نادیده گرفتن رای لاهه از سوی رژیم صهیونیستی؛ آپارتاید بهداشتی در غزه قربانی می‌گیرد

خبرگزاری میزان – در حالی که فقط ۲ روز به پایان مهلت تعیین شده از سوی دیوان بین‌المللی دادگستری ICJ (لاهه) برای رژیم صهیونیستی جهت ارائه گزارشی از اقدام‌های انجام شده براساس رای اولیه لاهه در پرونده شکایت آفریقای جنوبی از رژیم صهیونیستی به اتهام نسل‌کشی فرصت باقی است، وقایع میدانی و تحولات جنگ غزه نشان می‌دهد که این رژیم با نادیده گرفتن رای مذکور، در حال تسریع جنایت نسل‌کشی است.

جهان در ۱۴۰ روز گذشته شاهد جنایت‌های مرگ‌بار و وحشیانه رژیم صهیونیستی در غزه بود؛ همین امر به شکایت آفریقای جنوبی از رژیم صهیونیستی به دیوان بین‌المللی دادگستری به اتهام نسل‌کشی منجر شد؛ دیوان بین‌المللی دادگستری با قابل قبول خواندن اتهام مذکور، دستور اجرای چند اقدام موقت را به رژیم صهیونیستی داد؛ اقدام‌های مذکور شامل خودداری رژیم صهیونیستی از هرگونه لفاظی تحریک‌آمیز یا اقدام به نسل‌کشی و تلاش برای تسهیل ورود کمک‌های بشردوستانه به غزه بود.

با وجود این، رژیم صهیونیستی فقط چند ساعت پس از صدور رای اولیه، نه تنها حملات خود را به غزه از سر گرفت، بلکه با اتهام‌زنی به آنروا (آژانس امداد و کاریابی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی)، به‌عنوان تنها راه نجات جمعیت غزه از بحران انسانی، شرایط را برای ساکنان این منطقه دشوارتر کرد.

آپارتاید سلامت علیه فلسطینی‌ها

بخشی از آنچه اکنون رژیم صهیونیستی در غزه انجام می‌دهد، آپارتاید در زمینه بهداشت و سلامت است.

نگاهی به تاریخ آپارتاید رژیم صهیونیستی می‌تواند ابعاد تهدید رژیم صهیونیستی برای مراقبت‌های بهداشتی فلسطین را آشکار کند؛ مشابه آپارتاید در آفریقای جنوبی در بخش بهداشت که منجر به افزایش نرخ مرگ‌ومیر مادران، نوزادان و کودکان شد، همین اتفاق امروز نه فقط در غزه بلکه در سراسر سرزمین‌های اشغالی فلسطین در حال وقوع است.

در عین حال، حکم دیوان بین‌المللی دادگستری، بازتابی از راه‌حل‌های تصویب و ثبت شده در گزارش‌های کمیته ویژه سازمان ملل علیه آپارتاید در سال ۱۹۸۱ بود که بر نیاز‌های بهداشتی سیاه‌پوستان در آفریقای جنوبی متمرکز بود.

کمیته مذکور به درستی متذکر شد که در غیاب عزم سیاسی، نمی‌توان شرایط بهبود سلامت را برای سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی در نظر گرفت؛ به همین ترتیب حق سلامت فلسطینی‌ها بدون حق سیاسی تعیین سرنوشت آن‌ها نمی‌تواند وجود داشته باشد.

با وجود همه تشابه‌ها، تجربه آپارتاید سلامت و بهداشت برای فلسطینی‌ها بسیار شدیدتر از تجربه سیاه‌پوتان در آفریقای جنوبی است.

مسیر کوتاه از بیمارستان تا گورستان در غزه

حملات رژیم صهیونیستی به زیرساخت‌های مراقبت‌های بهداشتی فلسطین چیز جدیدی نیست؛ طی دهه‌های گذشته بی‌عدالتی‌های بهداشتی، مانند موانع اداری و جغرافیایی خودسرانه اعمال شده از سوی رژیم صهیونیستی برای درمان فلسطینی‌ها، همگی به سال‌ها آپارتاید بهداشتی در غزه و در سراسر سرزمین‌های اشغالی فلسطین کمک کرده است.

هدف‌گیری عامدانه مراقبت‌های بهداشتی غزه که این ماه‌ها جهان شاهد آن بوده، اکنون بخشی از تعریف و عملیاتی‌سازی جنایت نسل‌کشی است.

حملات عمدی رژیم صهیونیستی و نسل‌کشی متعاقب آن در غزه بیش از ۲۹ هزار نفر (از جمله بیش از ۱۲ هزار کودک) را قربانی، بیش از ۶۹ هزار نفر را مجروح کرده و بیش از ۲ میلیون نفر را که اکنون در معرض قحطی و شیوع بیماری‌های عفونی هستند، به اجبار آواره کرده است.

تاکنون ۳۷۴ کارمند بهداشت در غزه به شهادت رسیده‌اند؛ بسیاری از آن‌ها در حین انجام وظیفه در تلاش برای نجات آسیب‌پذیرترین افراد، از جمله کودکانی مانند هند رجب ۶ ساله، قربانی ترور‌های هدفمند شدند.

تا دسامبر ۲۰۲۳ (آذر ۱۴۰۲)، حملات رژیم صهیونیستی به مراقبت‌های بهداشتی غزه، ۵۸ درصد از حملات به مراقبت‌های بهداشتی جهانی را در آن سال تشکیل می‌داد و تعداد کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که در غزه کشته شدند از تعداد کل مرگ‌های ثبت‌شده در تمام درگیری‌های جهانی در سال ۲۰۲۳ بیشتر بود.

