گزارش‌های جهت‌دار غرب درباره ایران؛ فرافکنی مدعیان از تریبون شورای حقوق بشر

خبرگزاری میزان – موضوع حقوق بشر از قرن پیش توانسته جایگاه خود را به‌عنوان یکی از اولویت‌های مهم سازمان ملل تثبیت کند؛ در عین حال، دولت‌ها به‌عنوان مخاطبان اصلی این اولویت مهم سازمان ملل موظف به همکاری و تلاش در جهت ارتقای آن شده‌اند.

قرار گرفتن حقوق بشر در اولویت‌های سازمان ملل از آنجا ناشی می‌شود که این حقوق از اساسی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوقی هستند که هر انسانی به صرف انسان بودن باید از آن بهره‌مند شود.

در عین حال، ایران کشوری است که سابقه‌ای طولانی در ایجاد و تقویت فرآیند‌های جهانی کمک به صلح و توسعه جهانی دارد و این موضوع را می‌توان در رویکرد‌ها و تلاش‌های ایران برای برقراری صلح و امنیت در نقاط مختلف جهان مشاهده کرد؛ ایران مکررا توانسته نقش‌های برجسته‌ای را در سازوکار‌های حقوق بشری سازمان ملل ایفا کند؛ ریاست بر مجمع اجتماعی شورای حقوق بشر، عضویت در کمیته پیشگیری از جرم و... از آن جمله هستند.

آنچه در مسیر اتخاذشده از سوی ایران در این رابطه قابل توجه است، این است که ایران هیچ‌گاه عضویت در سازمان‌های حقوق بشری به‌ویژه شورای حقوق بشر را به محل سیاسی‌کاری و انجام اقدام‌های تلافی‌جویانه تبدیل نکرده و از اصل و باور خود یعنی کمک به روند صلح جهانی عدول نکرده است؛ در حالی که ایران همواره در چارچوب تعهدات حقوق بشری خود در سطوح مختلف به‌ویژه بین‌المللی تاکید داشته و تلاش کرده تا این رویکرد را با حضور فعالانه در سازوکار‌های بین‌المللی حقوق بشری عملی کند، موانعی از سوی مدعیان غربی حقوق بشر برای ایجاد یک فضای تک صدایی رقم می‌خوردند.

به‌عنوان نمونه، پس از انتخاب ایران به‌عنوان رئیس مجمع اجتماعی شورای حقوق بشر از سوی رئیس شورای یاد شده، واکنش‌های فرافکنانه و کارشکنانه مدعیان غربی حقوق بشر آغاز شد؛ کشور‌های یاد شده که عمده‌ترین ناقضان حقوق بشر در مرز‌ها و ورای مرز‌های خود هستند، تلاش کردند تا با طرح ادعا‌هایی بی‌اساس انتخاب ایران را به ریاست مجمع عمومی شورای حقوق بشر سازمان ملل نادرست معرفی کنند.

در نمونه‌ای دیگر، مدعیان غربی حقوق بشر پس از ناکام ماندن طرح‌ها و برنامه‌هایشان با ادعای نقض حقوق زنان در ایران، عضویت کشورمان را در کمیسیون جایگاه زن سازمان ملل لغو کردند.

کشور‌هایی که همواره ساز ناکوک مخالفتشان با فعالیت‌های حقوق بشری ایران در سازوکارهای بین‌المللی نواخته می‌شود، در بازه‌های زمانی مختلف از ناقضان اصلی حقوق بشری مردم ایران بوده‌اند؛ آن‌ها با تحریم‌ها، با تسلیح صدام در جنگ علیه ایران و با حمایت از گروهک‌های تروریستی، نقض شهروندان ایرانی به‌ویژه زنان و دختران را در این کشور رقم زده‌اند؛ روندی که با در نظر داشتن استاندارد‌های ریاکارانه و دوگانه آن‌ها در موضوع‌های حقوق بشری احتمالا در آینده نیز ادامه خواهد داشت.

یکی از عرصه‌های تلاش‌های مداوم ایران در زمینه حفظ، حمایت و ارتقا حقوق بشر، ارتباط و تعامل پویا و نزدیک با شورای حقوق بشر سازمان ملل از زمان تاسیس آن در سال ۲۰۰۶ با وجود غلبه سیاسی‌کاری‌ها بر این سازوکار بین‌المللی حقوق بشری است.

شورای ۴۷ عضوی حقوق بشر سازمان ملل یکی از ارکان فرعی مجمع عمومی این سازمان است که وظیفه هماهنگ کردن فعالیت‌های حقوق بشری سازمان ملل و تقویت همکاری‌های بین المللی در زمینه مسائل حقوق بشری را دارد؛ شورای یاد شده در سال ۲۰۰۶ در پی انحلال کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل به دلیل ناکامی در انجام وظایف، با قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل ایجاد شد.

در مقابل کشور‌های غربی مدعی حقوق بشر که این مفهوم و اصل ارزشمند را به عاملی جهت مداخله‌جویی‌های سیاسی در روابط بین‌الملل تقلیل داده‌اند، ایران همواره تلاش کرده تا دیدگاه‌ها و مواضع خود درباره حقوق بشر را با تاکید بر نسبی‌گرایی فرهنگی از کانال دیپلماسی فعال به جهان معرفی کرده و برای حل‌وفصل بحران‌های حقوق بشری به کار بندد.

ایران با وجود طرح انتقاد‌های جدی به ساختار و عملکرد شورای حقوق بشر و غرض‌ورزی‌های صورت گرفته از سوی برخی از کشور‌های خاص همواره تلاش کرده تا از این سازوکار بین‌المللی برای پیشبرد هدف اصلی خود یعنی کمک به صلح جهانی استفاده کند؛ در عین حال، ایران همواره تلاش کرده تا در مقابل اقدام‌های کشور‌های غربی برای اتهام‌زنی به خود از طریق تریبون شورای حقوق بشر سازمان ملل با ابزار صدور بیانیه و قطعنامه، مدارک و مستنداتی را ارائه کرده و حقانیت خود را ثابت کند.

از سوی دیگر، توسعه شورای حقوق بشر برای گسترش فعالیت‌های فارغ از سیاسی‌کاری و اعمال تغییرهای ساختاری در این شورا، موضوع‌هایی هستند که ایران بر آن تاکید دارد؛ دلیل این تاکید از آنجا ناشی می‌شود که شورای حقوق بشر سازمان ملل به ابزاری در دست کشور‌های مدعی حقوق بشر تبدیل شده و اصل انتخاب اعضای شورای حقوق بشر براساس دارا بودن بالاترین استاندارد‌های موجود درباره موضوع‌های حقوق بشری به محاق رفته است.

اعتبار شورای حقوق بشر به دلایل یاد شده در این بررسی به شدت خدشه‌دار شده است؛ در عین حال، اقدام آمریکا مبنی بر خروج از شورای حقوق بشر به بهانه انتقاد این سازوکار حقوق بشری از رژیم صهیونیستی و بازگشت مجدد به آن و پذیرش عضویت کشور‌های با کارنامه حقوق بشری ضعیف به موازات ادعا‌های دهن پرکن و مداخله‌جویانه ضربه سختی بر اعتبار این شورا زده‌اند.

آنچه مشخص است، اینکه اصرار ایران بر اصول تغییرناپذیر حقوق بشری خود و پایبندی آن به معاهده‌ها و قوانین حقوق بشری بین‌المللی با هدف تامین حقوق بشری آسیب‌پذیرترین اقشار در آسیب‌دیده‌ترین مناطق جهان دلیل اصلی رویکرد‌های خصمانه مدعیان غربی حقوق بشر علیه آن در شورای حقوق بشر است؛ در عین حال، نباید از سوءاستفاده این کشور‌ها از تریبون‌ها و ابزار مختلف برای مداخله‌جویی‌های سیاسی غافل شد.

انتهای پیام/