تکرار تجربه نکبت ۱۹۴۸؛ تحمیل گرسنگی بر مردم فلسطین

خبرگزاری میزان – گزارش‌ها و روایت‌های غم‌انگیزی که هر روز از غزه در پی جنگ چهار ماهه رژیم صهیونیستی منتشر می‌شود، بازتابی از رنج و استقامت فلسطینی‌ها در مواجهه با فاجعه نکبت در سال ۱۹۴۸ است.

بیش از چهار ماه از زمان آغاز دور جدید جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه می‌گذرد و جهان در این مدت شاهد بدترین قتل‌عام‌ها، معلولیت‌ها، گرسنگی‌های اجباری، شکنجه و تحقیر و آزار فلسطینی‌های ساکن غزه از سوی رژیم صهیونیستی است.

این جنگ تاکنون حدود ۳۰ هزار قربانی در پی داشته و به تخریب نیمی از ساختمان‌های غزه منجر شده است.

هر آنچه در غزه طی چهار ماه گذشته رخ داده هم برای مردم این منطقه تحت محاصره و متحمل بدترین جنایت‌های جنگی و هم برای فلسطینی‌های آواره در کشور‌های همسایه تکرار فاجعه ایام نکبت است؛ روز‌هایی که رژیم صهیونیستی حدود ۷۰۰ هزار فلسطینی را از خانه و کاشانه خود آواره کرد.

فلسطینی‌هایی که در سال ۱۹۴۸ به دستور رژیم صهیونیستی ناچار به ترک خانه و کاشانه خود شدند، می‌گویند که در آن زمان هم صحبت از تخلیه موقت از سوی رژیم صهیونیستی بود؛ مانند ادعا‌هایی که رژیم صهیونیستی در حال حاضر درباره رفح، جنوبی‌ترین شهر غزه و آخرین پناهگاه آوارگان فلسطینی مطرح می‌کند.

آن‌ها که یا خود این آوارگی را تجربه کرده یا در قامت یک آواره عمر خود را در اردوگاه‌های کشورهای همسایه گذرانده‌اند، می‌گویند که پس از این جابجایی اجباری، وارد چرخه آوارگی‌های متعدد شدند و در نهایت حق بازگشت به سرزمینشان از آن‌ها گرفته شد.

فلسطینی‌های ساکن غزه عمدتا از نسل فلسطینی‌هایی هستند که پس از فاجعه نکبت آواره شده‌اند؛ آن‌ها روایت رنج آوارگی پدر‌ها و مادر‌ها و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های خود را شنیده‌اند و همین روایت‌ها بخش عمده‌ای از هویت آن‌ها را تشکیل می‌دهد؛ از این رو است که آن‌ها با هرگونه پیشنهاد برای ترک غزه مخالف هستند و مصرانه بر ماندن در سرزمین تحت محاصره و جنگ‌زده خود تاکید دارند.

روایت‌های مذکور شامل تجربه‌هایی دردناک از گرسنگی اجباری، خشونت‌های مرگ‌بار جسمی و جنسی، رها کردن فرزندان از سوی مادران در میانه بمباران‌ها، ... است؛ این روایت‌ها همچنین شامل بی‌اطلاعی غمبار خانواده‌ها از سرنوشت فرزندانشان و احساس غم شدید از دست دادن و احساس گناه ترک سرزمین بود.

در میانه همه روایت‌های بازماندگان فاجعه نکبت ۱۹۴۸، روایت گرسنگی بیش از همه روایت‌ها رنج مردم فلسطین در غزه را به تصویر می‌کشد؛ آوارگان فلسطینی همواره در تعریف خود از وضعیت مذکور می‌گفتند که امیدوار هستند هیچ کسی حتی دشمنان نیز آن شرایط را تجربه نکنند.

رنج گرسنگی اجباری برای آوارگان فلسطینی به حدی بود که آن‌ها پس از اسکان در کشور‌های همسایه قبل از هر چیز به فکر خودکفایی در تولید مواد غذایی بودند تا هرگز رنج مشابهی را تجربه نکنند.

این رنج اکنون و بار دیگر در غزه مردم را رنج می‌دهد و قربانی می‌گیرد؛ گزارش‌های متعددی از دست‌و‌پنجه نرم کردن مردم غزه با گرسنگی طی چهار ماه گذشته منتشر شده است.

براساس گزارش‌های متعدد از وضعیت قحطی و گرسنگی اجباری در غزه، این منطقه اکنون گرسنه‌ترین مردم جهان را در خود جای داده است و سوءتغذیه به‌ویژه در میان کودکان به نرخ هشداردهنده‌ای رسیده است.

خانواده‌های فلسطینی در میانه آوارگی حتی توان تامین یک وعده غذایی را ندارند؛ موادغذایی به شدت کمیاب شده است؛ و مانند فاجعه نکبت ۱۹۴۸ تامین مواد غذایی اولیه به چالشی بزرگ برای فلسطینی‌ها تبدیل شده است.

انتهای پیام/