حمایت‌های جهانی از غزه در مقابل جنایت‌های رژیم صهیونیستی
بسیاری از کشور‌های جهان در پی ادامه جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه، حمایت‌های خود را از آتش‌بس و پایان کشتار فلسطینی‌ها عنوان کرده‌اند.
خبرگزاری میزان - رژیم صهیونیستی با بمباران‌های مرگبار و حملات توپخانه‌ای و همچنین حملات زمینی در غزه، به شهادت بیش از ۱۷ هزار نفر را به شهادت رسانده که دست‌کم ۷ هزار نفر از آن‌ها کودک هستند. حملات سربازان و شهرک‌نشینان صهیونیست در کرانه باختری اشغالی به شهادت بیش از ۲۰۰ فلسطینی دیگر منجر شده است.
بیمارستان‌ها، مدارس و اردوگاه‌های آوارگان در غزه هدف قرار گرفته‌اند و کارکنان بخش درمان و تاسیسات سازمان ملل نیز با سرعت بی‌سابقه‌ای مورد حمله رژیم صهیونیستی قرار گرفته‌اند.
در این زمینه، درگیری‌های دیپلماتیک نیز عمیق‌تر شده است. رای‌های سازمان ملل، اظهارنظر‌های عمومی و گام‌های بزرگ دیپلماتیک در دو ماه گذشته نشان داده‌اند که جنگ غزه چقدر برای جهان تفرقه‌انگیز بوده است.
آتش‌بس، اشغالگر، محاصره: کشور‌ها از چه زبانی استفاده می‌کنند؟
زبان در زمان صحبت از جنگ، محل اختلاف بین کشور‌ها بوده است.
در حالی که بیشتر کشور‌ها از آتش‌بس در غزه دفاع می‌کنند، اما متحدان رژیم صهیونیستی خواستار «توقف موقت» درگیری هستند.
به گفته سازمان ملل، «آتش‌بس» توقف تمام اعمال خشونت‌آمیز علیه غیرنظامیان است، در حالی که «توقف بشردوستانه»، توقف موقت خشونت‌ها صرفا برای اهداف بشردوستانه است.
«توقف» نیز یک توقف موقت برای درگیری‌ها برای یک چارچوب زمانی تعیین شده است.
بررسی اظهارات سران جهان در سازمان ملل نشان می‌دهد که ۵۵ درصد از کشور‌ها خواستار «آتش‌بس» در غزه هستند. برخی از کشور‌های حامی آتش‌بس عبارتند از آرژانتین، بلژیک، چین، گوایانا، ترکیه و ونزوئلا و موارد دیگر.
۲۳ درصد دیگر کشور‌ها خواستار «توقف بشردوستانه» درگیری‌ها شده‌اند. این کشور‌ها شامل استرالیا، کانادا، ژاپن، انگلیس و سایرین هستند.
کشور‌های دیگر از اصطلاحاتی جایگزین آتش‌بس مانند «توقف موقت» درگیری‌ها استفاده کردند. ۲۲ کشور هم به‌طور کل هیچ نظری درباره وضعیت در غزه اعلام نکرده‌اند.
چند کشور همچنین از اینکه رژیم صهیونیستی را اشغالگر بخوانند و درباره محاصره نوار غزه از سوی این رژیم و شهرک‌سازی‌ها در کرانه باختری و اشغالی صحبت کنند، طفره رفته‌اند. در همین حال، حدود نیمی از کشور‌ها رژیم صهیونیستی را «اشغالگر» معرفی کرده‌اند.
کشور‌ها چگونه به قطعنامه‌های سازمان ملل رای داده‌اند؟
شورای امنیت سازمان ملل در طول جنگ به شش قطعنامه رای داده و پنج قطعنامه به دلیل بلاتکلیفی و عدم توافق کشور‌ها به تصویب نرسیده است.
از ۱۵ عضو، چهار عضو (فرانسه، ژاپن، انگلیس و آمریکا) به اولین پیش‌نویس پیشنهادی روسیه در ۱۶ اکتبر رای منفی دادند. این پیش نویس خواستار آتش بس فوری بود.
برزیل پیش‌نویس دوم را در ۱۸ اکتبر ارائه کرد. در حالی که این پیش‌نویس خواستار توقف‌های بشردوستانه شده بود و آرای قاطع موافق را به دست آورد، آمریکا این قطعنامه را وتو کرد.
روسیه در ۲۵ اکتبر پیش‌نویس دیگری را پیشنهاد کرد که خواستار آتش‌بس بشردوستانه و آزادی زندانی‌ها شده بود. این پیش‌نویس نیز با رای مخالف چند کشور تصویب نشد.
آمریکا هم پیش‌نویس قطعنامه‌ای را در ۲۵ اکتبر (براساس خمایت از رژیم صهیونیستی) ارائه کرد که خواستار توقف بشردوستانه به جای آتش‌بس شد. روسیه و چین این قطعنامه را وتو کردند.
شورای امنیت سازمان ملل سرانجام در ۱۵ نوامبر قطعنامه‌ای به پیشنهاد مالت را تصویب کرد که خواستار توقف درگیری برای ارسال کمک‌های بشردوستانه به غزه شد. آمریکا، انگلیس و یک کشور دیگر رای ممتنع و ۱۲ کشور به آن رای مثبت دادند.
اردن در ۲۷ اکتبر قطعنامه غیرالزام‌آوری را در مجمع عمومی سازمان ملل ارائه کرد که خواستار آتش‌بس فوری در غزه در کنار دسترسی بدون مانع به کمک‌های بشردوستانه در منطقه محاصره شده و همچنین از رژیم صهیونیستی برای لغو درخواست خود برای تخلیه شمال غزه شد. ۱۲۰ کشور رای مثبت دادند. تنها ۱۴ عضو از جمله آمریکا و رژیم صهیونیستی به آن رای منفی و ۴۵ کشور رای ممتنع دادند. این مصوبه در صحن عمومی سازمان ملل تصویب شد.
روز گذشته نیز قطعنامه سازمان ملل برای آتش‌بس فوری در غزه با وتوی آمریکا تصویب نشد. ۱۳ کشور به این قطعنامه رای مثبت، و انگلیس به آن رای ممتنع داده بود.
کشور‌های که روابط با رژیم صهیونیستی را قطع کردند
در طول جنگ، چندین کشور به‌طور کامل روابط خود را با رژیم صهیونیستی قطع کردند. بلیز، بولیوی و آفریقای جنوبی روابط خود را با این رژیم به حالت تعلیق درآورده‌اند. در همین حال، بحرین، چاد، شیلی، کلمبیا، هندوراس، اردن و ترکیه سفیران خود را از اراضی اشغالی فراخواندند.
برخی شهر‌ها مانند بارسلون در اسپانیا نیز روابط خود با رژیم صهیونیستی را به حالت تعلیق درآورده‌اند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *