روز جهانی یادبود قربانیان نسل‌کشی؛ درباره کنوانسیون منع نسل‌کشی چه میدانیم
نسل‌کشی به‌عنوان یکی از فجیع‌ترین جنایت‌های بشری همچنان در سراسر جهان قربانی می‌گیرد.
خبرگزاری میزان – مجمع عمومی سازمان ملل در روز ۹ دسامبر ۱۹۴۸ به اتفاق آرا کنوانسیون منع نسل‌کشی را تصویب کرد؛ با گذشت حدود ۷۵ سال از آن روز و تلاش برای رسیدگی به علل ریشه‌ای این جنایت عظیم، جهان همچنان شاهد تشدید سخنان نفرت‌انگیز، بیگانههراسی و توهین‌های نژادی و قومی به‌عنوان عوامل تحریک جنایت نسل‌کشی است.
کنوانسیون منع نسل‌کشی چیست؟
کنوانسیون منع نسل‌کشی در سال ۱۹۴۸ برای نخستین بار جرم نسل‌کشی را وارد حقوق بین‌الملل کرد.
مقدمه این کنوانسیون میگوید که نسل‌کشی در تمام دوره‌های تاریخ خسارتهای بزرگی به بشریت وارد کرده و همکاری برای رهایی نوع بشر از چنین بلای نفرت‌انگیزی لازم و ضروری است.
تا به امروز، ۱۵۳ کشور این کنوانسیون را تصویب کرده‌اند؛ محقق شدن تصویب جهانی کنوانسیون و همچنین تضمین اجرای کامل آن، برای پیشبرد موثر پیشگیری از نسل‌کشی ضروری است.
کنوانسیون نسل‌کشی نه تنها شامل مجازات جرم نسل‌کشی، بلکه مهم‌تر از همه، جلوگیری از آن است.
ماده ۲ کنوانسیون نسل‌کشی این جنایت را چنین تعریف می‌کند: هر یک از اعمال زیر که به قصد نابودی کلی یا جزئی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی انجام می‌شود، نسل‌کشی محسوب می‌شود:
کشتن اعضای یک گروه؛
ایجاد آسیب جدی جسمی یا روحی به اعضای یک گروه؛
تحمیل عمدی شرایط زندگی گروهی که به گونه‌ای محاسبه شده است که به‌طور کلی یا جزئی تخریب فیزیکی آن را به همراه داشته باشد؛
تحمیل تدابیر با هدف جلوگیری از تولد در داخل یک گروه؛
انتقال اجباری بچه‌های گروه به گروهی دیگر.
این کنوانسیون تایید می‌کند که نسل‌کشی، چه در زمان صلح و چه در زمان جنگ، جنایتی است که طرف‌های کنوانسیون متعهد می‌شوند از آن جلوگیری و عاملان آن را مجازات کنند؛ در عین حال، مسئولیت اصلی پیشگیری و توقف نسل‌کشی بر عهده دولت‌ها است.
نسل‌کشی یک تهدید زنده
تاریخ جهان تاکنون به دفعات شاهد جنایت نسل‌کشی بوده است؛ این جنایت در کامبوج، بوسنی، روآندا، دارفور، اتیوپی و میانمار و شماری دیگر از مناطق جهان رخ داده‌اند؛ نکته قابل توجه در این باره ردپای پررنگ کشورهای غربی در این جنایت‌هاست.
کشورهای غربی مدعی حقوق بشر اصلی‌ترین نقش را در رقم خورد جنایت نسل‌کشی در جهان داشته‌اند؛ آن‌ها که در دوران استعمارگری مستقیما دست به نسل‌کشی می زدند، در دهه‌های اخیر از طریق حمایت یا چشم‌پوشی از این جنایت، وقوع نسل‌کشی را تسهیل کرده‌اند.
نسل‌کشی در جهان همچنان یک تهدید زنده است و در سراسر جهان جمعیت‌های بسیاری در معرض خطر این جنایت هستند.
نسل‌کشی و جنایت‌های مرتبط با آن در جوامعی با گروه‌های مختلف ملی، نژادی، قومی یا مذهبی که درگیر مناقشات هویتی هستند، رخ می‌دهد؛ صرفا تفاوت‌های هویتی، اعم از واقعی یا ادراکی، نیست که باعث تضاد می‌شود، بلکه پیامد این تفاوت‌ها از نظر دسترسی به قدرت و ثروت، خدمات و منابع، اشتغال، فرصت‌های توسعه، شهروندی و برخورداری از حقوق و آزادی‌های اساسی است؛ این درگیری‌ها با تبعیض، سخنان نفرت‌انگیز تحریک‌کننده خشونت و دیگر موارد نقض حقوق بشر ایجاد می‌شود.
در آستانه هفتادوپنجمین سالگرد تصویب کنوانسیون منع نسل‌کشی بسیاری از شخصیت‌های حقوق بین‌الملل بشردوستانه تایید کرده‌اند که رژیم صهیونیستی در حال انجام نسل‌کشی در غزه است.
رژیم صهیونیستی در بیش از ۲ ماه گذشته تحت حمایت آمریکا دست به کشتار گسترده مردم فلسطین در غزه زده و بیش از ۱۷ هزار نفر را قتل‌عام کرده است.
کنوانسیون منع نسل‌کشی؛ وعده‌ای شکست خورده
در حالی که جهان در چرخه اخبار معینی از درگیری‌ها، بلایای طبیعی و فجایع مختلف گرفتار شده است، نسل‌کشی جنایتی بالاتر از دیگر جنایت‌های بشری است که همچنان درباره آن می‌شنویم و می‌خوانیم.
تکرار پیدرپی جنایت‌های نسل‌کشی در جهان در سال‌های پس از تصویب کنوانسیون منع نسل‌کشی سبب شده تا این کنوانسیون به وعده‌ای شکست خورده تبدیل شود.
البته توجه جهان، رسانه‌ها و مجامع بین‌المللی به این جنایت‌ها یکسان نبوده است و در برخی موارد کشورهای غربی مدعی حقوق بشر به دسته‌بندی عاملان جنایت به خودی و غیرخودی، به همدلی و همراهی با عاملان جنایت نسل‌کشی پرداخته و آن را توجیه کردند.
جدیدترین نمونه آن، وتوی قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل برای توقف جنگ در غزه از سوی آمریکا است؛ این کشور با وتوی قطعنامه مذکور، تداوم جنایت نسل‌کشی را در غزه تضمین کرد..
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *