«جهاد خودکفایی» در جمهوری اسلامی ایران از نیروی هوایی شروع شد
قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، حدود ۵۵ هزار مستشار آمریکایی در ارتش و وزارت دفاع وجود داشت و از این میان بیشترین تعداد مستشاران در نیروی هوایی مستقر بودند. مستشاران آمریکایی نیروی هوایی ۲ برابر پرسنل ایرانی این نیرو بودند. این مستشاران بعد از خروج از ایران در مصاحبه‌هایی که با سی‌ان‌ان و فاکس‌نیوز داشتند، مدام از فلج شدن نیروی هوایی ایران تا چند ماه دیگر خبر می‌دادند، اما «جسارت»، «غرور ملی» و «نیاز ما به هواپیمای جنگنده»، سبب شد که ما در نیروی هوایی دستان‌مان را بر روی زانوهای خودمان بگذاریم. سرویس کردن مدام یک جنگنده اعم از اف ۱۴، اف ۵، فانتوم و ... نیاز به علم و دانش زیادی دارد. ما می‌دانستیم که بعد از انقلاب، دیگر کسی نیست که در این زمینه به ما کمک کند و به نوعی توفیق اجباری به دست آوردیم که خودمان راه آینده نیروی هوایی را ترسیم کنیم. به عبارت دیگر، بنیان «جهاد صنعتی» و «جهاد خودکفایی» در نظام جمهوری اسلامی ایران، از نیروی هوایی شروع شد و بعد سایر نیرو‌ها به سراغ آن رفتند. جهاد خودکفایی نهاجا که یک حرکت انقلابی تمام عیار بود، از پایگاه‌های نیروی هوایی تهران آغاز شد و به سرعت در تمام پایگاه‌های نهاجا در سراسر کشور نضج گرفت.