صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

جزئیاتی جدید از وضعیت زندان‌های آمریکا در دوره کرونا؛ ۶ هزار نفر در یک سال جان باختند

۰۲ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۹:۵۶:۲۲
کد خبر: ۴۷۶۹۱۱۷
دسته بندی‌: حقوق بشر ، عمومی
داده‌ها نشان می‌دهد که در اوج همه‌گیری کرونا در سال ۲۰۲۰، افراد در زندان‌های آمریکا حدود ۳.۵ برابر بیشتر از افراد خارج از خانه جان خود را از دست دادند و تنها در یک سال ۶ هزار نفر جان باختند.

خبرگزاری میزان - زمانی که همه‌گیری کرونا شروع شد، پیش‌بینی این که افراد زندانی در معرض خطر بیشتری قرار دارند، دشوار نبود؛ بسیاری از زندان‌ها و بازداشتگاه‌های آمریکا مکان‌های شلوغ و کثیف با دسترسی نامتناسب به مراقبت‌های بهداشتی هستند و زمینه‌ای برای رشد ویروس بسیار مسری در آن‌ها فراهم بود.

با وجود این، کار مستندسازی مرگ‌ومیر‌ها در زندان‌های آمریکا بر عهده گروه‌های تحقیقاتی و خبرنگاران است.

اکنون، یک مطالعه سراسری با همکاری بین دانشگاه کالیفرنیا، ایروین و بریگام و بیمارستان زنان، نشان می‌دهد که در اوج همه‌گیری کرونا در سال ۲۰۲۰، افراد داخل زندان در آمریکا حدود ۳.۵ برابر بیشتر از جمعیت عمومی این کشور جان خود را از دست دادند.

محققان دریافتند با استفاده از اعدادی که از سیستم‌های زندان ایالتی و اداره فدرال زندان‌ها در آمریکا جمع‌آوری کرده بودند، بیش از ۶ هزار زندانی در سال اول همه‎گیری کرونا در آمریکا جان خود را از دست دادند.

تجزیه و تحلیل پروژه مارشال از داده‌هایی که محققان منتشر کردند نشان می‌دهد که نرخ کلی مرگ و میر در زندان‌ها دستکم ۵۰ درصد افزایش یافته و به طور بالقوه از ۷۵ درصد فراتر رفته است و در سال ۲۰۲۰ حدود ۵۰ نفر یا بیشتر از هر ۱۰ هزار نفر در زندان جان خود را از دست دادند.

این ویروس به‌ویژه افراد سالخورده را به شدت تحت تأثیر قرار داد؛ نائومی سوگی، نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: در ۷ ایالتی که داده‌های سنی مشترک داشتند، نرخ مرگ و میر برای افراد ۵۰ ساله و بالاتر به مراتب بیشتر از سایرین افزایش یافته و این امر تایید دوباره آسیب‎پذیری زندانیان مسن است.

در همان زمان، شمار زندانیان در سال اول همه‌گیری کرونا کاهش یافت، اما نه به این دلیل که تعداد زیادی از افراد آزاد شدند.

علیرغم طیف وسیعی از گروه‌ها و نهادهای حقوق بشری که خواستار آزادی زندانیان شدند -به ویژه برای افراد مسن که خطرات سلامتی بالاتری دارند و از نظر آماری احتمال کمتری برای ارتکاب جرم دارند- داده‌ها نشان می‌دهد که افراد کمتری نسبت به یک سال معمولی در سال ۲۰۲۰ آزاد شدند.

علت کاهش شمار زندانیان آمریکایی در آن زمان موضوع دیگری بود؛ یک اتفاق چشمگیر رخ داد و ورود افراد به زندان کاهش یافت.

کاهش سرعت پذیرش به این معنی است که سیستم‌های زندان‌های آمریکا تعداد افراد جوانی را که در معرض ابتلا به کرونا هستند کاهش می‌دهد.

داده‌های اداره آمار دادگستری آمریکا نشان می‌دهد که تا پایان سال ۲۰۲۰، تعداد افراد در زندان‌های ایالتی زیر ۵۵ سال ۱۷ درصد کاهش داشته، در حالی که جمعیت ۵۵ ساله و بالاتر ۶ درصد کاهش یافته است.

ایالت‌ها و دولت فدرال آمریکا ابزار‌های قانونی برای آزادی دستکم برخی از افراد دارند، اما به ندرت از آن‌ها در فوری‌ترین مرحله همه‌گیری کرونا استفاده کردند.

در اکثر ایالت‌های آمریکا، تنها فرماندار و هیئت آزادی مشروط می‌توانند افراد را بدون حکم دادگاه از زندان آزاد کنند.

اکثر قوانین اساسی ایالتی به فرمانداران اجازه می‌دهد تا در یک حکم کیفری که به عنوان مهلت تعلیق شناخته می‌شود، وقفه و همچنین تخفیف صادر کنند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا احکام را کوتاه کرده و افراد را بدون نظارت پس از آزادی یا انتظار بازگشت آن‌ها آزاد کنند.

هیچ فرماندار ایالتی آمریکا در دوره کرونا از هیچ کدام از این دو اختیار برای آزادی افراد در مقیاس بزرگ استفاده نکردند؛ راشل بارکو، استاد حقوق در دانشگاه نیویورک، این اقدام نکردن برای آزادی زندانیان را یک «محاسبه سیاسی نادرست» نامید، که با این نگرانی مرتبط است که حتی یک جنایت از سوی فردی که آزاد شده می‌تواند به طوفان رسانه‌ای تبدیل شود.

اکثر افرادی که به دلیل کرونا از زندان‌های ایالتی آمریکا خارج شدند از سوی هیئت‌های آزادی مشروط آزاد شدند؛ در آیووا، هیئت آزادی مشروط جلسات بیشتری برگزار کرد و در سال ۲۰۲۰ افراد بیشتری را نسبت به سال ۲۰۱۹ آزاد کرد.

براساس داده‌های جمع‌آوری‌شده از سوی خانواده‌ها علیه حداقل‌های اجباری، در اقلیت ایالت‌ها، مقامات زندان‌ها اختیار محدودی برای آزادی زندانیان -معمولا به دلیل بیماری لاعلاج یا ناتوانی کامل جسمی یا شناختی یا جست‌وجوی انواع خاصی از مراقبت‌های پزشکی بستری- دارند.

با این حال، این سیاست‌ها برای رهایی افراد براساس خطر بیماری در آینده طراحی نشده‌اند؛ یک استثنا مینه‌سوتا بود، جایی که این ایالت پس از گسترش موقت برنامه خود به افرادی که در معرض خطر «نتایج بد» بیماری بودند، ۱۵۸ نسخه پزشکی را اعطا کرد.

انتهای پیام/



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *