بازخوانی کارنامه جنایت منافقین؛ از جلسات مشاوره با ژنرال حبوش تا حمله خمپاره‌ای به مجتمع مسکونی نور
منافقین را می‌توان در کلمات میان دو سر طیف خودفروخته‌های ورشکسته تا دریوزگانی آواره توصیف کرد.
خبرگزاری میزان – سالن اجتماعات مجتمع تخصصی ویژه رسیدگی به جرایم اقتصادی قرار است هر سه‌شنبه ساعت ۹:۰۰ وعده‌گاه ملت ایران برای بررسی پرونده یک جنایت بزرگ با بیش از ۱۷ هزار قربانی باشد؛ پس در‌های این سالن ساعت ۹:۰۰ صبح روز سه‌شنبه، پنجم دی ۱۴۰۲ بار دیگر باز شد تا سومین برگ از کیفرخواست گروهک تروریستی منافقین برای برگزاری دادگاه مربوطه قرائت شود.
تا ساعت ۸:۴۵ صبح تقریبا همه صندلی‌های سالن دادگاه از جمعیت پر شده بود؛ با وجود این، سروصدای سالن بیش از هر چیز مربوط به جنب‌و‌جوش اهالی رسانه بود که در حال مصاحبه و یا نصب تجهیزات خود بودند.
تعدادی چهره دهه هشتادی نیز در سالن حضور داشتند؛ نسلی که به لطف برقراری امنیت در کشور، متاسفانه آشنایی اندکی با گروهک تروریستی منافقین داشتند؛ دختران و پسران دانشجوی رشته‌های حقوق و فقه حقوق می‌گفتند که با تمایل خود در دادگاه حضور یافته‌اند و همین امر سبب شده تا با گروهک تروریستی منافقین و بخش چندان گفته نشده تاریخ مظلومیت مردم ایران، در سال‌های اخیر آشنا شوند.
کارآموزان وکالت دسته دیگری از حاضران در سالن بودند؛ به نظر می‌رسید سالن دادگاه به کلاس درسی بزرگ تبدیل شده است، اما قطعا بزرگ‌ترین درس این کلاس، درس عبرت برای همه خائنان به کشور و تروریست‌های کودک‌کشی، هموطن‌کش، ... است که به عزت، شرافت و انسانیت خود به بهای اندک چوب حراج زدند.
یکی از عکاسان حاضر در سالن می‌گفت که در مقایسه با دادگاه‌های دیگری که در آن‌ها حضور داشته، نبودن هیچ متهمی در این دادگاه عجیب است، اما جذابیت این دادگاه به دلیل اطلاعات خاصی است که ارائه می‌شود؛ او تاکید داشت که این اطلاعات برای معرفی بهتر و بیشتر جنایت‌های منافقین لازم و ضروری است.
دو ردیف اول صندلی‌های سمت راست سالن همچنان پذیرای سند‌های زنده جنایت‌های منافقین بودند؛ این تعبیری بود که سید محمدجواد هاشمی نژاد، مدیرعامل بنیاد هابیلیان (خانواده شهدای ترور کشور) برای خانواده‌های شهدای ترور به کار می‌برد.
در دقایق باقی‌مانده تا آغاز جلسه دادگاه، وکلای تسخیری منافقین نیز مشغول گپ‌و‌گفت بودند؛ محور این گپ‌و‌گفت‌ها دفاعیات و بخش‌هایی از متن کیفرخواست و البته «ای کاش موکلان سند‌های خود را جهت دفاع بهتر برای ما ارسال کنند»، بود.
محمدی، یکی از وکلای تسخیری مانند جلسات پیش با انرژی مصاحبه می‌کرد و با همکارانش مشغول مشورت بود.
چهره‌های حاضر در سالن به‌ویژه چهره خانواده شهدای ترور و البته جانبازان جنایت‌های تروریستی منافقین امیدوارتر از جلسات پیشین بود؛ آن‌ها راحت‌تر از انتظارات خود از دادگاه سخن می‌گفتند و این بار مشخصا خواستار استرداد منافقین بودند.
در همین حین، بخشی از پرونده‌های شکایت از منافقین با یک چرخ وارد سالن شد؛ شاید این چرخ توانسته بود از سنگینی بار کسی که این پرونده‌ها را حمل می‌کرد، بکاهد، اما سنگینی بار جنایت منافقین بر حافظه تاریخی ملت ایران، زندگی خانواده‌های شهدا و جانبازان ترور فقط با خاتمه یافتن دادگاه و صدور حکم مجازات آن‌ها، آن‌هم فقط اندکی سبک‌تر می‌شد.
برگزارکنندگان دادگاه در ساعت ۹:۱۰ از حاضران در سالن به‌ویژه خبرنگاران و عکاسان خواستند تا در صندلی‌های خود مستقر شده و به آماده شدن فضا جهت آغاز جلسه دادگاه کمک کنند.
همزمان هیئت رئیسه دادگاه شامل قاضی حجت الاسلام والمسلمین دهقانی و مستشاران دادگاه، مرتضی تورک و امین ناصری وارد سالن شدند و حاضران در سالن به احترام آن‌ها قیام کردند.
مقدمه برگزاری این جلسه، یادآوری واقعه بمبگذاری در مقر حزب جمهوری اسلامی در هفتم تیر ۱۳۶۰ از سوی قاری قرآن بود.
تذکر قاضی دادگاه به اصحاب رسانه
با اعلام قاضی، دادگاه رسمیت یافت؛ حجت الاسلام والمسلمین دهقانی جلسه دادگاه را با قرائت آیه ۲۹ سوره اعراف آغاز و اظهار کرد: عدالت ترازوی خدای متعال در روی زمین است و هرکس آن را به‌کار گیرد به بهشت می‌رود و هرآنکه آن را رها کند، به دوزخ رانده می‌شود.
- بیشتر بخوانید:
- دومین جلسه دادگاه منافقین؛ ناگفته‌هایی از ردّ خون
- فرقه جنایتکار در دادگاهی به جغرافیای ایران
قاضی ضمن توصیف این جلسه به‌عنوان ادامه جلسه اول در پی اعلام ۲ تنفس در هفته‌های گذشته از اصحاب رسانه خواست تا به این موضوع در انتشار اخبار مربوطه توجه داشته باشند؛ وی همچنین از رسانه‌ها خواست در انعکاس مطالب به‌ویژه نقل مواد قانونی و نام‌های متهمین در کیفرخواست توجه داشته باشند و از درج اشتباه مسائل خودداری کنند.
قرائت برگ سوم یک کیفرخواست از تاریخ جنایت‌کاری منافقین
با اجازه قاضی، نماینده دادستان قرائت کیفرخواست را با خواندن مشخصات متهم ردیف ۲۴ آغاز کرد؛ بازهم اسامی مستعار متعدد، بازهم اسنادی درباره مشارکت و عاملیت در جنایت و بازهم تحت اعلان قرمز اینترپل بودن متهمان.
چگونه ممکن است منافقین با چنین کارنامه‌ای مدعی مطرح کردن نام خود به‌عنوان یک سازمان سیاسی حامی حقوق بشر و دموکراسی‌خواهی باشد؟ پاسخ ناگفته پیداست؛ این جسارت و گستاخی تنها زیر چتر گسترده حمایت‌های کشور‌های غربی مدعی حقوق بشر که میزبانی آن‌ها را می‌کنند، ممکن شده است.
نماینده دادستان در این سه جلسه وظیفه بزرگی را به خوبی انجام داده است؛ او قرائت‌گر بخشی مهم از تاریخ ایران به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین قربانیان تروریسم جهان است.
قرائت این کیفرخواست مانند جلسات قبل با موافقت قاضی دادگاه با پخش ویدیو‌های منطبق با کیفرخواست و اسناد مندرج در پرونده، جنایت‌هایی را پیش چشم می‌آورد که بی‌شک، نمونه‌های اندکی در جهان دارند.
در یکی از این ویدیوها، اسنادی نمایش داده شد که در آن‌ها ویژگی‌های مختلف اهداف ترور آمده بود؛ شغل از آبمیوه فروش تا تعمیرکار آبگرمکن، مشخصات ظاهری از فرد بی‌ریش و سبیل تا هیکل لاغر، دلیل ترور از حمایت از جمهوری اسلامی تا داشتن چهره حزب‌اللهی!
نماینده دادستان در بخشی از قرائت کیفرخواست، گفت: در قوانین بین‌المللی و نیز قوانین کشور‌های مدعی حقوق بشر، اقدام و عملیاتی تروریستی خوانده می‌شود که دست‌کم یکی از خصوصیات زیر را داشته باشد: شهروندان غیرنظامیان به یکی از دو روش ترور کور که براساس اسناد بین‌المللی جنایت علیه بشریت و نوعی اقدام تروریستی است، یا ترور هدفمند شخصی خاص با تلفات جانبی، انجام شود.
وی در ادامه گفت: اقدام‌هایی که گروهک تروریستی منافقین انجام داد، واجد اوصافی است که مدعیان حقوق بشر از اقدام تروریستی دارند؛ این موضوع با موضع کشور‌های مدعی حقوق بشر در تناقض است؛ این یک استاندارد دوگانه است.
ستاد داخله یا آلت دست رژیم بعث عراق؟
نماینده دادستان پس از توصیه قاضی دادگاه درباره ارائه توضیحات درباره برخی از کلمات، عبارات و اصطلاحات به‌کار رفته در کیفرخواست، گفت که برخی از این عبارات از سوی منافقین صرفا برای بزرگ‌نمایی مورد استفاده قرار گرفته‌اند؛ از آن جمله می‌توان به کلمات لشکر و ارتش اشاره کرد.
او اظهار کرد: ارتش، لشکر و کلماتی مانند این، که در اسناد و بیانیه‌های منافقین ذکر شده، فرسنگ‌ها با معنای واقعی این کلمات تفاوت دارند؛ منافقین از لحاظ بین‌المللی در جایگاهی نیستند که ارتش داشته باشند و در واقع با استفاده از این کلمات قصد بزرگ‌نمایی دارند.
نماینده دادستان در میانه قرائت کیفرخواست با رسیدن به کلمه «ستاد داخله»، گفت که این کلمه نیاز به توضیح دارد؛ خلاصه توضیحات وی به این شرح است:
وقتی منافقین برای کمک به حزب بعث عراق در دوره حاکمیت صدام به این کشور می‌روند، عمدتا اقدام‌های تروریستی را در مناطق مرزی یا در عمق خاصی از مرز‌ها انجام می‌دادند؛ بعد از مدتی سران گروهک منافقین به اعضای خود اطلاع دادند که قصد دارند اقدام‌های تروریستی خود را در خاک ایران عمق داده و به درون شهر‌ها ببرند؛ عاملان عملیات‌های تروریستی با تصمیم گروهک و البته با کمک استخبارات وقت عراق وارد شهر‌های مختلف ایران شده و ترور‌های کور و هدفمند را انجام می‌دادند و به عراق باز می‌گشتند.
براساس گفته‌های منافقین بریده یا دستگیر شده، دلیل عمق دادن به اقدام‌های تروریستی این بود که سران گروهک در برهه زمانی دهه ۱۳۷۰ به این نتیجه رسیدند که در حال محو شدن هستند؛ بنابراین تصمیم گرفتند برای ابراز وجود و آمدن به صدر اخبار، اقدام‌های تروریستی را در خاک ایران انجام دهند.
نماینده دادستان گفت: منافقین هیچ‌گاه تصور نمی‌کردند که ما (ایران) به اسناد جلسات آن‌ها با استخبارات عراق دست پیدا کنیم؛ اسناد موجود نشان می‌دهد که صدام در جلسات با مسعود رجوی دستور ترورها، عملیات‌ها و جنایت‌ها را در قالب ستاد داخله می‌داد؛ در واقع ستاد داخله به دستور صدام تشکیل شد، اما منافقین خودشان انتخاب کردند که آلت دست و مزدور صدام باشند.
هموطن‌کشی به بهای چند بشکه نفت
نگاه از هر زاویه، بعد و دریچه‌ای به پرونده جنایت‌های منافقین تداعی‌کننده دردی استخوان‌سوز است و همین موضوع دشواری کار وکلای تسخیری را در دفاع از آن‌ها دوچندان می‌کند؛ هرچند وکلای مذکور تاکید دارند که براساس شآن دفاع خود، حتی در روز دفاع رویکرد‌ها و نگاه شخصی خود را کنار می‌گذارند.
بخشی از جنایت غیرقابل بخشش منافقین، انجام اقدام‌های تروریستی به دستور صدام به ازای دریافت بشکه‌های نفت بود!
وقتی قاضی دادگاه از نماینده دادستان پرسید که برای این موضوع سندی دارد یا خیر، وی گفت: بله، ویدیو‌های مربوط به دیدار مسعود رجوی و مهدی ابریشمچی با ژنرال حبوش در سال ۲۰۰۱ به‌وضوح نشان می‌دهد که منافقین خواستار افزایش سهمیه بشکه‌های نفت خود از ۵ میلیون بشکه به ۱۸ میلیون بشکه بودند؛ آن‌ها همچنین درخواست‌های دیگری مانند تجهیز به‌اصطلاح ارتش آزادیبخش یعنی شاخه نظامی منافقین، خرید تعدادی وسایل نظامی و خودرو از خارج از عراق، افزایش نیرو‌ها و امکانات حفاظتی از پادگان‌ها و حتی محل جهت تمرین و آموزش تانک‌ها داشتند که حبوش به آن‌ها وعده داد برای تامین این خواسته‌ها اقدام می‌کند.
خبرنگار سوری شبکه العالم: این دادگاه می‌تواند الگوی دیگر کشور‌های قربانی تروریسم باشد
خانم یوسف، خبرنگار سوری شبکه العالم پس از تهیه گزارش دادگاه برای این شبکه، گفت: برگزاری این دادگاه اتفاق بسیار خوبی است؛ من اهل حمص سوریه هستم و کشورم قربانی اقدام‌های تروریستی شده است؛ تروریست‌ها همه جا هستند.
وی معتقد است رسانه‌ها نقش مهمی دارند و باید برگزاری این دادگاه و جنایت‌های منافقین را نه تنها برای ایران بلکه سراسر جهان مخابره کنند تا این دادگاه الگویی برای همه کشور‌های آسیب‌دیده از تروریسم باشد.
گستردگی جنایت‌های منافقین تا ترور بنیاد خانواده
منافقین گروهک تروریستی هستند که نه تنها مسئولان و شهروندان ایرانی را هدف ترور‌های کور و هدفمند قرار داده‌اند، بلکه تروریست‌هایی هستند که بنیاد خانواده را به موازات انسانیت ترور کرده‌اند.
این موضوع را می‌توان در فهرست بلند ازدواج‌های تشکیلاتی و طلاق‌های سازمانی آن‌ها دید؛ منافقین بنیاد خانواده را با عقیم‌سازی اجباری زنان عضو و جداکردن اجباری اعضا از خانواده‌ها ترور کردند.
این موضوعی است که در ویدیو‌هایی که نماینده دادستان نیز نمایش داد، مشخص بود؛ یکی از این ویدیوها به تلاش خانواده‌های اعضای منافقین اختصاص داشت که با حضور در مقابل پادگان اشرف در عراق فرزندان، خواهران، برادران، پدران و مادران خود را صدا می‌کردند و از آن‌ها می‌خواستند تا برای دیدارشان فقط به کنار دیوار‌های این پادگان بیایند.
منافقین؛ فروشندگانی ورشکسته
در توصیف منافقین باید آن‌ها را فروشندگانی ورشکسته خواند؛ فروشندگانی که وطن خود را فروختند و انسانیت و شرافت خود را به ثمن بخس به حراج دادند.
براساس بخش‌هایی از کیفرخواست قرائت شده، منافقین به ازای اجرای ترور در ایران از رژیم بعث عراق نفت طلب می‌کردند؛ آن‌ها به ازای دریافت نفت و سلاح، برای عراق از کشور خودشان جاسوسی می‌کردند.
در یک ویدیوی پخش شده در دادگاه، نشان داده شد که منافقین در حال حساب و کتاب با طرف عراقی بودند؛ فروش اطلاعات به ازای بسته‌های دلار؛ این قطعا یک معامله شکست‌خورده بود که اگر اینگونه نبود آن‌ها با میانجی‌گری‌های فراوان برای پایان یافتن آوارگی خود، تن به رفتن به آلبانی به‌عنوان تنها کشور موافق حضور منافقین نمی‌رفتند.
بوی تعفن پرونده جنایت‌های منافقین نه با عطر ادکلن‌های گران قیمت سرکردگان آن در خیابان‌ها و مجالس اروپا و نه پشت کروات‌هایشان مخفی نمی‌شود؛ عملیات چلچراغ و آفتاب منافقین سبب شدند تا چراغ خانه‌های متعددی در ایران بر اثر اقدام‌های تروریستی خاموش شود؛ عملیات‌های مروارید و فروغ جاویدان نیز با وجود اسامی زیبا چیزی جز سرپوشی بر گور متفعن منافقین نبودند.
پایی که سند شد
محمدمهدی چیذری، جانباز حمله خمپاره‌ای منافقین به مجتمع مسکونی نور در اسفند ۱۳۷۸، در پی قرائت بخشی از کیفرخواست مربوط به این اقدام تروریستی در جایگاه شهود حاضر شد و به درخواست قاضی پای چپ خود را که از بالای زانو قطع شده بود، نشان داد.
چیذری گفت: در پی آن حادثه تروریستی ده‌ها ترکش به بدنش اصابت کرد؛ ضمن اینکه یک دختر ۱۷ ساله نیز بر اثر این حادثه یک چشم خود را از دست داد.
وی همچنین در مصاحبه‌ای که با خبرگزاری میزان داشت، گفت: آن‌ها در جهت اثبات مزدوری خود و برهم زدن آرامش نظام جمهوری اسلامی ایران از هر فرصت و روزنه‌ای برای خیانت و جنایت استفاده می‌کنند؛ آن‌ها تلاش می‌کنند به کشور‌های استعماری مانند آمریکا و برخی کشور‌های اروپایی خوش‌خدمتی کنند و دست زدن به جنایت‌هایی مانند حادثه‌ای که سبب جراحت من شد، از جمله این خوش‌خدمتی‌های آن‌ها است.
دفتری که هنوز به پایان نیامده است
در ساعت ۱۱:۰۰ قاضی دادگاه با اشاره به گستردگی ابعاد کیفرخواست و نزدیک شدن به زمان اذان ظهر، تنفس اعلام کرد.
تلاش فرزند شهید سید حسین طباطبایی برای صحبت کردن با قاضی در پایان جلسه دادگاه، نتیجه داد؛ صحبت‌هایی که به دلیل حالت تاثر روحی این فرزند شهید، چندان واضح شنیده نمی‌شد.
وی پس از اتمام صحبت‌هایش با چشمانی اشک‌بار به جمع خبرنگاران آمد و گفت: خواهان استرداد منافقین به کشور برای برگزاری جلسه دادگاه است.
رفت‌و‌آمد‌ها و تلاش‌ها برای مصاحبه، کار امضای صورتجلسه به دست وکلای مدافع، قاضی و نماینده دادستان را سخت‌تر کرده بود، اما سختی مسیر محاکمه منافقین طی ۲ هفته گذشته با آغاز دادگاه رسیدگی به پرونده آن‌ها تا حد زیادی مرتفع شده است.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *