مرز‌های اروپا در ۲۰۲۳؛ از تراژدی پیلوس تا «قایق‌‎ها را متوقف کنید»

خبرگزاری میزان – بسیاری از مناطق جهان در سال‌های اخیر با بحران روزافزون مهاجرت مواجه شده‌اند و پناهجویان گروهی هستند که بهای اصلی این بحران‌ها را پرداخت می‌کنند.

در سال ۲۰۲۳، ده‌ها میلیون نفر مجبور به ترک خانه‌های خود شدند، اکثر آن‌ها در کشور یا مناطق خود ماندند، اما بسیاری از آن‌ها نیز سفر‌های طولانی و خطرناکی به اروپا و دیگر مناطق جهان داشتند که منجر به مرگ غم‌انگیز هزاران نفر شد.

تشدید محدودیت‌ها علیه مهاجران در سال ۲۰۲۳

به گفته مرکز مهاجرت مختلط، سال ۲۰۲۳ همچنین با «سیاست‌ها، اقدامات و نگرش‌های فزاینده نسبت به مهاجرت در سراسر جهان» مشخص شد.

در مرز‌های زمینی خارجی اتحادیه اروپا، از فنلاند تا یونان، موانعی برای جلوگیری از ورود مهاجران به این بلوک ایجاد شد یا گسترش یافت.

برخی از چشمگیرترین رویداد‌های مهاجرتی در سال ۲۰۲۳ روی داد و جان بسیاری از افراد را گرفت و یا برای آن‌ها تبعاتی به همراه داشت.

خوابیدن در خیابان‌های پایتخت‌های اروپایی

در بلژیک و هلند، پناهجویان مجبور بودند در خیابان‌های شهر در چادر بخوابند، زیرا کمبود شدید مسکن وجود دارد.

در بروکسل، صد‌ها نفر در امتداد کانال اصلی چادر زدند و برخی برای جلوگیری از سرما در پیاده رو آتش روشن کردند.

کشتی غرق شده کالابریا

یک قایق حامل پناهجویان هنگام تلاش برای فرود در سواحل کالابریا در ۲۶ فوریه گذشته غرق شد.

گمان می‌رود که حدود ۲۰۰ نفر -همگی از افغانستان- در این قایق که از ترکیه به راه افتاده بودند، بودند و تنها ۸۱ نفر زنده ماندند.

اجساد بسیاری از پناهجویانی که در این حادثه غرق شدند، هیچگاه پیدا نشد.

سیاست «قایق‌ها را متوقف کنید» از سوی انگلیس

ریشی سوناک، نخست وزیر انگلیس، پس از ارائه لایحه مهاجرت غیرقانونی در ۷ مارس گذشته، کنفرانس مطبوعاتی برگزار کرد و در آن گفت که پیام «قایق‌ها را متوقف کنید»، پناهجویان را از رسیدن به این کشور از طریق کانال مانش بازمی‌دارد.

او گفت: مردم باید بدانند که اگر غیرقانونی به انگلیس بیایند، منجر به بازداشت و اخراج سریع آن‌ها می‌شود و وقتی این اتفاق بیفتد و مهاجران بدانند این اتفاق می‌افتد، نمی‌آیند و ورود قایق‌ها متوقف می‌شود.

۱۰۰ روز پس از زلزله در ترکیه و سوریه

براساس گزارش یونیسف، ۳ ماه پس از وقوع زمین‌لرزه‌های ویرانگر در جنوب و مرکز ترکیه و شمال و غرب سوریه، میلیون‌ها کودک همچنان با شرایط ناامیدکننده‌ای مواجه بودند و به کمک‌های بشردوستانه نیاز داشتند.

این زمین‌لرزه‌ها جان بیش از ۵۹ هزار نفر را گرفت که نزدیک به ۶ هزار نفر در سوریه بودند.

این فاجعه باعث شد بسیاری از پناهجویان و آوارگان سوریه با وضعیتی بحرانی مواجه شوند.

تراژدی پیلوس

در ۱۴ ژوئن گذشته، بین ۴۰۰ تا ۷۵۰ نفر در بدترین حادثه غرق شدن کشتی در دریای مدیترانه در چند سال اخیر جان خود را از دست دادند.

 ۱۰۴ نفر از این کشتی ماهیگیری که در آب‌های عمیق در نزدیکی جزیره پیلوس یونان واژگون شد، نجات یافتند.

این کشتی از صبح روز ۱۳ ژوئن دچار مشکل شده بود، اما عملیات جست‌وجو و نجات تا صبح روز بعد و پس از واژگونی قایق آغاز نشد.

رانده شدن پناهجویان به بیابان‌ها در مرز‌های اروپا

بیش از ۴ هزار مهاجر از سوی مقامات مرزی تونس به مناطق نظامی در مرز‌های لیبی و الجزایر منتقل شدند.

در نتیجه بسیاری از پناهجویان از جمله زنان باردار و کودکان در گرمای شدید در صحرا گرفتار شدند؛ بدون دسترسی به سرپناه، غذا یا آب، برخی از آن‌ها به دلیل کم‎آبی جان خود را از دست دادند.

در همان ماه، سران اتحادیه اروپا قراردادی را با تونس امضا کردند که در آن وعده ۱۰۰ میلیون یورو کمک در ازای تعهد دولت تونس برای سرکوب پناهجویان و جلوگیری از خروج از سواحل تونس را دادند.

آتش‌سوزی‌های یونان

در ۲۲ آگوست گذشته، همزمان با گسترش آتش‌سوزی در سراسر یونان، جسد سوخته ۱۸ نفر در جنگل دادیا در شمال شرقی منطقه اوروس کشف شد.

همه این افراد پناهجویانی بودند که به‌تازگی و پیش از آتش‌سوزی از مرز ترکیه عبور کرده و برای جلوگیری از شناسایی از سوی مقامات یونان، مخفی شده بودند.

این آتش‌سوزی‌ها باعث افزایش لفاظی‌ها و خشونت‌های ضدمهاجر شد، زیرا مهاجران – بدون هیچ مدرکی – متهم به ایجاد آتش‌سوزی شدند.

محدود کردن عملیات نجات در دریای مدیترانه

در طول سال ۲۰۲۳، سازمان‌های غیردولتی به انجام ماموریت‌هایی با هدف نجات مهاجران مضطرب در دریای مدیترانه ادامه دادند، اما این اقدام در حالی صورت می‌گرفت که یک فرمان قانونی ایتالیا که در اوایل سال ۲۰۲۳ تصویب شد، محدودیت‌هایی را برای گروه‌های امداد غیرنظامی در زمینه نجات پناهجویان گرفتار در بحران در دریای مدیترانه وضع کرد.

در ماه سپتامبر گذشته، پس از اینکه سازمان غیردولتی اسپانیایی «آغوش باز» ۱۷۸ نفر را نجات داد، کشتی این گروه امدادی به بندر جنوا ایتالیا در ۷۰۰ مایلی منطقه نجات هدایت و توقیف شد.

سفر‌های طولانی به جزایر قناری

پناهجویان بیش از هر زمان دیگری در سال ۲۰۲۳ سعی کردند از منطقه ساحل آفریقا فرار کنند و از سواحل سنگال، موریتانی، مراکش و گامبیا به جزایر قناری سفر کردند.

در ماه اکتبر گذشته، تعداد زیادی از مهاجران به کوچکترین و غربی‌ترین جزایر قناری، ال هیرو، رسیدند.

دولت اسپانیا پول، پرسنل و تجهیزات را به کشور‌های آفریقایی فرستاد تا از خروج پناهجویان از این کشور‌ها جلوگیری کند.

همچنین ۵۰ میلیون یورو برای کمک به این جزایر با هدف سرکوب پناهجویان هزینه کرد.

انتهای پیام/