توافق ایتالیا و آلبانی در موضوع مهاجران؛ حقوق بشری که نقض می‌شود
خبرگزاری میزان - تصور کنید که شما یک دولت نژادپرست غربی هستید که با هجوم پناهجویان، که بسیاری از آن‌ها رنگین‌پوست هستند، مواجه شده‌اید. آیا رویای این را ندارید که آن‌ها را به سرزمینی دور منتقل کنید تا دور از دید دیگران با آن‌ها برخورد شود؟
الجزیره در مقاله‌ای می‌نویسد: این رویا در حال تبدیل شدن به واقعیت برای ایتالیا است؛ جایی که جورجیا ملونی، نخست‌وزیر این کشور از حزب راست افراطی بر توافق با آلبانی (کشوری در بالکان) برای باز کردن ۲ مرکز پردازش برای پناهجویان دریایی که در مسیر سواحل ایتالیا رهگیری می‌شوند، نظارت می‌کند.
انتظار می‌رود که این مراکز که در شهر‌های شنگین و جادر در شمال آلبانی قرار دارند، تا ۳۶ هزار نفر در سال را در خود جای دهند.
این طرح برای دوره ۵ ساله اولیه دست‌کم ۶۷۰ میلیون یورو (۷۲۰ میلیون دلار) هزینه برای ایتالیا خواهد داشت. اما ظاهرا این هزینه ارزش آن را برای دولت ملونی دارد تا امتیاز‌های ملی‌گرایانه بیگانه‌ستیزی را برای خود جمع‌آوری شود.
توافق برای نقض حقوق بشر
ملونی که با مجموعه‌ای از وعده‌های فاشیست پسند، از جمله تعهد برای مهار مهاجرت، به قدرت رسید، در ۵ ژوئن (۱۶ خرداد) به آلبانی سفر کرد تا از مستعمره‌های کیفری مهاجران (مراکز رسیدگی به درخواست‌های پناهندگی) بازدید کند. به گفته ملونی این مراکز تا آگوست (مرداد/شهریور) راه‌اندازی خواهند شد.
اورسولا فون‌درلاین، رئیس کمیسیون اروپا، توافق ایتالیا و آلبانی را به‌عنوان یک ابتکار مهم ستایش کرده است. فون‌درلاین این طرح را به‌عنوان نمونه‌ای از تفکر خارج از چارچوب، مبتنی بر تقسیم عادلانه مسئولیت‌ها با کشور‌های ثالث در راستای تعهد‌ها بر‌اساس قوانین اتحادیه اروپا و بین‌المللی، خوانده است.
نباید فراموش کرد که این توافق در واقع نقض قوانین بین‌المللی حاکم بر امداد و نجات در دریا و همچنین نقض ممنوعیت بازداشت خودکار است.
همچنین مشخص نیست که چرا آلبانی باید مسئولیت تقسیم بار رسیدگی به پناهندگان را برعهده بگیرد. آلبانی کشوری است که خود زمانی مستعمره ایتالیا بود.
استثمار‌های قرن بیستم ایتالیا در آفریقا مستلزم انجام نسل‌کشی در لیبی و ایجاد وحشت در اتیوپی بود. اما حال از نظر ایتالیایی‌ها مردم این کشور‌های آفریقایی به دلیل وضعیتی که ریشه در استثمار‌های قرن بیستم ایتالیا دارد، نباید به این کشور مهاجرت کنند.
توافق ایتالیا و آلبانی از یک جهت منحصر به فرد است؛ مراکز پردازش در شنگین و جادر تحت صلاحیت ایتالیا خواهد بود نه آلبانی.
در حالی که ملونی طرح آلبانی را به‌عنوان یک «بازدارنده فوق‌العاده در برابر مهاجران غیرقانونی که تلاش می‌کنند خود را به ایتالیا و اروپا برسانند» تبلیغ کرده، اما بدون شک ثابت خواهد شد که این فقط یک طرح پرهزینه دیگر برای نقض حقوق بشر است.
نمونه‌های دیگر نقض حقوق پناهجویان در غرب
همان‌طور که کارشناسان می‌گویند، پردازش پناهندگی در خارج از کشور‌های غربی و متحدان آن‌ها عجیب نیست و قابل پیش‌بینی بوده است.
به‌عنوان مثال، استرالیا از سال ۲۰۰۱ پناهجویان ورودی را به جزیره نائورو در اقیانوس آرام و همچنین جزیره مانوس پاپوآ گینه‌نو منتقل کرده است؛ ترتیبی که از نظر جسمی و روانی مخرب بوده و به خودکشی و اقدام به خودکشی متعدد از سوی پناهجویان در میان سایر اشکال خودآزاری منجر شده است.
در همین حال، انگلیس تهدید کرده که سرانجام در ماه جولای (تیر/مرداد) طرح موردانتظار خود را برای اخراج پناهجویان به رواندا در هزاران کیلومتر دورتر اجرا خواهد کرد.
سپس، رویکرد آمریکا در مورد پناهندگی وجود دارد، که این مفهوم را به‌طور کامل از بین می‌برد.
انتهای پیام/