صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

پرونده غزه در لاهه؛ دادگاهی برای به چالش کشیدن استاندارد‌های دوگانه غرب

۲۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۳:۰۳:۴۲
کد خبر: ۴۷۶۸۶۱۲
دسته بندی‌: حقوق بشر ، عمومی
دیوان بین المللی دادگستری در جریان پرونده‌های مربوط غزه به عرصه‌ای برای بازخوانی تاریخ نسل‌کشی، آپارتاید و استعمار غرب تبدیل شده است.

خبرگزاری میزان – جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه سبب شد تا دیوان بین‌المللی دادگستری ICJ (لاهه) به عرصه‌ای دیگر برای به نمایش درآمدن استاندارد‌های دوگانه کشور‌های غربی و به چالش کشیدن تاریخ جنایت‌های آن‌ها تبدیل شود.

حضور آلمان در دیوان بین‌المللی دادگستری به دلیل رسیدگی به اتهام کمک به نسل‌کشی و نقض قوانین بین‌المللی بشردوستانه در غزه، نمود دیگری از استاندارد‌های دوگانه غربی است؛ جلسات استماع برگزار شده در ۸ و ۹ آوریل ۲۰۲۴ (۲۰ و ۲۱ فروردین ۱۴۰۲) برای رسیدگی به شکایت نیکاراگوئه در عالی‌ترین نهاد قضایی سازمان ملل فرصتی برای افشاگری در این باره بود.

شکایت حدودا ۵۰ صفحه‌ای نیکاراگوئه به دیوان بین‌المللی دادگستری آلمان را متهم می‌کند که به تعهدات خود براساس کنوانسیون نسل‌کشی برای جلوگیری از این جنایت در غزه عمل نکرده است؛ براساس این شکایت آلمان متهم به کمک به نسل‌کشی و نقض قوانین بین‌المللی بشردوستانه از طریق حمایت سیاسی، مالی و نظامی خود از رژیم صهیونیستی و همچنین تعلیق کمک‌های مالی به آنروا (آژانس امدادرسانی و کاریابی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی) است.

با توجه به فوریت وضعیت، نیکاراگوئه خواستار پنج اقدام موقت جهت جلوگیری از تسهیل نسل‌کشی شد؛ از جمله درخواست‌های نیکاراگوئه می‌توان به توقف ارسال تسلیحات به رژیم صهیونیستی و از سرگیری کمک‌های مالی به آنروا جهت تضمین تامین کمک‌های بشردوستانه کافی به فلسطین اشاره کرد.

استدلال‌های ارائه شده از سوی تیم حقوقی آلمان در دومین جلسه استماع دیوان بین‌المللی دادگستری قانع‌کننده نبود؛ نماینده آلمان تلاش کرد با نمایش موجی از اسلاید‌های پاورپوینت اهمیت ارسال تسلیحات آلمان به رژیم صهیونیستی را کم اهمیت جلوه بدهد.

ادعای تیم حقوقی آلمان درباره اندک بودن تسلیحات جنگی ارسال شده از آلمان به اراضی اشغالی پس از هفت اکتبر و تمایز آن با آنچه آن‌ها صادرات دیگر تجهیزات نظامی آشکارا تلاشی برای فریب دیوان و افکار عمومی بود.

نکته قابل تامل در این روند، تلاش نکردن آلمان برای مخالفت با اسناد مبنی بر نسل‌کشی بود که نیکاراگوئه به دیوان ارائه کرد؛ ظاهرا برلین به خوبی دریافته است که نمی‌تواند فاجعه انسانی هولناکی که رژیم صهیونیستی طی شش ماه گذشته در اراضی اشغالی رقم زده، انکار کند.

عجیب‌تر آن که آلمان در دفاع از خود در دیوان بین‌المللی دادگستری مدعی شد که به رژیم صهیونیستی درباره حمله نظامی به رفح، جنوبی‌ترین نقطه غزه که اکنون به محل اسکان حدود ۲ میلیون آواره فلسطینی تبدیل شده، هشدار داد.

آلمان در حالی به صادرات تسلیحات به رژیم صهیونیستی ادامه داد که علاوه بر گزارش‌های متعدد درباره نسل‌کشی این رژیم در غزه، دیوان بین‌المللی دادگستری در پرونده شکایت آفریقای جنوبی از رژیم صهیونیستی به اتهام نسل‌کشی دستور اقدام‌های موقت را صادر کرده بود.

همین موضوع نشان‌دهنده پوچی و ریاکارانه بودن ادعا‌های آلمان و دیگر کشور‌های غربی در موضوع حقوق بشر است؛ آن‌ها در حالی که خطر نسل‌کشی همچنان غزه را تهدید می‌کند، به حمایت بی‌قیدوشرط خود از رژیم صهیونیستی ادامه می‌دهند.

از سوی دیگر آلمان در کنار شماری از همقطاران مدعی خود نه براساس اسناد بلکه صرفا براساس القا‌های غیرقابل تایید رژیم صهیونیستی تصمیم به توقف کمک مالی به آنروا گرفتند.

توقف کمک به آنروا برای ۲.۲ میلیون نفری که روزانه برای بقای خود می‌جنگند، همدستی در جنایت در همان سطح ارسال تسلیحات به رژیم صهیونیستی است.

آنچه مشخص است آلمان مانند دیگر کشور‌های غربی فقط زمانی حقوق بین‌الملل و حقوق بشر را می‌پذیرد که منفعتی برای برلین داشته باشد؛ کشور‌های غربی مدت‌ها است که حقوق بین‌الملل را به ابزاری برای سیاست‌های منفعت‌محور خود تبدیل کرده‌اند.

صرف نظر از حکم دیوان بین‌المللی دادگستری در پرونده‌های شکایت نیکاراگوئه از آلمان به اتهام مشارکت در نسل‌کشی رژیم صهیونیستی و آفریقای جنوبی از این رژیم به اتهام نسل‌کشی در غزه، آنچه مشخص است اینکه پیامد‌های استاندارد‌های دوگانه غربی در جنگ غزه به اوج رسید و مهلک‌تر از هر بازه زمانی دیگر شد.

این امر نه فقط سبب از دست رفتن آخرین بقایای اعتبار کشور‌های غربی می‌شود، بلکه به فرسایش قوانین بین‌المللی، دیپلماسی و سازمان ملل به‌عنوان دستاورد‌های تمدنی جهت حفاظت از جان انسان‌ها و حفظ صلح می‌شود.

در عین حال، دیوان بین‌المللی دادگستری در پی طرح شکایت‌های مرتبط با غزه، به محلی برای بررسی کارنامه استعمار غرب نیز تبدیل شده است؛ اگرچه غزه از نظر جغرافیایی هزاران کیلومتر با کشور‌های مطرح کننده شکایت و حامیان شکایت‌ها فاصله دارد، اما فاصله تاریخی آن‌ها اندک است و تجربیات مشترک زیادی میانشان وجود دارد.

آفریقای جنوبی، نیکاراگوئه، نامیبیا، ... و به عبارت بهتر کشور‌های یاد شده همگی تجربیاتی تلخ از نسل‌کشی، آپارتاید و استعمار دارند.

انتهای پیام/



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *