یزید اسلام را زیر پا گذاشت و به خط قرمز‌های امام حسین (ع) تعدی کرد

حسن طاهری کارشناس علوم قرآنی در گفت‌وگو با میزان درباره ورود کاروان امام حسین (ع) به کربلا گفت: براساس بررسی‌های تاریخی کاروان همراه با سیدالشهدا (ع) روز دوم محرم به سرزمین کربلا رسیدند. به محض ورود به این منطقه مرکب امام حسین (ع) توقف کرد و دیگر حرکت نکرد، بنابراین مرکب را عوض کردند و یکی دیگر آوردند، ولی باز هم حرکت نکرد.

وی ادامه داد: پیش از این واقعه کربلا، پیامبراسلام (ص) و امیرالمومنین (ع) مطالبی در مورد واقعه کربلا بیان کرده بودند. امام حسین (ع) بعد از اینکه با عدم حرکت مرکب مواجه شدند، سؤال کردند که نام این سرزمین چیست؟ یکی گفت قاضریه، یکی دیگر گفت نینوا و دیگری گفت کربلا، امام با شنیدن نام کربلا، گفت: خدایا به تو پناه می‌برم از کرب و بلا و رو به‌سوی کاروانیان کردند و فرمودند: این‌جا همان سرزمینی است که ما کشته و به شهادت می‌رسیم و اهل بیت (ع) به اسارت می‌روند.

طاهری تاکید کرد: امام حسین (ع) از حر خواست تا به کاروان کربلا اجازه دهد تا از این منطقه خارج شوند، اما حر نامه عبیدالله و پیک او را به امام حسین (ع) نشان داد که در نامه از حر خواسته شده بود تا سید الشهدا (ع) را در بیابانی خشک و بدون آب و علف نگه دارند تا سایر سربازان دشمن به سپاه حر ملحق شوند. با این حال حضرت از حر خواستند تا همراه کاروان در محلی نزدیک‌تر به رود فرات خیمه بزنند. آن‌ها کمی جلوتر رفتند و حر در مقابل امام حسین (ع) و کاروان ایستاد و راه را بر آنان بست بدین ترتیب آنان را از ادامه مسیر باز داشت.

وی به نام کربلا اشاره و تصریح کرد: امام حسین (ع) با شنیدن نام کربلا فرمود: این جا، جایگاه رنج و بلا است؛ پدرم هنگام حرکتش به سوی صفین، از این جا گذشت و من با او بودم. امیرالمومنین (ع) نیز وقتی نام این مکان را شنیدند، فرمود: این‌جا، جایگاه فرود آمدن مرکب‌های حسین و کاروان همراه او است و در ادامه جایگاه ریخته شدن خون شهدا را بیان کردند. پس امام حسین (ع) نیز همین جا چادر زدند.

این کارشناس علوم قرآنی بیان کرد: بنا بر روایت‌های تاریخی امام حسین (ع) قبل از شهادتشان، همه زمین کربلا را از ساکنین غاضریه و نینوا به مبلغ ۶۰ هزار درهم خریداری کرد و به خود آنان صدقه داد و با آن‌ها شرط کرد که مردم را به محل قبر آن حضرت راهنمایی کنند و از آن زائران به مدت سه روز پذیرایی کنند.

وی سیره سیاسی امام حسین (ع) را مورد بررسی قرار داد و بیان کرد: سیدالشهدا (ع) هرگز شروع‌کننده جنگ و درگیری نبودند. ایشان از همان ابتدا به صورت واضح و مشخص اعلام کردند که نمی‌توانند با رویکرد ضد اسلامی یزد موافقت کرده و در برابر ظلم و اسلام ستیزی پنهان او سکوت کرده و با او بیعت کنند.

طاهری خط قرمز‌های امام حسین (ع) را قابل توجه دانست و تاکید کرد: دلیل عدم بیعت امام حسین (ع) خط قرمز‌های سید الشهدا (ع) بود. حتی ایشان حاضر شدند تا به عنوان شهروند عادی زندگی کنند، اما بیعت نکنند. مردم کوفه امیرالمؤمنین (ع) و امام حسن (ع) می‌شناختند و به خوبی می‌دانستند که حکومت نباید موروثی شود. به عبارت دیگر، عدم شایستگی، اجباری بودن بیعت و منکر بزرگ موروثی کردن خلافت را به خوبی می‌دانستند و به همین دلیل با امام حسین بیعت کردند، اگرچه وقتی با تهدید حاکم کوفه روبه‌رو شدند ترسیدند، اما حقیقت طلبی و زیر بار ظلم نرفتن امام حسین (ع) ایشان را الگوی آزادگان عالم کرد.

انتهای پیام/