.

اظهارات نتانیاهو در کنگره آمریکا درپی آشکار شدن نسل‌کشی در غزه، تلاشی است برای پوشاندن رنج فلسطینی‌ها با به‌اصطلاح جذابیت بازسازی از طریق طرح‌هایی مانند غزه ۲۰۳۵، اما این فقط یک موضع‌گیری و دیدگاه خلق‌الساعه نیست، بلکه همان چیزی است که نخبگان سیاسی در اراضی اشغالی و فراتر از آن به سمت آن حرکت می‌کنند.

طی ۹ ماه گذشته، جلسه‌هایی بین شرکت‌ها و نهاد‌های تجاری و سیاسی مختلف برای بحث در مورد پروژه‌های بزرگ بازسازی غزه برگزار شده است، در حالی که جمعیت غزه در حال نابودی است.

شرکت‌کنندگان شامل یک شرکت طراحی پروژه‌های توسعه شهری در مقیاس بزرگ و یک شرکت مشاوره بین‌المللی بزرگ هستند؛ در عین حال، جرد کوشنر، داماد دونالد ترامپ، نامزد ریاست جمهوری آمریکا، آشکارا از پتانسیل بسیار ارزشمند آب در غزه ستایش کرده است.

مولفه‌های اجرای غزه ۲۰۳۵ حتی در شیوه‌ای که راست افراطی کابینه نتانیاهو برای اداره اراضی اشغالی تلاش می‌کند، آشکار است؛ برای مثال، بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی رژیم صهیونیستی، بودجه سراسری را برای سال ۲۰۲۵ پیش می‌برد که ریاضت اقتصادی را بر ساکنان اراضی اشغالی تحمیل می‌کند و بخش‌های فناوری پیشرفته و املاک و مستغلات را در اولویت قرار می‌دهد.

• بیشتر بخوانید:
• آغاز هوش مصنوعی، پایان حقوق بشر؟
• فناوری‌های نابودی در خدمت رژیم صهیونیستی؛ جولان مرگ ارتش رباتیک در غزه

یک آزمایشگاه در فضای باز برای جنگ با هوش مصنوعی

آینده‌ای با فناوری پیشرفته مستلزم نیرویی با فناوری پیشرفته است که ابتدا پایه و اساس را پایه‌گذاری کند؛ رژیم صهیونیستی که پیش از این صادرکننده بزرگ فناوری نظامی است، همه پیشرفت‌های مخرب خود را برای آزمایش نبرد بر روی فلسطینی‌ها به کار گرفته است.

مرسوم‌ترین آن‌ها مطمئنا هوش مصنوعی (AI) بوده است که اکنون بر میدان جنگ در غزه حاکم است؛ شرکت‌های فناوری جهانی و آمریکایی شرکای دیرینه رژیم صهیونیستی در این زمینه بوده‌اند.

براساس بررسی مجله صهیونیستی +۹۷۲، هوش مصنوعی ایجاد هدف‌ها و تصمیم‌گیری انسانی در میدان نبرد را برون‌سپاری کرده است، و راه‌های مقرون‌به‌صرفه یعنی بمب‌های ۲ هزار پوندی را برای از بین بردن کل ساختمان‌های غزه در پیش گرفته است.

شماره تلفن و داده‌های رسانه‌های اجتماعی به این سلاح‌های هوش مصنوعی متصل شده‌اند، که ظاهرا براساس گروهی که در واتس‌اپ حضور دارند، تصمیم می‌گیرند که آیا یک فلسطینی باید زنده بماند یا بمیرد.

در عین حال، رسانه‌های جهانی گزارش داده‌اند که تماشاگران مختلفی از جمله دانش‌آموزان صهیونیست از نزدیک آنچه را که در غزه به‌عنوان آزمایشگاه فضای باز رژیم صهیونیستی برای جنگ‌های شهری هوش مصنوعی رخ می‌دهد، تماشا می‌کنند.

نسل‌کشی آشکار نمی‌تواند ما را به یاد «فئودالیسم تکنولوژی» بیاندازد، مفهومی که برای توصیف جهش نظام سرمایه‌داری جهانی به سیستمی که قدرت را از طریق فناوری‌های دیجیتال تحت کنترل نخبگان کوچک متمرکز می‌کند، ابداع شد.

به نظر می‌رسد که در غزه رعیت‌های بی‌قدرت به توده‌ای بی‌شکل انسانی تبدیل شده‌اند که عنوان منبعی برای دستکاری یا از بین بردن به میل اربابان فناوری جنگ هستند.

نسل‌کشی در غزه همچنین بررسی گونتر آندرس، فیلسوف اتریشی را به ذهن متبادر می‌کند که هدف نهایی فناوری از بین بردن انسان است؛ این امر را می‌توان در سطح اجتماعی مشاهده کرد، زیرا تجربه انسانی در خاکستر جریان‌های بی‌پایان رسانه‌ای کهنه می‌شود؛ البته این موضوع در سطح مادی نیز با به‌کارگیری فناوری‌های نسل‌کشی وجود دارد.

آندرس و شماری دیگر از متفکران هشدار دادند که این موضوع که نسل کشی‌ها ریشه در فرآیند‌های فرهنگی و اقتصادی دارند، نباید فراموش شوند.

سرنوشت بشریت در ابهام

با نگاهی به تحولات جهانی و نگاه ویژه به غزه، آشکار است که جهان هشدار‌ها را جدی نگرفته و در وحشت نابودی گسترده صنعتی قرار دارد که منطقی و اخلاقی توصیف می‌شود، اما شکست وحشتناک قرن بیست‌ویکم در پایبندی به تعهد «دیگر هرگز» است.

سازمان ملل و رژیم حقوقی بین‌المللی که به منظور حمایت از حقوق و حیثیت جهانی بشر ایجاد شده اند، نشان داده‌اند که قدرت تنظیم واقعی امور انسانی را ندارند.

حتی سیاستمداران میانه رویی مانند جوزپ بورل، نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور بین‌الملل، این واقعیت را به وضوح اعلام کرده‌اند؛ وی در ماه مارس (اسفند سال گذشته) گفت: غزه قبرستان ده‌ها هزار نفر و گورستان بسیاری از مهم‌ترین اصول حقوق بشردوستانه است.

کریس هجز، روزنامه‌نگار سابق نیویورک تایمز، به شکل تکان‌دهنده‌ای یادآوری کرد که در جهانی که در محاصره سودجویی با تمرکز شدید بر قدرت نظامی و مالی است که باعث یک فاجعه آب‌وهوایی در طول مسیر می‌شود، نسل‌کشی یک ناهنجاری نیست، بلکه یک هنجار جدید خواهد بود.

از آنجایی که کرامت انسانی از سوی ماشین جنگی سودآور و مبتنی بر هوش مصنوعی تضعیف می‌شود و منابع سیاره زمین و زندگی انسان‌ها به‌طرز شرورانه‌ای برای جمع‌آوری ثروت برای نخبگان فین‌تک استخراج می‌شوند، این به مردم جهان بستگی دارد طرح غزه ۲۰۳۵ را بخواهند یا نه.

انتهای پیام/