مانند هر نسل‌کشی، ویرانی بیش از هر جا روی زنان خود را نشان داد؛ کمبود آب و غذا به‌سرعت باعث مرگ مادران می‌شود؛ حدود ۱۸۰ زن در روز در غزه زایمان می‌کنند، اما بسیاری از آن‌ها نمی‌توانند به امکاناتی که مراقبت‌های پس از زایمان دسترسی داشته باشند.

بیمارستان‌ها به مکان‌های قتل‌عام تبدیل و در نهایت گورستان‌های دسته‌جمعی تبدیل شده‌اند؛ نیرو‌های ویژه رژیم صهیونیستی با حملات خود به بیمارستان‌های غزه که تنها ۱۱ مورد از آن‌ها هنوز تا حدی فعال هستند، به‌طور مداوم حق سلامت را نادیده گرفته‌اند.

سربازان رژیم صهیونیستی حتی تا آنجا پیش رفتند که برای کشتن فلسطینی‌ها در بیمارستان ابن سینا در اردوگاه «جنین» خود را به شکل کارکنان بیمارستان درآوردند.

بسیاری از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی غزه هدف شلیک تک‌تیراندازان رژیم صهیونیستی قرار می‌گیرند، زیرا جان خود را در تلاش برای نجات غیرنظامیان در مجاورت بیمارستان به خطر می‌اندازند و حتی ربوده می‌شوند؛ نمونه مهم در این زمینه دکتر محمد ابوسلمیه، مدیر بزرگ‌ترین مجتمع بیمارستانی شمال غزه یعنی الشفا است.

نقض حق سلامت فلسطینی‌ها

حق بر سلامت و مراقبت بهداشتی تنها زمانی وجود دارد که دسترسی به عوامل تعیین‌کننده‌تر سلامت از جمله حق غذا، آب، و تعیین سرنوشت وجود داشته باشد، زیرا این‌ها اصولی هستند که یک سیستم بهداشتی را حمایت و حفظ می‌کنند؛ شرایطی که فلسطینی‌ها در آن مجبور به گذران زندگی و پذیرش واقعیت‌های جدید در زمینه سلامت و بهداشت هستند، کرامت آن‌ها را در مرکز حق بر سلامت از بین برده است.

بسیاری از فلسطینی‌ها که بسیاری از آن‌ها مجروح یا معلول هستند، اکنون در چادر‌هایی زندگی می‌کنند که زیر سیل و باران قرار دارند.

خطرات زیستی اطراف زایشگاه‌های غزه را احاطه کرده و بسیاری از زنان مجبور به زایمان در چادر‌ها بدون بیهوشی هستند؛ این در حالی است که جهان نظاره‌گر مانع‌تراشی رژیم صهیونیستی در مسیر ورود کامیون‌های حامل کمک‌های بشردوستانه، آب و غذا به غزه است.

رژیم صهیونیستی با از بین بردن دسترسی فلسطینی‌ها به خدمات درمانی در حال حاضر و در آینده، درگیر یک کارزار استراتژیک نسل‌کشی و پاکسازی قومی فلسطینی‌ها در غزه است؛ به عبارت دیگر، رژیم صهیونیستی آن را به‌گونه‌ای ساخته است که فلسطینی‌ها به سادگی منتظر مرگ هستند.

غزه؛ وخیم‌ترین بحران بشردوستانه عصر حاضر

غزه وخیم‌ترین بحران بشردوستانه عصر حاضر است؛ نگرانی‌های ساختگی غرب در مورد وضعیت غیرنظامیان و نیاز به کریدور‌های کمک‌رسانی، غیرصادقانه و توخالی است؛ سازوکاز‌های بین‌المللی بشردوستانه مردم فلسطین را رها کرده‌اند.

یکی از تاثیرات کلیدی حکم دیوان بین‌المللی دادگستری، پیامد‌های آن برای دیگر دولت‌ها است؛ به این معنا که کشورهای مذکور می‌بایست به دلیل کوتاهی در اقدام جهت ممانعت از نسل‌کشی رژیم صهیونیستی، متهم شوند، اما بلافاصله پس از تصمیم دیوان بین‌المللی دادگستری، متحدان رژیم صهیونیستی، مانند آمریکا، انگلیس، فنلاند، آلمان و ایتالیا بر اساس ادعا‌های تایید نشده این رژیم علیه آنروا، اقدام به کاهش بودجه این آژانس سازمان ملل کردند.

این در حالی است که آنروا به حدود ۶ میلیون فلسطینی نه تنها در اراضی اشغالی مانند کرانه باختری، بلکه برای فلسطینی‌هایی که در کشور‌های همسایه آواره شده‌اند، به معنای وسیع، کمک‌های بشردوستانه ارائه می‌کند؛ آنروا اکنون کاملا ناکارآمد شده و این احتمال وجود دارد که ظرف چند هفته آینده تعطیل شود؛ این بدان معنا است که این کشور‌ها تعهدات خود را در جلوگیری از نسل‌کشی زیر پا گذاشته‌اند.

حمایت بی‌قیدوشرط این کشور‌های غربی از رژیم صهیونیستی را نباید صرفا به‌عنوان مواضع سیاست خارجی پذیرفت، بلکه این نقض صریح حق سلامت فلسطینی‌ها است که به منزله مجازات دسته‌جمعی و جنایت علیه بشریت است.

زیربنای حق بر سلامت نیز باید حق به چالش کشیدن خشونت، نژادپرستی سیستماتیک، آپارتاید و دزدی زمین باشد که به دستور رژیم صهیونیستی و متحدان آن رخ می‌دهد.

انتهای پیام/